عظیم قیچی ساز که فردا برای صعود به قله لوتسه راهی نپال خواهد شد امروز در نشست خبری حاضر شد و به سؤالات خبرنگاران پاسخ گفت.
قیچی ساز در ابتدای صحبت های خود عنوان کرد: از سال 1380 کوهنوردی به صورت حرفه ای آغاز کردم و در این 15 سال، 13 قله بالای 8 هزار متر را صعود کرده ام، اولین صعودم به قله اورست در سال 84 و در قالب تیم ملی بود، اما پس از آن تصمیم گرفتم صعودهایم به صورت انفرادی صورت بگیرد.
وی در پاسخ به این سؤال که چرا این کار را انجام می دهید، گفت: هنگام صعود، خطرات زیادی وجود دارد و با توجه به اینکه مسئولیت ها زیاد است، سعی می کنم انفرادی باشد، چون تجربه ثابت کرده انرژی ای که قرار است برای یک تیم ده نفره بگذارم، به صرفه نیست، البته در پای قله تیم های بین المللی در دسته های مختلف حضور پیدا می کنند، من هم انفرادی می روم تا مسئولیت کسی بر گردن من نباشد، به عنوان مثال؛ سال 81 اتفاقی افتاد که خیلی سنگین بود.
برای صعود هیچ وقت تصمیم احساسی نمی گیرم
وی در پاسخ به این سؤال که پس از سه سال عدم موفقیت در صعود به قله لوتسه برای امسال چقدر انگیزه دارید، گفت: سه سال پشت سر هم اتفاقاتی افتاد که نتوانستم به هدفم برسم، سال قبل به علت فوت چند باربر در منطقه صعودمان ناتمام ماند، از سوی دیگر، فصل صعود هم به پایان رسیده بود و به ایران برگشتم. برای فتح یک قله، خیلی باید محتاط باشیم، چون همه زحمات قبلی ممکن است با یک اشتباه هدر برود، من برای صعود 13 قله قبلی زحمت زیادی کشیدم و حالا باید در مراحل پایانی، قدم هایم خیلی مطمئن و دقیق باشد، باید خیلی بافکر و دور از احساسات کارم را ادامه دهم.
قیچی ساز ادامه داد: با توجه به اینکه دو ماه زمان صعود است، ممکن است روی قله احساساتی شوید و یک تصمیم اشتباه شما را از هدف تان دور و جان تان را تهدید می کند، به همین دلیل باید منطقی باشید. صعود به هر طریق ممکن، اشتباه است. کسانی که در باشگاه 8 هزار تایی حضور دارند، خیلی از آن ها برخی از اعضای بدن شان را در صعودها از دست داده اند، اما خوشحالم که تا اینجا من در بین این نفرات تنها کسی هستم که بدنم سالم است.
تاکنون وزارت ورزش حمایت نکرده است
قیچی ساز در مورد اینکه با مسئولیت خودتان تمام صعودها را می روید یک کمی جای تعجب دارد و آیا مسئولان ورزش حمایتی کرده اند یا خیر، گفت: تا اینجای کار و در 13 صعود حمایت نکرده اند، بخشی از اتفاقات را من نباید پاسخگو باشم. باید از مسئولان ورزش بپرسید که آیا تاکنون اسم مرا شنیده اند یا اصلا مرا می شناسند؟ فدراسیون خانه دوم من است اما آن ها هم بودجه محدودی دارند، جوابگوی این همه کوهنورد نیست.
وی ادامه داد: من در این راه و طول مدتی که کوهنوردی کردم 50 نفر از دوستان کوهنوردم را از دست دادم، شاید برخی خطاها انسانی باشد، اما بلاهای طبیعی دیگر دست شما نیست. وقتی برای صعود با خانواده و دوستانم خداحافظی می کنم مطمئن نیستم که بار دیگر باز می گردم یا خیر، چنین خطرات زیادی در این راه وجود دارد.
در جهان فقط 34 نفر قلل بالای 8 هزار متر را صعود کرده اند
وی در پاسخ به این سؤا که اسپانسر به شما در این راه چقدر کمک می کند، گفت: خوشبختانه در این دوره بدون دغدغه می روم و همکاری ما طوری است که می خواهم کوهنوردی را بهتر به جامعه معرفی کنیم. در همه رشته ها ورزشکاران زحمات زیادی می کشند و در المپیک چند صد مدال توزیع می شود، اما در کوهنوردی تنها 34 نفر قلل بالای 8 هزار متر را صعود کرده اند، در این بین هم تنها 15 نفر بدون اکسیژن و باربر کارشان را انجام داده اند. هنگامی که آلمانی ها می خواستند قله نانگاپاربات را صعود کنند، حدود 17 نفر تلفات دادند اما بعد از آن کل کشور آلمان بسیج شد تا این صعود انجام شود. یکی از کوهنوردان مشهور جهان در پاسخ به این سؤال که ایرانی ها می خواهند اورست را فتح کنند گفته بود آنها 50 سال بعد هم نمی توانند این کار را انجام دهند، اما ما سال 77 این کار را انجام دادیم و تاکنون 13 قله بالای 8 هزار متر را هم رفته ایم. ورزش جنگ زمان صلح است و در این رشته می توانیم حرف های زیادی برای گفتن در دنیا داشته باشیم.
از هیچ کس انتظاری نداشتم و این رمز موفقیتم است
وی گفت: از شروع کارم اینطور بوده که از کسی انتظار نداشتم و رمز موفقیتم هم در کوهنوردی همین بوده است. هر کسی در کشورش یک دِینی دارد و باید آن را انجام دهد، یک نفر شهید می شود و یک نفر هم مثل هم می خواهد افتخارآفرینی به شکل دیگری بکند، شاید 50 سال بعد نگویند چه کسی پول داد یا نداد و چیزی که می ماند، صعودی است که به نام ایران ثبت شده است.
تنها کسی هستم که روی هر قله فقط یک بار فعالیت کردم
قیچی ساز در مورد نحوه صعود به قله ها گفت: در ارتفاع بالای 8 هزار متر اکسیژن به یک سوم حد معمول می رسد و شرایط سخت است، ما بعد از 10 روز پیاده روی به کمپ اصلی می رسیم و بعد از سه چهار روز استراحت و هم هوایی به کمپ یک می رویم. این طور نیست که یکسره صعود را انجام دهیم، شاید ما چهار بار تا پای قله می رویم به کمپ قبلی بر می گردیم تا شرایط مناسب باشد. در روز آخر هم از هواشناسی استعلام می گیریم و صعود نهایی را انجام می دهیم.
وی ادامه داد: تنها کسی هستم که در 13 صعود قبلی روی هر قله فقط یک بار فعالیت کرده ام و همان یک بار هم منجر به صعود شد، شاید برای خیلی ها این موضوع عجیب باشد، به عنوان مثال؛ یک نفر برای فتح قله کی2، هفت بار به بالا رفته اما نتوانسته صعود را انجام دهد. آخرین نفری که هر چهارده قله را فتح کرده 7 سال و دو ماه برای آن زمان سپری شده است، اما اگر اتفاقات سال 93 نمی افتاد، می توانستم این قله ها را در 6 سال و 8 ماه تمام کنم که یک رکورد بی نظیر بود.
در کوهنوردی دوپینگ بی معنی است
وی در مورد اینکه شرایط بدنی تان برای کوهنوردی چگونه است و آیا دوپینگ در آن معنی دارد یا خیر، گفت: در این رشته که شما باید 30 ساعت فعالیت مداوم داشته باشید، دوپینگ بی معنی است، چه ماده ای می تواند شما را 30 ساعت سرپا نگه دارد، بهترین دوپینگ استفاده از اکسیژن است. سال گذشته 220 نفر اورست را فتح کردند و تنها من بودم که بدون اکسیژن رفتم، وقتی در آن بالا اکسیژن استفاده می کنید، ارتفاع برایتان 2 هزار متر کمتر می شود یا اگر باربر ببرید همه چیزتان را آماده می کند. صعود من بدون اکسیژن به این خاطر است که می خواهم کارم را بهترین نحو انجام دهم و در شأن نام ایران باشد. دنیا دنیای رقابت است و من هم می خواهم ارزش کارم بیشتر باشد. وقتی یکبار دیگر می خواستم به اورست بروم، تصمیم گرفتم که بدون اکسیژن باشم تا تمام صعودهایم به این شکل صورت گرفته باشد.
بیشتر تمرینات من برای صعود، تمرینات هوازی است
قیچی ساز در مورد اینکه تمرین هایتان برای صعود چگونه است، گفت: کوهنوردی یک ورزش هوازی است و باید تمرینات را طوری طراحی کنیم که نزدیک به شرایط صعود باشد. من بیشتر دوچرخه سواری و دوومیدانی انجام می دهم. حتما نیازی نیست که دماوند یا سبلان را صعود کنیم، از سوی دیگر، در کوهنوردی بعد روانی خیلی مهم است، شاید برخی صعودها از توان من خارج بوده، اما چون در ذهنم این موضوع را ساده کرده ام، به صعود رسیدم. برخی کوهنوردان شاید در تمرینات شان مرا هم در کوله پشتی شان بگذارند و بالا بروند، اما وقتی بحث صعود به قله است، نمی تواند کاری انجام دهد، به همین دلیل می گویم مسائل روحی و روانی حرف اول را می زند.
بعد از لوتسه دیگر قله های بالای 8 هزار متر را نمی روم
قیچی ساز در پاسخ به این سؤال که پس از صعود و پیوستن تان به باشگاه 8 هزار تایی ها، برنامه تان چه خواهد بود، گفت: نمی توانم کوهنوردی را کنار بگذارم، اما به دلیل خطرات زیادی که پشت سر گذاشته ام، دیگر روی قلل 8 هزار متری فعالیت نمی کنم، برنامه ام این است که بلندترین قله های هر قاره را صعود کنم که این موضوع هم قطعی نیست.
وی ادامه داد: همه دوست دارند تجربیات خود را به دیگران انتقال دهند و من هم مستثنی نیستم، اما باید بستری فراهم باشد.
در کوهنوردی همیشه باید روی توان خودتان حساب کنید
وی در پاسخ به این سؤال که آیا در آن ارتفاع به یکدیگر هم کمک می کنید یا خیر، گفت: در منطقه اورست، کوهنوردان زیادی می آیند اما در برخی قلل دیگر 2 یا چند نفر بیشتر نیستیم. کوهنوردی رشته ای است که باید همیشه روی توان خودتان حساب کنید. باید تمام تمرکزتان روی این باشد که خارج از توان حرکت نکنید، چون ممکن است فرد دیگری هم که با شما صعود می کند، او هم دچار مشکل شود. تمام صعودهای من با تمام توان و قدرت بوده است، همیشه می گویند با سه چهارم توان خود صعود کنید و پایین بیایید و یک چهارم توان تان را هم برای خطرات احتمالی حفظ کنید.
با تمرینات مداوم، بدون اکسیژن هم صعود می کنید
وی گفت: در حالت طبیعی، ضربان قلب انسان 60 بار در دقیقه می زند، اما من با تمریناتی که داشته ام به 45 بار در دقیقه رسانده ام، شاید در شرایط طبیعی و از لحاظ پزشکی، زنده ماندن بدون اکسیژن در آن ارتفاع غیرممکن است، اما با تمرین می توانید این کار را انجام دهید. وقتی در آن شرایط قرار می گیرید، متوجه می شوید که می توانید بدون اکسیژن بمانید یا خیر.
قیچی ساز که کارمند شهرداری تبریز است و درآمدش از این طریق است تأکید کرد: سال قبل می توانستیم به لوتسه صعود کنم و این کار به پایان برسد، اما درصد ریسک اش بالای 50 درصد بود و اگر اتفاقی می افتاد، تمام این زحمات هدر می رفت. از ابتدا دوست داشتم کاری را که انجام می دهم به بهترین شکل باشد. یکی از دلایل بدون اکسیژن رفتن هم همین است.
کوهنورد مشهور کشورمان در پایان در پاسخ به این سؤال که چرا قله ماکالو را هیولای سیاه می نامند، گفت: ابتدا باید توضیح دهم که نام قله ها به نام محلی شان است، اما برخی هم مانند اورست تغییر کرده اند. فکر می کنم جورج اورست اولین نفری بود که این قله را فتح کرد و نامش هم همان ماند. در مورد ماکالو هم باید بگویم این قله بسیار سنگین و خطرناک است و واقعا نامی که برایش گذاشته اند برازنده اش است.
مومنی، یکی از مسئولان اسپانسر قیچی ساز در این صعود گفت: قرارداد دو ساله با این کوهنورد بسته ایم و اگر امسال هم صعود صورت نگرفت سال آینده این اتفاق بیفند و سعی می کنیم پس از صعود و هنگام بازگشت به ایران تعدادی از کوهنوردان مشهور دنیا را دعوت کنیم.