حدود بیست روز پیش بود که عظیم قیچی ساز راهی هیمالیا شد. او در سال های گذشته از میان 14 قله بالای هشت هزار متر دنیا، 13 تایش را بدون اکسیژن مصنوعی و باربر محلی یا همان شرپا صعود کرده و حالا به دنبال فتح چهاردهمین قله است.
عظیم قیچی ساز پس از رسیدن به نپال، چند روزی را صرف انجام کارهای مقدماتی، اخذ مجوز و تهیه وسایل کرد و راهی شد. او حدود ده روز در میان کوهستان ها و روستاهای مختلف راهپیمایی و کوهنوردی کرد تا بتواند خودش را به کمپ اصلی «لوتسه»، همان قله چهاردهم برساند. کمپی مشترک که برای صعود به اورست هم از آن استفاده می شود.
قیچی ساز 10 روز بعد را به انجام مقدمات صعود اختصاص داده است. او طی این روزها چند باری برای هماهنگ شدن با شرایط ارتفاع و کمبود اکسیژن که به فرآیند هم هوایی معروف است، به کمپ یک صعود کرد و پس از چند ساعتی ماندن در آنجا، به کمپ اصلی بازگشت. قیچی ساز در روزهای گذشته برخی از لوازم و تجهیزات و آذوقه اش را هم به کمپ های بالاتر انتقال داده است. او همچنین در آخرین اقدام خود با گذر از آبشار یخی یا همان یخشار خومبو، یکی از خطرناک ترین یخچال های دنیا، به کمپ دو و سه لوتسه رسیده و پس از هم هوایی و انتقال تجهیزات لازم برای صعود، دوباره به کمپ اصلی بازگشته است. قیچی ساز برای رسیدن به هدف اصلی چند بار دیگر این فرآیند هم هوایی را طی خواهد کرد و پس از صعود به کمپ های بالاتر، به پایین خواهد آمد و در نهایت برای صعود نهایی آماده خواهد شد.
عظیم قیچی ساز این روزها بارها گذر از یخشار خومبو را تجربه می کند. در میان این آبشار یخی برج های بزرگی از یخ و برف و همچنین شکاف های پر شماری در میان آن ها وجود دارد و مانند حریف قلدری در مقابل کوهنوردان عمل می کند. برج هایی که به دلیل رسیدن به فصل بهار و گرم تر شدن هوا، فرآیند ذوب تدریجی در طول روز را آغاز کرده و ممکن است هر لحظه زیر پای کوهنوردان را خالی کند. به همین دلیل است که عبور از این یخشار اغلب در نیمه شب یا ساعات اولیه روز و قبل از طلوع خورشید انجام می شود. این یخشار بزرگ ترین قتل عام را در سال 2009 انجام داد. سالی که یکی از همین برج ها با فرو ریختنش، جان 16 شرپا را گرفت و همه شان را در شکاف های عمیقش بلعید. پس بیراه نیست که رینهولد مسنر، کوهنورد افسانه ای هم خومبو را مخوف ترین یخچال دنیا نامیده است. از دیگر نکات این بخش از صعود، لزوم استفاده مکرر از نردبان های افقی و عمودی برای عبور از شکاف های عمیق و مرتفع است. نردبان هایی که عبور از همان ها هم خطرات بسیاری دارد اما یکی از ابزارهای صعود و عبور از این مناطق به شمار می رود.
عظیم قیچی ساز برای رسیدن به باشگاه هشت هزار متری ها (که به فاتحان تمام قلل هشت هزار متری اختصاص دارد)، باید پس از عبور از کمپ ها و آبشار یخی خومبو، خودش را بر فراز لوتسه برساند. او در آخرین اقدامش که سه شبانه روز به طول انجامید، از کمپ اصلی به کمپ های یک و دو رفته و در نهایت صعودش هم پس از لمس کمپ سوم در ارتفاع هفت هزار متری، به کمپ اصلی بازگشته است تا پس از استراحت کافی، به کمپ های بالاتر برگردد تا صعود خودش را تکمیل کند.
اکثر کوهنوردان دنیا در راه این صعودها همواره باربرهای محلی را برای حمل بارها و تجهیزات شان به همراه دارند. باربرهایی که به شرپا معروف اند و علاوه بر آشنا بودن با مسیر، تا حدود زیادی از سختی های صعود می کاهند و به کوهنورد اجازه می دهند تا فرآیند صعود و هم هوایی اش را انجام دهد. امکانی که عظیم قیچی ساز از آن استفاده نمی کند و خودش طی این روزها بارهایش را از کمپ اصلی به کمپ های یک و دو برده و همزمان فرآیند هم هوایی را انجام می دهد.
همین عامل و عدم استفاده از اکسیژن مصنوعی است که صعودهای عظیم قیچی ساز را خاص تر و پر افتخار تر می کند و او را شانزدهمین نفر در تاریخ خواهد کرد که توانسته این کار را انجام دهد.
