در شرایطی که هوا آلوده است و وارونگی هوا رخ داده، کوهنوردی در هوای آلوده خطرناک است و کوهنوردان باید در بالاتر از ارتفاع ۳۰۰۰ متری فعالیت کنند.
به دلیل تغییرات گسترده در شرایط آب و هوا و آلودگی هوایی که به سرعت در حال گسترش است، کوهنوردی به یک تجربه چالش برانگیز تبدیل شده است. زمانی که در ارتفاعات بلند به توده های کوهی صعود می کنیم، با چالش هایی بی نظیری مواجه می شویم که از جمله آن ها، آلودگی هوا به عنوان یک عامل مؤثر و متفاوت نمایان می شود.
فعالیت ورزشی هنگام آلودگی هوا
آلودگی و وارونگی هوا بیشتر در فصل پاییز اتفاق می افتد. هوا در این فصل مقداری سرد و جریان های هوایی محدود خواهد بود. معمولا در این فصل با وارونگی هوا مواجه هستیم. در بحث فعالیت های ورزشی هنگام وارونگی هوا باید نکاتی را رعایت کنیم. اگر وضعیت آلودگی هوا به مرز پر خطر برسد انجام هرگونه فعالیت ورزشی در محیط های فضای باز ممنوع است. این فعالیت اگر هم در محیط های پارکی صورت گیرد بازهم خطر آفرین است.
بعضی از افراد فکر می کنند که فضای پارک ها آلوده نیست اما هوای آلوده جابجا شده و هنگام فعالیت های ورزشی ممکن است هر شخصی از این هوا استنشاق کند. بنابراین در این شرایط فعالیت های ورزشی در فضاهای باز ممنوع خواهد بود. اما اگر شخصی مصمم است که فعالیت ورزشی خود را ادامه دهد باید در فضای بسته ورزش کند مانند داخل منازل و باشگاه های ورزشی. البته باشگاه ها باید تهویه هوای مناسبی داشته به گونه ای که این تهویه هوای بیرون را به سالن تمرین هدایت نکند. اگر سیستم تهویه سالن ها به گونه ای باشد که هوای بیرون را به داخل سالن بکشد، در این شرایط هر گونه فعالیت بدنی برای ورزشکار مخاطره آمیز خواهد بود.
کوهنوردی در هنگام وارونگی هوا
در ورزش کوهنوردی هم در چنین روزهای آلوده غیر منطقی و غیر علمی است که ورزشکاران به فعالیت بدنی بپردازند. اگر چنین باشد برای کوهنوردان عوارض خاصی را به دنبال دارد.
اگر شخصی می خواهد به فعالیت ورزشی و کوهنوردی بپردازد باید از ارتفاعات و دره هایی که در نقاط شمالی تهران وجود دارد پرهیز کند. این نقاط از هوای آلوده بی بهره نیستند و کوهنورد باید حداقل ۳۰ الی ۴۰ کیلومتر برای کوه نوردی از شهر فاصله بگیرد تا اینکه مطمئن شود هوای آلوده به آن جا نرسیده است. در بخش لواسانات و رودبار – قصران هم ممکن است آلودگی نفوذ کند و این محیط ها آلوده شوند بنابراین باید از شهر ها فاصله بگیریم.
این آلودگی و وارونگی هوا تا ارتفاع ۳۰۰۰ متری وجود دارد. از این ارتفاع خاص به بالا آلودگی وجود نخواهد داشت. کوهنوردانی که کوهنوردی می کنند زمانی که به ارتفاع ۳۰۰۰ متری مثل ایستگاه ۵ توچال می رسند، متوجه می شوند که آلودگی هوا را دیگر حس نخواهند کرد. اگر بتوانیم با استفاده از تله کابین به این ارتفاع برسیم و از آن جا شروع به فعالیت ورزشی کنیم مشکلی برای کوهنوردان ایجاد نخواهد شد و در آن جا مطمئنا هوا پاک است.
هوای آلوده عوارض خطرناکی مخصوصا برای بعضی افراد دارد. افرادی که مشکلات قلبی، ریوی و … دارند همچنین کودکان و سالمندان به هیچ وجه نباید در این شرایط به فعالیت ورزشی بپردازند.
بانوانی که باردار هستند باید فعالیت ورزشی برای آنان محدود شود و به طور کلی برای همه شهروندان زمانی که وضعیت هوا پرمخاطره است. هر گونه فعالیتی که میزان تنفس شان را بالا می برد ممنوع خواهد بود. توصیه می شود در صورت بروز هر گونه علائم مبهم تنفسی نظیر احساس سنگینی و درد در ناحیه قفسه سینه و سیستم تنفسی خود برنامه کوه پیمایی خود را متوقف کنید و اگر بروز علائم جسمی نظیر تنگی نفس و سنگینی تنفس، تهوع، خس خس سینه و … به پزشک معالج خود و یا اولین مرکز درمانی مراجعه کنید.
آلودگی هوا آثار مختلفی روی بدن انسان ها دارد؛ اما با برخی اقدامات می توان این آثار منفی را کاهش داد. در حالت کلی و برای «محافظت از خود در برابر آلودگی هوا» توصیه می کنم، این مطلب مفید را مطالعه بفرمایید. (کلیک کنید)
