شهر ممنوعه (Forbidden City)؛ مجموعه معماری های باستانی درخشان و سحرآمیز چین در مرکز بیجینگ (پکن) پایتخت این کشور قرار دارد. این اثر در جهان دارای شهرت زیادی است. شهر ممنوعه در معماری های خاندان باستانی چین یک مروارید است و در جهان پر دامنه ترین و کامل ترین مجموعه معماری های چوبی باستانی به شمار می رود.
یونسکو در سال 1987 شهر ممنوعه بیجینگ را در فهرست میراث جهانی به ثبت رساند. این اثر تاریخی در سال 1406 میلادی به دستور جو دی؛ دومین امپراتور سلسله مینگ به مدت 14 سال ساخته شد.
تا سال 1911 میلادی که سلسله چینگ از بین رفت به مدت 500 سال 24 امپراتور در شهر ممنوعه اقامت داشتند و امور کشور را سر و سامان می دادند.
مساحت شهر ممنوعه بیجینگ 720 هزار متر مربع، طول آن از جنوب تا شمال یک هزار متر و عرض آن از شرق تا غر ب 800 متر است.
طراحی شهر ممنوعه از نمای کلی تا ریزترین جزییاتش طوری انجام شده که بازتابی از مقاصد فلسفی و مذهبی و نمادی از عظمت و قدرت امپراطور باشد. مانند رنگ زرد: رنگ امپراطور است که تقریبا در تمامی سقف ها از آن استفاده شده است.
شهر ممنوعه بزرگ ترین مجموعه کاخ باقیمانده در جهان است. این شهر طوری ساخته شده که مرکز آن محصور به دیوار پکن باشد و در داخل مجموعه دیوارکشیده بزرگ تری به نام شهر امپراطوری قرار داشت. در اطراف دیوار 10 متری و در خارج از شهر رود حفاظتی به عرض 50 متر دیده می شود. شهر ممنوعه به طور جدی طبق نظام تشریفاتی سلسله های فئودالی و استاندارد سیاسی و روحیه اصول اخلاقی ساخته شده است.
طرح کلی، دامنه، شیوه معماری، رنگ و تزیینات همه نمایانگر امتیازات خاندان و درجه بندی است. 3 قصر این مجموعه یعنی قصر تای حه، قصر جون حه و قصر بایو حه که توجه گردشگران را بیشتر جلب می کند، محل اعمال قدرت امپراتوری امپراتوران و بر پایی مراسم پرشکوه است. قصر تای حه، مرکز تمامی شهر ممنوعه و تخت سلطنت طلایی رنگ امپراتور در این قصر دیده می شود. این قصر نیز دارای مجلل ترین معماری در شهر ممنوعه است.
در شمال میدان به مساحت 30 هزار متر مربع، این قصر در سکوی مرمری سفید رنگ به بلندای 8 متر ساخته شده است. ارتفاع آن 40 متر است که به لحاظ ارتفاع، بلندترین بنای شهر ممنوعه است. تعداد قصرها و اتاق ها در شهر ممنوعه بسیار زیاد است. به اعتقاد پیشینیان، اقامتگاه امپراتوران آسمانی دارای 10 هزار اتاق است و امپراتورانی که پسر امپراتور آسمانی دانسته می شدند نباید تعدا اتاق ها یشان از شمار اتاق های امپراتور آسمانی تجاوز کند.
در فرهنگ چین، اژدها نماینده قدرت امپراتوری است و امپراتور پسر آسمانی اژدهای حقیقی نامیده می شود. در درون قصر تای حه در بالا و پایین حدود 13 هزار شکل اژدها تزیین شده است.
مجموعه معماری های شهر ممنوعه تمرکز تبلور درایت مردم چین است. از ساختار مجموعه معماری ها تا تزیینات هر اتاق و هر دیوار سرشار از اندیشه های عجیب و غریب است. مثلا سکوی سفید رنگ قصر تای حه، این قصر را مجلل تر کرده است. در تاسیسات زهکشی در این سکو از مجسمه سازی سر نوعی اژدها استفاده شده است. به گونه ای که در 3 طبقه این سکو جمعا بیش از یک هزار مجسمه سر این نوع حیوان استفاده شده است و هنگام زهکشی در بارش باران همانند فواره آب از دهان اژدها خارج می شود.
در میان حیاط این شهر جمعا 308 ظرف مسی بزرگ برای ذخیره آب وجود دارد که برای پیشگیری از آتش سوزی مورد استفاده قرار می گرفتند و در زمستان افراد مخصوصی زیر این ظرف ها اتش روشن می کردند تا آب داخل آن یخ نبندد.
در دوره سلسله مینگ 100 هزار صنعتگر و یک میلیون کارگر در ساخت این شهر عظیم به خدمت گمارده شدند تا بزرگ ترین و کامل ترین مجموعه معماری های جهان را بسازند. مصالح ساختمانی از سراسر کشور حتی استان یونن که در فاصله چند هزار کیلومتری قرار داشت به این محل انتقال داده شد.
اشیا و کشفیات باارزش در شهر ممنوعه حفظ شده و شمار آنها به حدود یک میلیون قطعه می رسد که یک ششم کل کشفیات چین را شامل می شود.
مجموعه معماری های شهر ممنوعه سمبل فرهنگ درخشان چین است. به عقیده معماران چینی و خارجی؛ طراحی و معماری شهر ممنوعه آثار برجسته و بی همتایی است که نشان دهنده فرهنگ و سنت دیرینه این کشور و دست آوردهای برجسته صنعتگران در زمینه معماری در 500 سال گذشته است.
در سال های اخیر شمار گردشگران شهر ممنوعه چند برابر افزایش یافته است به طوری که از مرز 10 میلیون نفر در سال نیز فراتر رفته است.
