امیر ملیحی شاعر و طنزپرداز کوهنوردی و کوهستان مطلبی با عنوان «اورست منتظر ماست، بیا تا برویم» منتشر کرده است که در ادامه می خوانید.
۱. کوهنوردانی که هیچ وقت با خودشون خوراکی نمیارن و به اصطلاح خشکه میان، خشکه میرن و دُنگ شونو نمی دن.
۲. کوهنوردانی که عاشق آواز خوندن با صدای بلندن. چون اونجا تا دل شون بخواد بهمن هست.
۳. کوهنوردانی که به ازای هر ده قدم پیمایش، یه ساعت می شینن و بساط چای و تنقلات شون پهن می شه.
۴. کوهنوردانی که با گروه میان، اما یهو هوس صعود انفرادی می زنه به سرشون.
۵. کوهنوردانی که لباسای کوهنوردی شونو سالی به دوازده ماه نمی شورن.
۶. کوهنوردانی که در حال خواب توی چادر راه میرن، خرخر می کنن، و کارای دیگه … آخه نمی شه که توی چادر خوشبو کننده سرویس بهداشتی گذاشت.
