شهر ممنوعه یا کاخ-موزه گوگانگ (Gugong) بزرگ ترین و محافظت شده ترین کاخ کشور چین است. این قصرِ با شکوه در شهر پکن و در شمال میدان تینانمن (Tinanmen) امروزی واقع شده است که زمانی محل اقامت امپراتوران سلسله مینگ (1368-1644) و سلسله چینگ (1644-1911) بود. این مجموعه قصر در کل شاهد حکومت 24 تن از امپراتوران چین در دوره های مختلف بوده است.
شهر ممنوعه را می توان جزو 5 کاخ مشهور دنیا به حساب آورد. در اساطیر چین این قصر را جایگاه خدایان می دانستند و مردم عادی اجازه بازدید از آن را به هیچ عنوان نداشتند. وسعت این مجموعه چیزی در حدود 74 هکتار و گودالی با عمق 6 متر دور تا دور آن را احاطه کرده است. شکلی مستطیل گونه دارد و دیوارها در حدود 6.5 متر ارتفاع دارد. شهر ممنوعه در مجموع شامل 980 ساختمان و 8707 اتاق است. 4 برج بزرگ با سقف های شکیل و زیبا در چهار گوشه مستطیل واقع شده است. ورودی اصلی در میدان دروازه تینانمن قرار گرفته است. قصر به دو قسمت اندرونی و بیرونی تقسیم بنده شده که اندرونی جایگاه سلاطین و بزرگان و بیرونی جایگاه کارگران و زیردستان بوده است. در درون قصر جوی آبی نیز جریان دارد که 5 پل با کنده کاری زیبا طرفین را به هم وصل می کند.
یکی از اتاق های شهر ممنوعه شهرت فراوانی دارد زیرا بزرگ ترین ساختمان چوبی کشور چین محسوب می شود و برای امور بخصوصی به کار گرفته می شد. سقف این اتاق نیز با نقاشی های اژدها و دیگر نمادهای مشهو چینی آذین شده است. در تمام اشکال معماری این مکان نمادها و اصول مذهبی و فلسفی و کیهان شناسی چینی به چشم می خورد که قدمت و فرهنگی چند هزار ساله دارد.
امروزه این شهر برای بازدید عموم آزاد است و افرادی مسلط به چندین زبان برای کمک رسانی و راهنمایی گردشگران قرار گرفته اند.
ساخت و ساز کاخ از سال 1406 توسط یونگل از سلسله مینگ آغاز شد و تقریبا 1 میلیون کارگر شبانه روز مشغول کار بودند تا اتمام آن حدود 15 سال به طول انجامید. برای ساخت کاخ از مصالحی نظیر نوعی چوب بسیار نفیس چینی، بلوک های مرمر اعلا و آجرهای طلایی استفاده شده است.
شهر ممنوعه بیش از 2 قرن محل اقامت سلسله مینگ بود تا اینکه بر اثر شورش لی چینگ (Li Zeching) و روی کار امدن سلسله چینگ بخش های مهم کاخ به آتش کشیده شد. آخرین امپراتوری که در کاخ زندگی کرد پویی (آخرین امپراتور چین) بود که از سمت خود استعفا داد و با توافق دولت تا سال 1924 در آنجا زندگی کرد و پس از آن به موزه تبدیل شد.
در سال 1987 شهر ممنوعه رسما میراث جهانی اعلام شد. شهر ممنوعه و همین طور دیوار بزرگ چین از نمادهای بسیار مشهور این کشور محسوب می شوند.
