تا سال 2012 هزینه های صعود از جبهه شمالی اورست به مراتب کمتر از مسیر جنوبی بود.
یکی از پرسش های دائمی کوهنوردان درباره یک صعود برون مرزی میزان هزینه هایی است که فرد متحمل می شود. بدیهی است شرکت های خدماتی پس از دریافت تقاضای افراد برای صعود به یک قله ضمن ارائه روزشمار سفر میزان هزینه قرارداد را نیز ضمیمه می کنند. اما آیا به راستی کلیه هزینه ها در همان برگه ثبت شده و یا هزینه های دیگری هم شامل حال افراد می شود؟
در اینجا با کمک مطلبی از Alan Arnette که در سایت Outsideonline.com درباره هزینه های اورست توضیح داده، سعی کرده ام پاسخ به این پرسش را ابتدا بومی سازی کنم (یعنی آنرا با شرایط کوهنوردانی که قصد سفر از ایران به هیمالیا و بویژه اورست را دارند همسو کنم) و در کنار آن به برخی نیازهای کوهنوردان در یک چنین سفری پرداخته و هزینه های آنرا محاسبه کنم.
این مطلب به رغم تغییرات دائمی قیمت ها باز هم می تواند افراد را با ریز اقلامی که می باید در سفرشان هزینه کند آشنا سازد. امیدوارم این مقاله بتواند الگویی مناسب برای همه علاقمندان به یک سفر برون مرزی باشد.
هر ساله تعداد زیادی از افراد خود را مهیای سفر به قطب سوم کره زمین (اورست) می کنند. در این میان از پیر و جوان، زن و مرد، راهنمای کوهنوردی و باربر ارتفاع و … دیده می شوند. برخی از آنها سال ها در آرزوی چنین سفری بوده اند و عده ای هم به رغم سابقه کم کوهنوردی و تنها به واسطه توانایی خود در گردآوری هزینه های صعود توانسته اند خود را به کمپ اصلی اورست برسانند تا آنها نیز به جمع بیش از 6149 نفری بپیوندند که تا آوریل سال 2012 موفق به صعود اورست شده اند.
تیم ها برای تلاش بر روی اورست به سه دسته تقسیم می شوند. برخی به صورت تیم های تجاری هستند که البته شامل دو گروه هستند: با خدمات کلی و یا با استفاده از بخشی از خدمات و دسته سوم نیز به صورت گروهی کوهنورد که با آشنایی قبلی گردهم آمده اند و تنها از خدمات شرکت های گردشگری در کمپ اصلی بهره مند می شوند. بدیهی است گروه سوم اغلب کوهنوردان توانمندتری را تشکیل می دهد و آمار حوادث هیمالیا نیز گویای این واقعیت است که این گروه از صدمات و تلفات کمتری نسبت به دو گروه نخست برخوردار بوده اند. اما در هر صورت عضو هر یک از این تیم ها که باشید برخی هزینه ها به صورت پایه برای تیم تان الزامی است.
دولت های نپال و تبت برای کنترل بهتر اوضاع، کوهنوردان را مجبور به اخذ مجوز صعود می کنند. همچنین هزینه هایی هم مربوط به باربر ارتفاعات پائین و شرپاهای ارتفاعات بالا می شود که امروزه حتی گروه های هم که قصد صعود سبک بار را دارند مجبور به استفاده از ایشان هستند و تنها تعداد آن ها است که در میان تیم های مختلف کم و زیاد می شود. تیم های شما علاوه بر باربر ارتفاع پائین نیازمند خدمات کمپ اصلی هم هست. نظیر آشپز و کمک های او، سردار شرپاها و البته افسر رابط دولت نپال و تبت که حضور دو نفر آخر کمک بسیاری است برایتان در برخورد با جوامع محلی و کاستن از تنش های معمول.
تا سال 2012 هزینه های صعود از جبهه شمالی به مراتب کمتر از مسیر جنوبی بود. این در حالی بود که به دلیل حضور شرپاهای ورزیده تر و خدمات امدادی بهتر در کشور نپال، اغلب تیم ها سعی در صعود از مسیر عمومی جنوبی یعنی یخچال خطرناک خمبو داشتند. با این حال پس از شورش های چند سال قبل در تبت دولت چین ضمن جلوگیری از حضور کوهنوردان برخی کشورها اقدام به افزایش هزینه های صعود در مسیر شمالی کرده و تقریبا آن را برابر با هزینه های جبهه جنوبی و راه دسترسی از نپال بالاتر برده است.
منبع: کوه قاف
