اقامت چند ساعته در هتل با پرداخت هزینه ای کمتر یکی از راه هایی است که هتلداران در صورت اطمینان از نداشتن مسافر آن را انتخاب می کنند تا اتاق خالی کمتری داشته باشند.
اقامت بخش مهمی از هزینه های سفر را تشکیل می دهد. این هزینه زمانی برای مسافران گران تر می شود که می داند تنها برای چند ساعت در اتاق هتل قرار است اقامت کند و بقیه روز را یا به تفریح بیرون از هتل می رود یا برای انجام مأموریت هتل را ترک می کند.
بسیاری از مسافران هتل ها به خصوص در شهرهایی که مسافران زیادی برای کارهای کوتاه مدت دارد اقامت چند ساعته در مراکز اقامتی متداول است. این اقامت های چند ساعته در مراکز اقامتی شهرهای گردشگری نیز در زمان غیر پیک متداول است اما بیشتر در خارج از کشور.
اقامت های چند ساعته در دنیا با اصطلاح Hourly hotel یا DAYUSE مشهور است یعنی اقامتی چند ساعته برای مسافرانی که تنها قصد استراحت کوتاه مدت را دارند.
این راه در واقع یکی از راه های جذب مسافران، بازاریابی و تخفیف ویژه برای مسافران است. این طرحی است که در دنیا برای مسافران جا افتاده و هتلدار برای ساعتی از شبانه روز، اتاق را به مسافر اجاره می دهد اما بیشتر هتلدارانی این کار را می کنند که می دانند در طول روز هم مسافر دارند.
گاهی اگر مسافری در طول شب به هتل مراجعه کند هتلدار یا رزروشن اتاق را با تخفیفی مناسب در حد اقامت چند ساعته شب اجاره می دهد این کار با طرح اقامت چند ساعته متفاوت است.
این ایده از آنجا شکل گرفته که خیلی از مسافران زمان زیادی را در اتاق هتل نبوده اند اما مجبور بودند هزینه یک شبانه روز را بابت یک اتاق بپردازند بنابراین این ایده از سال ۲۰۱۰ شکل گرفت و رواج پیدا کرد.
به خصوص در هتل های فرودگاهی که مسافران تنها چند ساعت نیاز به استراحت داشتند تا دوباره سفر بعدی خود را با هواپیما آغاز کنند. اکنون نیز هتل های فرودگاهی از زمان تأسیس چنین خدماتی را به مسافران ترانزیت می دهند.
در ایران نیز چنین تخفیف هایی به خصوص برای مسافران شب وجود دارد. در ایران هم اگر کسی به هتلی مراجعه کند که مسافری ندارد و تنها برای چند ساعت شب اتاق بخواهد ممکن است تخفیف بگیرد اما این به منزله طرح چند ساعته اتاق نیست. چون هنوز خیلی از هتلداران با وجود نداشتن مسافر حاضرند اتاق خالی داشته باشند تا آن را برای چند ساعت اجاره دهند.
شاید یکی از دلایلش این باشد که به هر حال آن اتاق برای چند ساعت نیز به نظافت و هزینه نیاز دارد و این اقامت چند ساعته مقرون به صرفه نخواهد بود. که البته چنین چیزی برای هتل های ۴ و ۵ ستاره ممکن است وجود داشته باشد و هتل های با ستاره بالا اقامت چند ساعته را نپذیرند.
با آنکه اقامت های چند ساعته در هتل ها به صورت روتین همیشه وجود داشته و مسافران برای بیشتر ماندن و یا زودتر تحویل گرفتن اتاق هتل مبلغ بیشتری را می پرداختند اما رواج آن در دو سه سال اخیر آن هم در اقامتگاه های رسمی و غیر رسمی ایران چند سالی است آغاز شده و فراگیرتر شدن آن می تواند ریشه در چند اتفاق هم داشته باشد.
یکی آنکه تعداد معدودی از هتلداران بر این باور هستند که می توانند با این کار حداقل اتاق خالی خودشان را برای چند ساعت بفروشند و این اتفاق می تواند برای زمانی باشد که مطمئن هستند آن شب یا آن ساعت از شبانه روز اتاق خالی دیگری هم دارند یا مسافری نخواهند داشت.
از سویی خواب دو ساله هتلداران در اثر شیوع ویروس کرونا موجب شد تا هتلداران از عدم انجام سفرها متضرر شوند و اقامت های چند ساعته نیز می تواند بخشی از هزینه های آن ها را جبران کند.
از سوی دیگر مسافرانی که بعد از دو سال قصد سفر دارند با نرخ های نجومی هتل ها مواجه شوند آنها نیز توان پرداخت هزینه های گزاف هتل ها را ندارند به خصوص اگر با خانواده سفر کنند اما می توانند با پرداخت نرخ کمتری، ساعاتی از شبانه روز را در هتل باشند. در واقع تغییر معیشت مردم و بالا رفتن نرخ هزینه هتل ها نیز می تواند علت دیگر درخواست مسافران از هتل ها برای در اختیار داشتن موقتی اتاق هتل باشد.
در ایران قانونی برای اجاره ساعتی مراکز اقامتی وجود ندارد از طرفی منعی هم برای آن نیست. اما هنوز این فرهنگ جا نیفتاده تا هتلداران بتوانند از این طریق ضررهایشان را جبران کنند یا تخفیفی برای بازاریابی خود به مسافر بدهند. اما هنوز برای بسیاری از هتل ها این اتفاق ناشناخته است و هتلداران حاضرند اتاق خالی داشته باشند اما چنین تخفیفی به مسافرانشان ندهند. چون در عمل این اتفاق یک تخفیف است و نه یک طرح یا رسم برای فروش بیشتر اتاق.
اما در مراکز اقامتی غیر رسمی نیز یکی دو سالی است که اقامت چند ساعته متداول شده است. با این تفاوت که نرخ اقامت ساعتی در آنها گران تر یا برابر با نرخی است که در روزهای کم تقاضا برای یک شبانه روز از مسافر دریافت می شود.
نرخ اقامت برای اقامتگاه های غیر رسمی شاید برای یک اتاق معمولی شبی ۵۰۰ هزار تومان باشد اما صاحب اقامتگاه با فروش اتاق خود در سایت های فروش آنلاین آنها را تا ۳۰۰ هزار تومان نیز برای سه ساعت در نظر می گیرد. این اقامتگاه ها کمتر به نظافت و رسیدگی می پردازند و همین موضوع موجب می شود تا سود بیشتر و هزینه کمتر را بپسندند.
به همین دلیل برای جذب مشتری به صورت غیر واقعی اعلام می کنند که نرخ ارزان برای سوئیت یا اتاق در نظر گرفته اند و زمانی که مسافر به پای اقامتگاه می رسد، اعلام می کنند که این هزینه تنها برای نصف روز یا ساعتی از شبانه روز است در حالی که قاعده درست این ماجرا آنجا است که به مسافر قبل از هر سوالی اعلام شود نرخ تخفیف داده شده به چه علت است.
