طی یک ماه گذشته 6 کوهنورد در 3 منطقه کشورمان (بوکان، تبریز و تهران) تنها بر اثر سقوط بهمن جان خود را از دست دادند.
در هر سه مورد بی توجهی به زمان و حجم بارش و عبور از دره عامل سقوط بهمن و مرگ این کوهنوردان بوده است. یعنی بی توجهی به ابتدایی ترین عامل سقوط بهمن!
در هر سه مورد اگر عزیزان از دست رفته حتا دوره بهمن شناسی را هم نگذرانده بودند ولی به سرتیتر مقالات بهمن شناسی توجه می کردند نباید دچار چنین خطای جبران ناپذیری می شدند.
از آنجایی که با توجه به حجم بارش ها طی روزهای گذشته هشدارهای متعددی در مورد اجتناب از ورود به مناطق پربرف داده شده، وقوع این حوادث تلخ گویای سهل انگاری و دست کم گرفتن مرگ سپید است!
در میان بهمن های مختلف، بهمن تخته ای بیش ترین حوادث را در بر داشته است. این بهمن ها به دلیل حجم و وزن زیاد برف، ممکن است سرعتی برابر با 95 تا 130 کیلومتر بر ساعت داشته باشند.
در 90 درصد حوادث ناشی از سقوط بهمن، قربانی یا فرد درگیر حادثه، عامل وقوع بهمن بوده اند.
اغلب بهمن ها در شیب مابین 30 تا 45 درجه رخ می دهند. شیب های تندتر توان نگهداری حجم برف را ندارند و شیب های کمتر نیز برای به حرکت در آوردن برف نیازمند وزن زیادی هستند.
در بین تمامی قربانیان سقوط بهمن، بالاترین آمار مربوط به خفگی است. برآورد آمار 204 حادثه سقوط بهمن در کانادا (شهری و کوهستان) مابین سال های 1984 تا 2005 نشان داده 75 درصد قربانیان بهمن بر اثر کمبود اکسیژن و خفگی جان باخته اند.
اگر مدت زمان حیاتی برای نجات قربانی بهمن را 18 دقیقه در نظر بگیریم شانس افرادی که نزدیک به سطح برف قرار دارند بیش از 91 درصد است. این میزان شانس در افرادی که بین 19 تا 35 دقیقه در برف مدفون هستند تا 34 درصد کاهش می یابد.
منبع: کوه قاف
درباره دلیل کشته های زیاد در علمکوه هم بنویسید. متشکرم