روابط اجتماعی یا شبکه های اجتماعی؟!

به نظر می رسد جوانانی که حضور بیش تری در فضاهای مجازی دارند، نسبت به آن هایی که کم تر از این امکان استفاده می کنند، روابط دوستانه ی پایدارتر و بهتری دارند؛ چراکه فضای مجازی به آن ها این امکان را می دهد تا بیش از تجربه مهارت های اجتماعی شان در دنیای واقعی، آن ها را در فضای مجازی امتحان و تجربه کنند.

این بخشی از نتیجه یک تحقیق است که در آن توانایی های اجتماعی نوجوانان و میزان اهمیت این موضوع در زندگی آن ها مورد بررسی قرار گرفته است.

بسیاری از افراد معتقدند، حضور بیش از اندازه در دنیای مجازی باعث شده است تا نسل جدید در روابط اجتماعی شان دچار مشکل شوند؛ اما به نظر می رسد استفاده از این فضا و حضور در شبکه های اجتماعی امری اجتناب ناپذیر است.

به گزارش گاردین، بر اساس تحقیقی که در این زمینه انجام شده است، هوش اجتماعی را این گونه تعریف کرده اند که «مجموعه ای از توانایی ها و مهارت هایی است که برای فهم موقعیت های گوناگون اجتماعی از آن ها استفاده می کنیم.»؛ این ها همان توانایی هایی هستند که برای کسب رضایت مدیران مان و به دست آوردن یک شغل خوب به آن ها نیاز داریم.

طبق این مقاله، در مصاحبه با بیش از 200 کارفرمایی که وظیفه استخدام افراد را بر عهده دارند، به این نتیجه رسیدند که برای تقریبا همه ی آن ها، هوش اجتماعی بیش از آی کیو و نتایج امتحان اهمیت دارد. آن ها می گفتند زمان زیادی را برای مصاحبه با افرادی که از هر گونه هوش اجتماعی بی بهره بودند، هدر دادند.

طبق تحقیقی که در این زمینه انجام شده است، 6 نفر از 10 نوجوان 10 تا 17 ساله به گفته خودشان به شدت احساس تنهایی می کنند. تعدادی از آن ها اصلا بیرون از مدرسه با دوستان شان بازی نمی کنند. 36 درصدشان به سختی دوست پیدا می کنند. 9 نفر از 10 نفر آن ها از اینکه با افرادی با پیشنه های مختلف جوش بخورند عصبی و مضطرب می شوند.

اگر نسل جدید تنها در اتاق شان به تلفن های همراه هوشمندشان خیره شده اند، باعث بدتر شدن این وضعیت نمی شود؛ طبق این تحقیق، به نظر می رسد جوانانی که بیش تر در فضای مجازی حضور دارند نسبت به آن هایی که کمتر از این امکان استفاده می کنند، روابط دوستانه پایدارتر و بهتری دارند؛ چراکه حضور در فضای مجازی به آن ها این امکان را می دهد تا بیش از تجربه ی مهارت های اجتماعی شان در دنیای واقعی، آن را در فضای مجازی امتحان و تجربه کنند.

اما از طرفی هم این موضوع کاملا واضح است که جوانانی که می خواهند در شغل شان موفق شوند باید زمان کم تری را با تلفن های همراه شان سپری کنند؛ آن ها نیاز دارند تا چشم های انسان های دیگر را در دنیای واقعی بفهمند؛ آن ها باید بدانند وقتی همکارشان از پروژه اش عقب افتاده، نیازمند یک حرف امیدوار کننده است. باید بدانند که وقتی چهره رییس شان از عصبانیت قرمز می شود، سریعا آن جا را ترک کنند. باید به آن ها یاد بدهیم که چگونه به تنهایی کارهای شان را انجام و برای موفقیت در زندگی، مهارت های اجتماعی شان را افزایش دهند.