در حال حاضر بیشتر تبلت ها با صفحه نمایش هایی در اندازه های 7 ، 8.9 و 10 اینچ عرضه می شوند. هر کدام از این اندازه ها مزایا و معایب خودشان را دارند. به عنوان مثال بعضی از تبلت های 7 اینچی محلی برای نصب سیم کارت تلفن همراه دارند و با پشتیبانی از شبکه های مخابراتی می توانند به عنوان تلفن همراه هم استفاده بشوند. البته با توجه به اندازه و وزن، استفاده از آنها به عنوان تلفن همراه مناسب به نظر نمی رسد و دلیل داشتن جای سیم کارت هم بیشتر برای این است که سیم کارتی رو داخل تبلت بگذارید و از اینترنت آن سیم کارت استفاده کنید. چرا که به عنوان مثال وزن یک تبلت 7 اینچی در مقایسه با یک گوشی تلفن همراه با صفحه نمایش 4 اینچ، حدود 3 برابره که تحمل چنین وزنی به عنوان گوشی موبایل کار راحتی نیست. البته اگر با موضوع وزن کنار بیاید، می شود برای صحبت کردن با این تبلت ها از هندزفری های بی سیم بلوتوثی استفاده کرد.
بعضی از مدل های با صفحه نمایش بزرگتر هم قابلیت نصب سیم کارت دارند. اما اینجا هم نصب سیمکارت به معنی امکان استفاده به عنوان تلفن همراه نیست. چرا که برای اینکه تبلت بتواند تماس تلفنی نیز برقرار کند، باید علاوه بر امکان نصب سیمکارت، از شبکه های مخابراتی هم پشتیبانی کند که در حال حاضر بیشتر تبلت های کوچک 7 اینچی این امکان را دارند. بد نیست بدانید در بازار کامپیوتر به تبلت هایی که امکان نصب سیم کارت دارند، اصطلاحا 3G می گویند. 3G نسل سوم شبکه های مخابراتی است و از این جهت به این تبلت ها 3G گفته می شود که امکان استفاده از این شبکه را دارند و کاربر می تواند به شرط وجود زیرساخت مخابراتی، از اینترنت پرسرعت نسل سوم یا همان 3G در همه جا استفاده کند.
اگر این تبلت ها نمی توانند به عنوان تلفن همراه استفاده بشوند، پس نصب سیم کارت بر روی آنها چه فایده ای دارد؟
نصب سیم کارت به معنی پشتیبانی این تبلت ها از نسل سوم شبکه های مخابراتی است که یکی از کاربردهای این شبکه، دسترسی به اینترنت پرسرعت از طریق سیمکارت تلفن همراه می باشد. یعنی افراد می توانند با سیمکارتی که روی تبلت قرار می دهند، به اینترنت متصل باشند. البته برای اتصال تبلت ها به اینترنت راه های دیگری هم هست. مثل اتصال به مودم ADSL منزل، از طریق تکنولوژی بی سیم وای فای.
صفحه نمایش تبلت ها بر روی وزن آنها هم تاثیر می گذارد و وزن یک تبلت را از حدود 400 گرم تا 650 گرم می رساند. وزن یک تبلت را نباید با یک نوت بوک مقایسه کنید. چون بر خلاف نوت بوک ها که برای استفاده روی جایی قرار می گیرند، تبلت ها بیشتر اوقات برای استفاده در دست شما هستند و اگر وزن آنها خیلی زیاد باشد حتما خیلی زود کاربر را خسته می کنند. اینکه اندازه صفحه نمایش تبلت چه اندازه ای باید باشد به نوع کاربری دستگاه، توسط کاربران ارتباط دارد. شاید برای کار با اینترنت و دیدن فیلم، صفحه نمایش بزرگتر مناسب باشه و کسانی که وزن کم و کوچک بودن دستگاه برایشان اهمیت بیشتری دارد، بهتر است که از مدل های 7 اینچی استفاده کنند.
شاید سازنده های تبلت های 8.9 اینچی هم با همین مشکل انتخاب بین 7 و 10 روبرو شده بوده اند و با ساختن یک تبلت در این اندازه خواسته اند این مشکل را حل کنند. البته لازم به یادآوری است که اندازه صفحه نمایش بر مدت زمان کارکرد باتری تاثیر زیادی دارد به طوری که می شود با تبلت های 7 اینچی تقریبا دو برابر تبلت های 10 اینچی بدون نیاز به شارژ کار کرد. زمان کارکرد باتری های تبلت های 7 اینچی در زمان پخش ویدئو حدود 7 ساعته که البته این زمان در صورت انجام کارهای دیگر تغییر می کند.
یکی دیگر از مواردی که در خرید تبلت ها اهمیت داره نوع سیستم عامل آنهاست. در حال حاضر بیشتر تبلت ها با یکی از سیستم عامل های ios، اندروید و یا ویندوز 7 ارائه می شوند.
ویندوز: با اینکه ویندوز 7 نسبت به ویندوز های قبلی بهتر می باشد، اما برای تبلت ها ساخته نشده و کار با آن روی تبلت ها کمی مشکلتر می باشد. مثلا شما برای اینکه بخواهید آیکن های ویندوز و منوها را با لمس دست انتخاب کنید، با صفحه لمسی خیلی راحت نمی شه این کار رو انجام داد. هم چنین تبلت هایی که سیستم عامل شان ویندوز هفت است، باید سخت افزار قوی تری داشته باشند. این سخت افزار قوی تر باعث می شود که دستگاه گرمای بیشتری تولید کند و مصرف باتری هم بیشتر بشود، همین طور وزن آنها هم افزایش پیدا می کند و از حدود 750 گرم بالاتر می رود و تا یک کیلوگرم هم می رسد.
با این حساب کسانی که زمان کارکرد باتری و وزن دستگاه برایشان مهم است لااقل در حال حاضر به سراغ تبلت های ویندوزی نروند. پیشنهاد می شود که فقط زمانی یه تبلت ویندوزی تهیه کنید که نرم افزاری داشته باشید که آن نرم افزار فقط روی ویندوز نصب بشود و نرم افزار یا مشابه اش برای سیستم عامل های دیگه تبلت ارائه نشده باشد. در این صورت فقط تبلت ویندوزی برای شما مناسب می باشد. البته شرکت سازنده ویندوز قصد دارد تا نسخه نهایی سیستم عامل بعدی خودش، یعنی ویندوز 8 را طوری ارائه کند که برای تبلت ها هم مناسب باشد.
IOS: سیستم عامل بعدی که بر روی تبلت ها وجود دارد سیستم عامل ios هست که این سیستم عامل فقط بر روی دستگاه های شرکت Apple نصب می شود. از آنجایی که این شرکت سیستم عامل و سخت افزار را انحصاراً برای محصولات خودش طراحی می کند، سیستم عامل و سخت افزار این تبلت ها کاملا با هم هماهنگ هستند و در زمان کار با آنها سرعت خوبی را می توانید تجربه کنید. شرکت اپل و سیستم عامل ios برای کار با دستگاه شان قوانین و محدودیت های خاصی دارند و ترجیح میدهند کاربرانشان فقط از طریقی که آنها تعیین می کنند بتوانند کارهایشان را انجام بدهند. مثلاً فقط از طریق یک پورت امکان ارتباط با تبلت های این شرکت وجود دارد و هیچ محلی برای کارت های حافظه نیست. همینطور برای خرید نرم افزار حتما باید به فروشگاه آنلاین این شرکت مراجعه کنید و برای رد و بدل کردن فایل ها بین تبلت و کامپیوتر، حتما باید از نرم افزاری که این شرکت در اختیارشان قرار داده استفاده کنید. نرم افزار های خریداری شده هم فقط روی یک دستگاه قابل نصب هستند.
به غیر از این محدودیت های نرم افزاری، محدودیت های سخت افزاری هم وجود دارند. مثلا به خاطر نبود اسلات کارت حافظه، هیچ راهی برای افزایش ظرفیت وجود ندارد و چاره ای ندارید جز اینکه با همان فضای اولیه کنار بیاید. اگرچه بعضی از طرفداران این محصولات، اینجور محدودیت ها را خواسته یا ناخواسته، عاملی در جهت افزایش امنیت می دانند، اما این امنیت خیلی راحت تر از این هم می توانست وجود داشته باشد. کما اینکه در مورد محصولات بقیه شرکتها وجود دارد. البته بعضی افراد با استفاده از روشهای غیرقانونی، اقدام به رفع این محدودیت ها می کنند که اصطلاحا به این کار jailbreak می گویند.
اندروید: سیستم عاملی دیگری که روی تبلت ها نصب شده است اندروید می باشد. این سیستم عامل یک سیستم عامل منبع باز یا Open Source هست و این منبع باز بودن به این معنی می باشد که هر شرکتی می تواند کدهای این سیستم را متناسب با سخت افزار خودش تغییر بدهد و بهینه کند. اندروید در ابتدا برای تلفن های همراه ارائه شده بود و بعد از آمدن تبلت ها بر روی آنها هم نصب شد. این موضوع باعث شد تا وقتی کاربران می خواستند بعضی کارها را انجام بدهند، با کُندی مواجه بشوند. البته در نسخه های بعدی اندروید، یعنی نسخه 3 یا همان شانه عسل و از همه بهتر در نسخه 4 یا بستنی حصیری، این مشکلات تا حدود زیادی حل شد و این سیستم عامل به شدت با تبلت ها هماهنگ شد.
برخلاف ios، اندروید برای نصب نرم افزار بر روی دستگاه های که این سیستم عامل را دارند محدودیتی ندارد. یعنی نیازی نیست حتما نرم افزارهای خودتان را از فروشگاه های آنلاین تهیه کنید. برای نصب نرم افزار هم محدودیتی در تعداد نصب بر روی تبلت های مختلف ندارید. یعنی شما می توانید نرم افزارها را بعد از دانلود یا خرید، به راحتی روی هر تبلت اندرویدیی نصب کنید. همچنین تبلت های اندرویدی حساسیتی در پورت های ورودی و خروجی ندارند و روی بعضی از این تبلت ها حتی پورت های Micro USB هم دیده می شود. این در حالیست که تبلت های دارای سیستم عامل ios، به جز یک پورت 25 پین خاص خودشون، هیچ جای دیگری برای انتقال اطلاعات ندارند.
ظرفیت حافظه تبلت: روی بیشتر تبلت ها هارد وجود ندارد و از حافظه های SSD به جای هارد دیسک ها استفاده می کنند. SSD ها از هارد دیسک های معمولی گرانتر و سریعترند و به خاطر نداشتن قطعات متحرک مکانیکی، خرابی شان هم کمتر است. به دلیل هزینه بالای این تجهیزات، ظرفیت ذخیره سازی تبلت ها در مقایسه با کامپیوتر و نوت بوک کمتر و از 16GB تا 64GB در نوسان است. بعضی از تبلت ها اسلات قرار گیری کارت های حافظه مثل SD یا Micro SD را دارند و اگر احیاناً حافظه داخلی آنها برای شما کم باشد می توانید با استفاده از این کارت ها حافظه دستگاه تان را افزایش بدهید. اما در مورد تبلت هایی که جای نصب کارت های حافظه را ندارند، بهتر است در همان ابتدای خرید حافظه ای را انتخاب کنید که برای شما کافی باشد.
امیدوارم اگر قصد خرید تبلت را دارید این مطلب توانسته باشد تا حدودی شما را به انتخاب تان نزدیک کرده و برایتان مفید بوده باشد.
