این مردهای غمگین نازنین ، به مناسبت روز مرد

این متن زیبا از زبان یک زن بیان شده است و نویسنده آن نیز یک زن می باشد. نمی دانم نویسنده اش کیست؟ ولی متن جالبی است و نویسنده واقع بینانه به این موضوع نگریسته است.

یک وقت هایی فکر می کنم مرد بودن چقدر می تواند غم انگیز باشد. هیچکس از دنیای مردانه نمی گوید. هیچکس از حقوق مردان دفاع نمی کند. هیچ انجمنی با پسوند “… مردان” خاص نمی شود. مردها نمادی مثل رنگ صورتی ندارند. این روزها همه یک بلندگو به دست گرفته اند و از حقوق و دردهای دنیای زنانه می گویند. در حالیکه حق و درد دنیای هر زنی یکی از همین مردهاست. یکی از همین مردهای که دوستمان دارند. وقتی می خواهند حرف خاص بزنند هول می شوند. حتی همان مردهای که دوستمان داشتند ولی رفتند.

یکی از همین مردهای همیشه خسته و از همین هایی که از 18 سالگی دویدن را شروع می کنند و مدام باید عقب باشند. مدام باید حرص رسیدن به چیزی را بخورند. سربازی، کار، درآمد، تحصیل. همه از مردها همه توقعی دارند. باید تحصیل کرده باشد، پولدار، خوشتیپ، قدبلند، خوش اخلاق، قوی و … و خدا نکند یکی از اینها نباشد.

ما هم برای خودمان خوشیم ها! مثلا از مردی که صبح تا شب دارد برای درآمد بیشتر برای فراهم کردن یک زندگی خوب برای ما که عشقشان باشیم به قولی “سگ دو” می زند، توقع داریم که شبش بیاید زیر پنجره مان ویولن بزند و از مردی که زیر پنجره اتاقمان ویولن می زند توقع داریم که عضو ارشد هیئت مدیره شرکت واردات ترموستات یا کارخانه تولیدی دیزل ژنراتور باشد. توقع داریم همزمان دوستمان داشته باشند، زندگی مان را تامین کنند، صبور باشند و دلداری مان بدهند. خوب کار کنند، همیشه بوی خوب بدهند، زود به زود سلمانی بروند، غذاهای بدمزه مان را هم با اشتیاق بخورند، با ما به مهمانی های که دوست داریم بیایند، هر کسی را که ما دوست داریم دوست داشته باشند، دوست های دوران مجردی شان را فراموش کنند، مدام توی جمع قربان و صدقه مان بروند، هیچ زن زیباتری را هم اصلا نبینند و حتی یک نخ سیگار هم نکشند!

مردها دنیای غمگین صبورانه ای دارند. بیایید قبول کنیم مردها صبرشان از ما بیشتر است، وقت هایی که داد می زنند، وقت هایی که توی خیابان دست به یقه می شوند، وقت هایی که چکشان پاس نمی شود، وقت هایی که جواب پیامک شب بخیر را نمی دهند، وقت هایی که عرق کرده اند و وقتی که کفش شان کثیف است. تمام این وقت ها خسته اند و کمی غمگین. و ما موجودات شگفت انگیز کوچک غرغروی بی طاقت را دوست دارند. دوستمان دارند و ما همیشه فکر می کنیم که نکند من را برای خودم نمی خواهد؟ برای زیباییم می خواهد؟ نکند من را برای شب هایش می خواهد؟ نکند من را برای چال روی لپم می خواهد؟ در حالیکه دوستمان دارند! ساده و منطقی … مردها همه دنیایشان همینطور است. ساده و منطقی درست برعکس دنیای ما.

بیایید بس کنیم. بیایید میکروفون ها و تابلوهای اعتراض مان را کنار بگذاریم. واقعا مردها آنقدرها که داریم نشانشان می دهیم بد نیستند. مردها احتمالا دلشان زنی می خواهد که کنارش آرامش داشته باشند. فقط همین. فقط همین، کمی آرامش در ازای همه فشارها و استرس هایی که برای خوشبخت کردن ما تحمل می کنند، کمی آرامش در ازای قصر رؤیایی که ما طلب می کنیم. برخلاف زندگی پر دغدغه ای که دارند، تعریف مردها از خوشبختی خیلی ساده است.

پی نوشت 1: مردهای عزیز جوراب هاتون مبارک … بروید و خوش باشید که بهتون جوراب هدیه دادند! به من که همون جوراب را هم ندادند.

پی نوشت 2: اگر می شد از مرد بودن انصراف بدهم اینکارو می کردم و یک ربات می شدم تا بدون احساس باشم و نیازی به درک شدن و آرامش نداشته باشم.