در اینجا برای آشنایی با هزینه های «صعود به قله اورست از رخ جنوبی» صحبت خواهیم کرد اما کلیت کار در هر دو جبهه عادی شمالی در تبت و جنوبی در نپال تقریبا یکسان است.
پیش از آنکه هیئت های تجاری باب شوند یعنی هنوز تمایل به استفاده از راهنمایان غربی، شرپاها، طناب های ثابت و گذر از نردبان ها – به خصوص در رخ شمالی – روند صعود به اورست به صورتی بود که اغلب تیم ها در تعداد نفرات اندک و گاها انفرادی و بدون پشتیبانی های موجود راهی صعود این کوه می شدند.
گرچه همگی ادعای صعود سبکار به شیوه آلپی و یا سولو را داشتند، اما گاها پس از صعود معلوم می شد از نردبان برای گذر از شکاف ها، طناب های ثابت برای عبور از شیب های تند و یا آشپز در کمپ اصلی اورست بهره برده اند! در واقع صعودشان انفرادی انفرادی هم نبود! و در خوش بینانه ترین حالت می شد افرادی را دید که بدون شرپا اقدام به تلاش کرده اند.
اما با افزایش هزینه تیم ها برای به صرفه کردن صعود اقدام به تلاش های گروهی کردند. ضمن آنکه این موضوع کمک شایانی به ایمنی بالاتر صعود و تا حدی تضمین موفقیت نیز می کرد.
حال اگر شما تمایل به صعود به سبک پیشینیان را دارید می توانید بلیط کاتماندو را تهیه، مجوز صعود را دریافت و برای مدت 6 هفته غذا بسته بندی کنید و در صورت نیاز کپسول اکسیژن، ماسک و رگلاتور خریداری و به لوکلا یا لهاسا پرواز کنید و در ادامه تعدادی یاک و باربر اجاره و در نهایت لوازم خود را به کمپ اصلی منتقل کنید. حال می توانید محل کمپ خود را در کمپ اصلی مشخص کنید، به پخت و پز مشغول شوید، آب و هوا را پیش بینی کنید، بارهای خود را به کمپ های بالاتر منتقل کنید، هزینه ثابت گذاری مسیر را به شرکت های خدماتی مستقر در کمپ اصلی پرداخت کنید. در نهایت پس از صعود مراحل بازگشت را طی کنید.
به واقع این امر شدنی و در موارد زیادی هم با موفقیت همراه بوده است. در برخی موارد نیز این افراد با بهره گیری از تدارکات کمپ اصلی که توسط سایر شرکت ها مهیا می شود اقدام به چنین صعودهای انفرادیی می کنند که البته کمی بر هزینه ها می افزاید، هر چند مزایایی هم به همراه خواهد داشت. بدیهی است در این حالت شما برای حفظ پول خود متحمل هزینه جسمانی و روانی بسیاری خواهید شد.
این روزها تجربه حضور تیم ها در کمپ اصلی و چیزی که برخی آنرا راحت طلبی می نامند، نشان می دهد بسیاری از آن ها ترجیح می دهند بخشی از فعالیت های ذکر شده را در ازاء پرداخت هزینه به سایرین واگذار کنند و تا حدی از صعود به سبک قرن 19 و 20 میلادی خارج شوند. حتی تیم های بریتانیا و سوئیس هم که بیش از 60 سال قبل اقدام به صعود اورست کردند و تحت عنوان تیم های ملی یا بین المللی (متشکل از ورزیده های دوران خود) راهی این کوه شدند، به انجام این فعالیت ها در قالب تیم خود تن ندادند و آنها را به سایر خدمه ها و به خصوص بومی ها واگذار کردند. بدیهی است آنها نیز بخش بزرگی از موفقیت خود را مرهون همین اعتماد می دانند.
تفکیک هزینه ها و خدمات
حال برای آشنایی با هزینه های موجود کمی از قالب فعالیت هایی که در گذشته صورت می گرفت خارج می شویم و به آنچه امروزه در اورست هزینه می شود می پردازیم. لازم به ذکر است ما در این بخش تنها درباره رخ جنوبی صحبت خواهیم کرد اما کلیت کار در هر دو جبهه عادی شمالی در تبت و جنوبی در نپال تقریبا یکسان است.
برخی هزینه ها برای تمامی کوهنوردان به صورت مستقیم یا غیرمستقیم یکسان است نظیر: هزینه مجوز صعود، افسر رابط، ویزا، ورودیه پارک ملی، هزینه بازگشایی و نگهداری مسیر آبشار یخی، هزینه ثابت گذاری مسیر، بیعانه بازگرداندن زباله ها، هزینه پروازهای بین المللی و پرواز داخلی، بیمه، تدارکات غذایی و …
بر اساس قوانین ثبت مجوز تیم های کوهنوردی که قصد صعود به قله های مختلف را دارند می باید در قالب 7 نفر ثبت نام کنند. حال در چنین شرایطی در صورتی که فردی بخواهد به صورت انفرادی اقدام به تلاش و مجوز انفرادی دریافت کند برای خدماتی که در بالا به آن اشاره شد باید حداقل 3 برابر تیم های 7 نفره هزینه کند. در واقع بخشی از هزینه های مشترک میان همه افراد تقسیم می شوند و نیازی به پرداخت آنها توسط یک نفر نیست. به طور مثال یک تیم یک نفره یا 7 نفره نیاز به یک افسر رابط دارد. بدیهی است هزینه افسر در تیم های 7 نفره به راحتی میان همه اعضاء تقسیم می شود و نیاز به پرداخت کل هزینه توسط یک نفر نیست. همینطور هزینه لوازم فنی مشترک، طناب و غذا که قابلیت تقسیم آن میان همه اعضاء وجود دارد. هزینه های فوق برای یک نفر در مقابل یک تیم چند برابر می شود.
مثال های بالا نشان می دهد همراهی با یک تیم بسیار واقع بینانه تر از حضوری انفرادی در منطقه است.
برخی خدمات نیز مربوط به شرکت های خدماتی نیستند و شخص پیش از آغاز سفر می باید نسبت به آن اقدام کند. مانند بلیط پرواز بین المللی و بیمه حوادث که بر عهده شرکت کننده است.
صورت کلی هزینه ها: هزینه سفر 2375 تا 6225 دلار
شامل:
تدارکات غذایی کمپ های بالاتر
بیمه حوادث
هزینه بلیط پرواز به کاتماندو
هزینه فریت بار از کشور مبدا به نپال و بالعکس
ویزای نپال 75 دلار
هزینه خروج از کشور
بلیط کاتماندو به لوکلا 250 دلار برای هر نفر
پاداش صعود به کادر خدماتی
هزینه هتل در کاتماندو مابین 300 تا 700 دلار بسته به زمان بلیط
هزینه فرودگاهی کاتماندو
مجوز صعود برای یک تیم 7 نفره به ازاء هر نفر 10 هزار دلار
برای یک تیم 5 نفره 56 هزار دلار و برای یک نفر به صورت انفرادی 25 هزار دلار
ورودی پارک ملی برای یک تیم 7 نفره 100 دلار
بازگشایی مسیر آبشار یخی و نگهداری از آن 2375 دلار برای تیم
مجوز استفاده از تلفن ماهواره ای 2300 دلار برای هر گوشی
بیعانه برای تخلیه زباله و فضولات انسانی 4000 دلار برای تیم
کپسول اکسیژن هر عدد 400 دلار، ماسک و رگلاتور 400 دلار (حداقل سه کپسول 3 لیتری برای هر نفر الزامی است)
در صورت استفاده از راهنمای مجرب که سابقه صعود به اورست را داشته باشد مبلغ 25000 دلار برای هر راهنما گرفته می شود. حال هرچه توانمندی و تجربه راهنما بیشتر باشد این مبلغ بالاتر خواهد بود به عنوان مثال برای استفاده از فردی چون اد ویستورز فاتح 14 قله 8000 متری مبلغ 125000 دلار از کلیه نفرات تیم دریافت می شود.
برای هر کمک راهنما بین 10 تا 15 هزار دلار پرداخت می شود و البته برای تیمی با 12 عضو حضور دو کمک الزامی است.
راهپیمایی تا کمپ اصلی 2150 دلار
تجهیزات کمپ اصلی و آشپز 9300 دلار
هر شرپای همراه 700 تا 1000 دلار به انظمام اکسیژن، ماسک و رگلاتور مورد نیاز ایشان
افسر رابط همراه تیم 3000 دلار
پرواز هر بار بالگرد از کاتماندو 5000 دلار
هزینه راهبِ مجری مراسم پوجا 300 دلار (دعای آغازین صعود)
هزینه هر یاک برای حمل بار از لوکلا تا کمپ اصلی 50 دلار در روز (هر یاک 50 کیلوگرم بار حمل می کند)
هزینه باربر از لوکلا تا کمپ اصلی
خرید لوازم و تجهیزات مابین 8 تا 15 هزار دلار
پاداش حمل بار تا کمپ های بالاتر به شرپاها معمولا این پاداش 5 تا 10 درصد حقوق شرپاها است. (این پاداش یا بونس برای حمل بار تا کمپ 1 و 2 به صورت روپیه و کمپ 3 و 4 دلاری محسوب می شود). پاداش صعود به قله به شرپای همراه و کادر تدارکاتی تیم (معمولا پاداش هر شرپای همراه نفر تا حدود 1000 دلار نیز می رسد).
حال به هزینه های بالا بیافزائید: مابین 8 تا 15 هزار دلار هزینه خرید لوازم و تجهیزات و مبلغی را نیز برای آموزش های لازم جهت چنین صعودی!
در مجموع آنچه شرکت های خدماتی برای صعود بهار سال 2013 از متقاضیان درخواست می کردند رقمی است ما بین 35 تا 70 هزار دلار که در بالا بخشی از آن را برای شما تشریح کردیم.
حالا که قیمت ها را می دانید بد نیست اشاره کنیم به هزینه ای که کوهنوردان عضو دو تیم Adventure Consultants و Mountain Madness با سرپرستی راب هال و اسکات فیشر در سال 1996 مبلغ 65 هزار دلار برای آن صعود پرداختند. صعودی که طی آن 8 کوهنورد به دلیل سهل انگاری مسئولین دو تیم جان خود را از دست دادند و از آن به عنوان فاجعه اورست یاد شد!
نویسنده: رضا زارعی
