بازدید از بیس کمپ اورست و صعود به قله آیلندپیک

سفر به نپال برای صعود به بیس کمپ اورست به ارتفاع 5364 متر و قله آیلندپیک به ارتفاع 6189 متر برنامه ای 20 روزه ای است که در مجموع می توان با 6 ساعت پرواز از دوحه قطر به کاتماندو رسید.

بارها خوانده و شنیده بودم که انسان همان چیزی می شود که می اندیشد، ولی هیچگاه شخصا این موضوع را تجربه نکرده بودم. کمتر از یک سال پیش بود که به عشق هیمالیا تصویر کمپ اصلی (Base Camp) اورست را به عنوان عکس پروفایل خود در شبکه های اجتماعی انتخاب کرده بودم و فاصله ای بیش از مسافت فیزیکی بین خود و آن مکان حس می کردم. اما در این مدت چنان غرق در رویای هیمالیا شدم که کمتر از یک سال طول کشید تا خود را در آن مکان یافتم. انگار وقتی که انسان به دنبال رویاهایش راه می افتد همه کائنات کمک می کنند تا به رویایش برسد.

نپال کشوری در آسیا واقع در شمال هندوستان و پایتخت آن کاتماندو است. جمعیت نپال حدود 27 میلیون نفر و زبان رسمی آن نپالی است. واحد پول این کشور روپیه نپال است و تنها با چین و هند همسایه است. بیش تر محدوده نپال بر روی رشته کوه های هیمالیا قرار گرفته و شمال این کشور هشت قله از 14 قله هشت هزاری و بلند جهان را در خود جای داده که یکی از آن‌ها بلندترین کوه جهان یعنی قله اورست است. جنوب کشور مرطوب و حاصلخیز است و جمعیت زیادی را در خود جای داده‌است.

81 درصد مردم نپال پیرو آیین هندو هستند و با این احتساب، نپال در میان کشورهای جهان بالاترین درصد پیروان هندوئیسم را نسبت به جمعیت خود دارد. این کشور به خاطر موقعیت جغرافیایی خود هم از هند و هم از تبت نفوذ پذیرفته‌است. بودایی و اسلام و کیراتی (تلفیقی از آنیمیسم، شیواپرستی و بودیسم تبتی) دو دین مهم دیگر این کشور هستند و بخش بزرگی از جمعیت خود را هم هندو و هم بودایی معرفی می‌کنند که این به دلیل تلفیق این دو مذهب در این منطقه است. نپال تنها کشور در جهان است که پرچم آن به شکل مستطیل نیست، و از دو مثلث بر روی هم تشکیل شده‌است.

سفر به نپال برای صعود به بیس کمپ اورست به ارتفاع 5364 متر و قله آیلندپیک (Island Peak) با نام محلی Imja Tse به ارتفاع 6189 متر برنامه ای 20 روزه ای است که در مجموع می توان با 6 ساعت پرواز از دوحه قطر به کاتماندو رسید.

در کاتماندو انبوه کوهنوردان و گردشگران از سراسر دنیا در سطح شهر در رفت و آمد بودند. پس از یک روز حضور در کاتماندو و تهیه کسری لوازم ضروری کوهنوردی، توسط پرواز خطوط داخلی نپال توسط یک فروند هواپیمای سبک ملخی عازم شهر لوکلا (Lukla) شدیم. فرودگاه لوکلا در قلب جنگل های نپال فرودگاهی با باند کوتاه و شیب دار مخصوص هواپیماهای سبک ملخی است و در طی روز با ده ها پرواز به جابجایی مسافران و کوهنوردان از کاتماندو و بالعکس می پردازد.

روستای لوکلا با ارتفاع 2800 متر از سطح دریا شروع مسیر کوهپیمایی ترکینگ بشمار می رود. بلافاصله پس از رسیدن به لوکلا عازم کمپ بعدی شدیم. برای گروه شش نفره ما از سوی شرکت طرف نپالی چهار نفر باربر (Porter) برای حمل کیسه های بار، دو نفر راهنما (Guide) جهت هماهنگی با کمپ های طول مسیر کوهپیمایی و برای روز صعود به قله آیلندپیک دو نفر شرپا به عنوان کمک کوهنوردان در نظر گرفته شده بود.

در پایان روز اول کوهپیمایی به کمپ پاکدینگ (Pakding) به ارتفاع 2680 متر رسیدیم.

جهت هم هوایی حداکثری با شرایط ارتفاع، برنامه سفر و تغییر ارتفاع روزانه از طرف شرکت نپالی بصورت تدریجی برنامه ریزی شده بود. مقصد بعدی گروه نامپه بازار به ارتفاع 3437 متر بود. روستای نسبتا بزرگی که پر از انبوه هتل ها و کمپ ها برای کوهنوردان و توریست هاست.

کمپ های بعدی طول مسیر تا بیس کمپ اورست به این شرح بودند:

کمپ Debuche به ارتفاع 3760 متر
کمپ Peroche به ارتفاع 4250 متر
کمپ Tukla به ارتفاع 4620 متر
کمپ Lobuche به ارتفاع 4910 متر
کمپ Gorak Shep به ارتفاع 5180 متر

کمپ گوراک شپ به نوعی آخرین مسیر استراحت بازدیدکنندگان از بیس کمپ اورست است. قله بهمن خیز پومری (Pumori) به ارتفاع 7181 متر و همچنین کوه کالاپاتار (Kala Patthar) به ارتفاع 5644 متر در مقابل کمپ گوراک شپ سر به آسمان کشیده اند. مدت زمان رفت و برگشت از گوراک شپ به بیس کمپ اورست حدود 6 ساعت با سرعت متوسط بود. به دلیل زلزله 6 ماه پیش نپال محل بیس کمپ اورست کمی جابجا شده بود و در ماه اکتبر چادر هیچ گروه کوهنوردی اکسپدیشن (Expedition) که عازم اورست یا لوتسه (Lhotse) به ارتفاع 8516 متر باشد، در محل بیس کمپ اورست به چشم نمی خورد. علیرغم ثبات نسبی وضعیت هوا در فصل پاییز، اکثر صعودها به قلل بالای 8000 متر هیمالیا برای ابتدای فصل بهار برنامه ریزی می شود.

کمپ اورست به ارتفاع 5364 متر نقطه پایان بازدید از اورست و یخچال عظیم خومبو (Khumbu) بود. پس از بازگشت از بیس کمپ اورست و کمپ گوراک شپ مسیر را جهت رسیدن به آیلندپیک تغییر دادیم و به کمپ Dingbuche در ارتفاع 4400 متر رسیدیم. آخرین لژ (کمپ) رسمی قبل از رسیدن به بیس کمپ آیلندپیک کمپ Chukung به ارتفاع 4700 متر بود.

آبگرمکن های خورشیدی، سلول های نوری تولید الکتریسیته و اجاق های آینه ای خورشیدی به وفور توسط صاحبان لژها برای تامین انرژی مورد نیاز روزانه کمپ شامل روشنایی، گرمایش و پخت و پز بکار گرفته می شد.

مقصد بعدی گروه بیس کمپ آیلندپیک به ارتفاع 5100 متر بود. برخلاف تمامی لژها و کمپ های قبلی، در بیس کمپ آیلندپیک فقط چادرهای دوپوش دونفره مجهز به زیرانداز کیسه خواب برای اقامت کوهنوردان در نظر گرفته شده بود. موضوع بسیار جالب در بیس کمپ آیلندپیک حضور گروهی کبک های دری در داخل کمپ و بین چادرهای کوهنوردان بود. کبک ها در طی سال های متمادی چنان به حضور بی دردسر کوهنوردان عادت کرده اند که همچون مرغ خانگی بدون هیچ گونه واهمه ای در کنار کوهنوردان حضور داشتند. این کبک ها مختص منطقه هیمالیا و ارتفاع بالای 4000 متر هستند.

روز قبل از صعود تنظیمات لوازم فنی شامل کرامپون و هارنس با کمک شرپاها انجام و تمرینات صعود با یومار و فرود با هشت بر روی طناب توسط گروه به اجرا درآمد.

صعود به قله آیلندپیک بطور استاندارد برای ساعت یک نیمه شب برنامه ریزی می شود. به دلیل کمبود امکانات رفاهی و اقامت در کمپ بالای (High Camp) آیلندپیک، برنامه اقامت در آنجا حذف و برنامه ای 12 ساعته برای صعود و برگشت از بیس کمپ آیلندپیک به قله به اجرا گذشته شد.

از ارتفاع 5900 متری مسیر یخچال شروع می شد و در نزدیکی های قله شیب صعود تا 80 درصد می رسد. با توجه نصب طناب های ثابت در مسیر (ثابت گذاری شده) استفاده از تجهیزات فنی کوهنوردی شامل کرامپون، یومار، هارنس، کلنگ، هشت فرود و اتصالات خودحمایت جهت ادامه صعود ضروری بود. کمک شرپاها برای نصب و استفاده از تجهیزات فنی بسیار با ارزش و مفید بود.

تسلط بر مکالمه زبان انگلیسی از ضروریات لاینفک هیمالیانوردی است و ارتباط رودررو و نزدیک کوهنورد با شرپاها فقط به زبان انگلیسی امکانپذیر است. در مسیرهای کوهپیمایی و کوهنوردی هیمالیا تقریبا هیچگونه زباله ای به چشم نمی خورد، که دلیل آن رعایت کامل بهداشت محیط از سوی کوهنوردان و همچنین حضور شرکت هایی است که وظیفه پاکسازی معابر هیمالیا را به عهده دارند.

در میان انبوه کوهنوردان حاضر در نپال از اقصی نقاط جهان تقریبا همه گروه ها متعلق به کشورهای اروپایی و آمریکایی و کشورهایی مانند ژاپن و استرالیا بودند و گاه حضور گروه ایرانی در میان انبوه کوهنوردان ساکن کشورهای به اصطلاح جهان اول تعجب آن ها را بر می انگیخت. در چنین شرایطی تعلق خاطر به هویت ایرانی و اسلامی بیش از پیش پر رنگ تر می شد و با کمال افتخار از وطن و هویت خود برای سایر کوهنوردان تعریف می کردیم.

تهیه و تنظیم: بهنام جلال زاده