معادل فارسی مناسب برای مفهوم گردشگری پایدار، وراثت است؛ به این معنی که هر چیزی که برای ما به ارث رسیده است را استفاده می کنیم و برای آیندگان نیز ارث می گذاریم.
گردشگری پایدار نوعی از گردشگری است که نیازهای گردشگران، صنعت گردشگری و جوامع میزبان را بدون به خطر انداختن توانایی نسل های آینده در تامین نیازهایشان برطرف می کند. به بیانی دیگر مفهوم گردشگری پایدار این است که به شکلی گردشگری صورت گیرد که نیاز همه کنشگران صنعت گردشگری مانند گردشگر، صاحبان کسب و کارها و جامعه میزبان تامین شود و رفع این نیازها خللی برای زندگی نسل آینده ایجاد نکند و بتوانیم دارایی ها و منابع امروز را برای آیندگان حفظ کنیم.
مفهوم گردشگری پایدار از اواخر قرن ۲۰ مطرح شده و مفهمومی جدید است. این مفهوم شباهت بسیاری به مفهوم گردشگری مسئولانه دارد. در گردشگری مسئولانه اثرگذاری گردشگری بر محیط زیست و شرایط اجتماعی بسیار مهم است، در نتیجه می توان این دو مفهوم را معادل دانست.
گردشگری پایدار کمک می کند تا شرایط برای گردشگران و جامعه میزبان راحت تر شود. گردشگری پایدار اصول ده گانه دارد که تمام بخش های گردشگری را مورد توجه قرار می دهد و به دنبال کاهش اثرات منفی روی محیط زیست، جامعه محلی و سالم نگه داشتن این صنعت است تا کم ترین زیان به جوامع گردشگرپذیر وارد شود.
استفاده پایدار از منابع به معنی حفاظت از منابع طبیعی، تاریخی و فرهنگی به صورت بلند مدت است. دومین اصل کاهش مصرف بیش از اندازه و جلوگیری از اتلاف منابع است. اصل سوم حفظ تنوع زیستی است که برای تحقق این امر باید انعطاف پذیری جامعه را افزایش دهیم.
گردشگری همراه با برنامه ریزی، حمایت از اقتصاد محلی، آموزش، مشارکت جوامع محلی و مشاوره با مردم محلی و ذی نفعان از دیگر اصول گردشگری پایدار است. یکی دیگر از این اصول بازاریابی مسئولانه است که به معنی انتقال اطلاعات کامل به گردشگر است تا رضایت او را در پی داشته باشد.
تحقیقات و نظارت مستقیم با استفاده از جمع آوری داده ها و تحلیل موثرشان در راستای حل مشکلات نیز از دیگر اصول این نوع گردشگری است.
گردشگری پایدار دارای ۳ بعد محیطی، اقتصادی و اجتماعی است که بعد اقتصادی از مهم ترین ابعاد آن است. مقوله توسعه پایدار گردشگری که در دهه های اخیر رشد کرده متمرکز بر شاخص های اکولوژیک، اقتصادی، اجتماعی، نهادی، فرهنگی و تاثیرات متقابل این موارد است.
گردشگری رابطه مستقیم با انسان، فرهنگ جامعه و منابع دارد در نتیجه باید در راستای کاهش مشکلاتی که گردشگری ممکن است ایجاد کند، تلاش کنیم. معادل فارسی مناسب برای مفهوم گردشگری پایدار وراثت است. به این معنی که هر چیزی که برای ما به ارث رسیده است را استفاده می کنیم و برای آیندگان نیز ارث می گذاریم.
مفهوم تاب آوری چیست؟
تاب آوری، توان جامعه برای مقابله با بحران هاست. تاب آوری به معنای انعطاف یک جامعه برای بازگشت به شرایط عادی در مقابل مشکلاتی است که برای آن جامعه ایجاد می شود. به بیان دیگر جامعه ای تاب آور است که بتواند با برخورداری از انعطاف لازم پس از بحران ها بتواند به حالت عادی بازگردد.
در بحران کرونا که دامنگیر کل دنیا شد، برخی از بخش های گردشگری که توانستند راه های تاب آروی را شناسایی کنند، دوام آوردند. در دروان کرونا زیرساخت های اقتصادی دچار مشکل شدند و گردشگری در تمام جهان دچار فراز و فرود شد. در نتیجه امروزه همه در حال تلاش برای بازگشت به شرایط عادی هستند. بنابراین یادگیری مهارت برگشت به شرایط پیش از کرونا ضروری است.
راهکارهای زیادی برای تاب آوری در حوزه گردشگری وجود دارد، سیستم های تاب آوری برای هر مکانی متفاوت است. برای مثال وقتی در مورد تاب آوری شهری صحبت می کنیم باید ابتدا سیستم های شهری پایدار و عوامل موثر در آن ها را در نظر بگیریم یعنی به شالوده پایدارسازی شهر توجه کنیم. سپس راهکارهایی را که یافته ایم اجرا کنیم.
مفهوم تاب آوری شهری زمانی معنا می یابد که شهر در بحران ها بازخورد مناسبی نشان دهد و بتواند فضای مناسبی برای ساکنانش ایجاد کند. تا زمانی که بحرانی رخ نداده است، نمی توان تاب آوری یک شهر را بررسی و اندازه گیری کرد.
راهکارهای افزایش تاب آوری در بحران ها
باید به دنبال افزایش آمادگی محیط برای مقابله با بحران ها باشیم. برای مثال در یک شهر گردشگری با تقویت سیستم های هوشمندی که بتواند به گردشگران کمک کند مانند حمل ونقل، مکان یابی ویژه مسافران و دیگر خدمات و زیرساخت ها می توانیم در شرایط بحرانی عملکرد بهتری نشان دهیم.
زمانی مفهوم تاب آوری در شهرها نمایان است که در هر بحرانی شهروندان بتوانند در کنار گردشگران چرخ معیشت و اقتصاد شهرشان را بگردانند و شهر را برای زیستن در شرایط بحرانی آماده کنند.
