در موقع کوهنوردی مقدار خون موجود در عضلات بدن 20 برابر افزایش پیدا می کند و پر خون شدن عضلات باعث می شود که غذای بیش تری به عضلات برسد و عضلات قوی تر بشوند.
در حین کوهنوردی در ارتفاعات، فشار هوا کمتر می شود و نیز میزان اکسیژن موجود در ترکیب هوا کاهش پیدا می کند. بدن برای جبران کمبود اکسیژن و برای رفع خستگی و تنگی نفس، هورمونی به نام اریتروپویی را از طریق کلیه ها ترشح می کند، که این هورمون وارد مغز استخوان می شود و مقدار خون سازی گلبول های قرمز را افزایش می دهد. در نتیجه فعل و انفعالات فوق، مقدار هموگلوبین خون از 14 درصد به 20 درصد افزایش پیدا می کند.
هماتوکریت از 44 درصد به 60 درصد می رسد و در نتیجه مقدار ظرفیت انتشاری و میزان ظرفیت تهویه ریه ها زیادتر می شود. افزایش ظرفیت تهویه ریه ها باعث می شود که به اصطلاح عامه، نفس آدم زیاد شود و به همین علت یک کوهنورد در شرایط عادی دونده خوبی خواهد بود. بیشتر دوندگان المپیک که در 1500 متر و ماراتن مقام های بالا را کسب می کنند، معمولا برای آمادگی و تقویت ریه هایشان در ارتفاعات بالا کوهنوردی می کنند.
تاثیر کوه نوردی در جلوگیری از بیماری نقرس
بیماری نقرس در اثر رسوب گذاری کریستال های اسیداوریک در مفاصل بدن و تاندون های عضلات ایجاد می شود و باعث درد شدید مفاصل و زمین گیر شدن بیمار می شود. فعالیت کوهنوردی از ایجاد این رسوبات در مفاصل و تاندون ها جلوگیری می کند.
تاثیر کوهنوردی در جلوگیری از بیماری های قند خون (دیابت)
در موقع کوهنوردی، متابولیسم (سوخت و ساز) مواد شناور در خون مانند قند، کلسترول، پروتئین ها و اسید اوریک به بهترین وجهی صورت می گیرد و در نتیجه سوخت و ساز کامل خون از ابتلا به بیماری قند نیز جلوگیری می کند.
تاثیر کوهنوردی در از بین رفتن چربی بدن
در موقع فعالیت ورزشی و بخصوص در کوهنوردی، کالری مورد نیاز بدن به 3 برابر افزایش پیدا می کند. بدن برای تامین کالری مورد نیاز خود به اجبار چربی های ذخیره شده را می سوزاند و به مصرف می رساند، از طرفی در موقع فعالیت ورزشی، انسان به شدت عرق می کند و مقداری از چربی های زیر پوست در اثر تعریق شسته و دفع می شوند.
دکتر حمید مساعدیان – موسسه علمی پزشکی کوهستان ایرانیان
