سرمایه گذاران از مهم ترین عوامل توسعه یک کشور هستند که دولت ها در تمام بخش های خود به آن نیازمند هستند. سرمایه گذاری برابر است با ایجاد امکانات و شرایط مناسب برای زندگی افراد که اگر این امر نادیده گرفته شود و یا مورد حمایت قرار نگیرد نباید انتظار پیشرفت کشور به شکل مناسب را داشت. سرمایه گذاری در صنایع به صورت داخلی یا خارجی کمک بزرگی در جهت رشد و توسعه کشورها است و نیازمند حمایت قانونی دولت ها می باشد.
صنعت گردشگری نیز یکی از صنایعی است که برای رشد و بالندگی خود به سرمایه گذاران داخلی و خارجی نیازمند بوده و از سویی بیشتر سرمایه گذاران در صورت وجود شرایط مناسب حاضرند در این زمینه سرمایه گذاری کنند، چرا که درآمد ناشی از این صنعت بر کسی پوشیده نیست و مطمئنا اگر سرمایه گذاران از حمایت خوب و مناسب برخوردار باشند وارد این صنعت خواهند شد. با توجه به اینکه طرح های گردشگری اغلب زودبازده نیستند، این صنعت نیاز به حمایت هرچه بیشتر دولت دارد و دولت می تواند با ارائه تسهیلات و واگذاری وام به طرح های آن و ایجاد زمینه های مناسب کمک شایانی در زمینه سرمایه گذاری در این بخش انجام دهد.
ایران اسلامی کشوری است که از مواهب طبیعی و گردشگری فراوانی برخوردار است که می توان با سرمایه گذاری در آن ها صنعت گردشگری را به درآمدزاترین صنعت تبدیل کرد و از گام های نخست آن معرفی مناطق نمونه گردشگری است. سلامت و امنیت نیز نقش بسیار مهمی در سرمایه گذاری و توسعه صنعت گردشگری دارند. اگر سلامت نباشد بهره وری از دنیا هم ماندگار نخواهد بود. سلامت و امنیت تأثیرات بسیار ژرفی از جمله بر سرمایه گذاری ها در این صنعت دارد. اگر سرمایه گذار از سلامت و امنیت اقتصادی مطمئن باشد با خیال آسوده تری به این امر مبادرت می ورزد و سرمایه خود را با اطمینان در اختیار یک صنعت قرار می دهد، اما اگر احساس ناامنی کند این سرمایه گذاری صورت نخواهد گرفت. در نتیجه بسیاری از طرح ها به کندی پیش رفته یا متوقف خواهد شد. در این مرحله سرمایه گذار به حمایت هر چه بیشتر دولت نیاز دارد.
متأسفانه بدلیل نبود سیستم نظارتی مناسب در کشور بسیاری از سرمایه گذاری ها یا بسیار کند پیش می رود یا چنانچه باید انجام نمی شود. زیرا سرمایه گذار سرمایه خود را در خطر می بیند. یکی دیگر از موانعی که موجبات عدم سرمایه گذاری را فراهم می کند، بوروکراسی اداری است، عده ای از سرمایه گذاران چند سال تنها برای به دست آوردن مجوزهای لازم در سازمان های مختلف وقت هدر داده اند، در حالی که چنین فرصتی ندارند. چراکه سرمایه گذار بیشتر در پی آن است که در اسرع وقت سرمایه گذاریش به سود برسد. نه اینکه به فرض چند سال برای گرفتن مجوز وقت تلف کند، در چنین وضغیتی سرمایه گذار ترجیح می دهد اصلا سرمایه گذاری نکند.
همچنین سرمایه گذار باید از اینکه سرمایه برگشت پذیر است مطمئن باشد تا با خیالی آسوده سرمایه گذاری کند، هیچ سرمایه گذاری حتی اگر درصدی در برگشت سرمایه خود مردد باشد سرمایه خود را به خطر نمی اندازد، خصوصا در صنعت گردشگری که بازده آن طولانی مدت است بدیهی می باشد شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی یک جامعه بر وضعیت سرمایه گذاری اثرگذار است. نبود اطلاعات کافی و بوروکراسی اداری بخصوص در استان ها و شهرهای کوچک سبب سرگردانی سرمایه گذار و از دست دادن فرصت های طلایی بسیار می شود.
بسیاری از سودجویان نیز با واسطه گری میان سرمایه گذار و بخش های دولتی هزینه های هنگفتی را به جیب زده و نوعی بی اعتمادی را در سرمایه گذاران این صنعت به وجود می آورند. بعلاوه ازنظر سیاسی اگر کشوری از سوی کشورهای خارجی تحریم اقتصادی شده باشد نیز سرمایه گذار خارجی در آن کشور کمتر صورت می گیرد. اما این به مفهوم عدم همکاری و قطع ارتباط آن کشور با سایر کشورها نیست.
در چنین شرایطی دولت می تواند با شناخت ظرفیت های گردشگری و توریستی و معرفی مناطق نمونه گردشگری و همچنین با تبلیغ و اطلاع رسانی صحیح در بعد بین المللی تبلیغات منفی را از بین ببرد و با ایجاد تنوع در خدمات گردشگری و پاسخگویی مناسب به سلیقه های مختلف انگیزه های گردشگری را افزایش دهد تا مردم تمایل بیشتری به مسافرت احساس کنند و همچنین موجب جذب گردشگران داخلی و خارجی خواهند شد و در نهایت زمینه ساز تشویق سرمایه گذاران جهت سرمایه گذاری در این صنعت می گردد و تمام این موارد فوق میسر نخواهد شد مگر با کمک همه جانبه ی دولت.
مقاله “ضرورت امنیت سرمایه گذاری در صنعت گردشگری” توسط ابراهیم اسدی بشلی (رئیس انجمن توسعه صنعت گردشگری مجمع متخصصین ایران) نوشته شده و در وب سایت دنیای سفر منتشر شده است.
