هیوا پاشایی نگارگر و هنرمند حوزه هنرهای تجسمی، هموند کانون توسعه هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، داور دو دوره جشنواره هنرهای تجسمی فجر، استاد دانشگاه در کارشناسی ارشد و کارشناسی در رشته های گرافیک، نگارگری و عکاسی در درازای ده سال کار هنری خود کوشش کرده است مردم کرد کلهر از مردمان اصیل و باستانی ایران زمین را به مردم ایران و دیگر کشورها بشناساند.
هیوا پاشایی در پیشینه زندگی مردم کرد کلهر و پوشاک آنان پژوهش هایی انجام داده و می گوید: «مهاجرت تبار آریایی سه بار انجام گرفت پارس ها به سوی استان فارس امروزی و جنوب رفتند پارت ها به سوی خراسان در باختر و شمال باختری ایران و مادها نیز به سوی خاور و شمال خاوری ایران در دامنه کوه های زاگرس ساکن شدند. کردها همواره باور دارند از نسل مادها هستند. من نیز با قرار دادن نمایه پوشش مرد مادی در کنار پوشش مرد کرد کلهر آن را به نیکی نشان دادم که شوربختانه نزدیک به 70 سال است این پوشش در بین مردان کرد کلهر دیده نمی شود.»
پاشایی در ادامه می گوید: «کردها سه شاخه هستند از نظر لهجه، مذهب، آیین ها و حتا پوشش با یکدیگر متفاوت هستند. کردهای کرمانج بخشی در ترکیه، ایران و عراق، بخشی هم در ارمنستان و سوریه زندگی می کنند، کردهای سوران در کردستان عراق و ایران، کردهای کلهر هم در کردستان عراق و ایران هستند. هنرمندان برجسته ای مانند استاد هادی ضیاالدینی و شاگردانش در چهر تصویر کردهای کرمانج و سوران را در ایران و خارج از کشور شناسانده اند و آوای خنیاگری کرد کلهر که در درازای چندین هزار سال به ما رسیده است به وسیله استادانی چون شهرام ناظری، پورناظری ها، علی اکبر مرادی و بسیاری دیگر جهانی شده است در حالی که هیچ نقشی از این نوای جهانی کرد کلهر تا کنون ارایه نشده است.»
این هنرمند کرد از کوشش خود برای شناساندن پوشاک بانوان کرد کلهر بیان می کند: «من در این چند سال کوشش کردم نمایه ای از کرد کلهر را نشان بدهم بنابراین خانه به خانه، شهر به شهر پوشاک دیرین آنان را گردآوری کردم حتا روش بستن سربند کرد کلهر را که مانند تاج پادشاهی برگرفته از شاهزاده های مادی است را آموختم آن نیز شوربختانه به فراموشی سپرده شده است و پوشش زنان بیشتر در بانوان سالمند وجود دارد. لذا کوشش کردم پوشاک آنان را احیا و عکاسی کنم سپس نگاره های آن ها را بکشم. این چهارمین نمایشگاه انفرادی من برای کرد کلهر است. نخستین نمایشگاهم را در نگارخانه «سیته فرانسه»، دومین در سال 91 در نگارخانه هنر خاورمیانه تهران و نمایشگاه سوم را سال گذشته در کشور ژاپن در توکیو برگزار کردم واپسین نمایشگاه من با تکنیک رنگ و روغن روی بوم در باغ موزه قصر تهران در اردیبهشت برگزار شد. شمار تابلوها بیست اثر که 13 تای آن رنگ و روغن در اندازه های بزرگ و هفت تای دیگر «فتو مدیا آرت» بود.»
این هنرمند پژوهشگر در نگاره هایش از آیین ها و باورهای کرد کلهر بهره گرفته است از نمایه رامشگری که از چند هزار سال پیش به یادگار مانده است. مردم کرد کلهر جانوران خانگی خود مانند کبک که در کردی « کُوک یا ژَرَژ» می گویند بسیار دوست دارند. شالی که به نام «گُل وَنی» بانوان کرد چندین هزار سال است آن را بر سر می کنند. پوشش هایی مانند خِفتان، گُلَنج، کَرمَچین شوربختانه بیشتر به فراموشی سپرده شده است.
واپسین نمایشگاه پاشایی نمایه ای از بانوان کرد را پیشکش مادران و خواهران سرزمین خود کرده است زیرا باور دارد بانوان همواره در ماندگاری فرهنگ خود کوشا بوده اند. در نگارهایش از رشادت های بانوان کرد کلهر با چهره مصومانه و پوشاک ریشه دارش در حالی که تفنگ در درست دارد را نشان می دهد و در ادامه می گوید: «مردم کرد هیچ گاه به شخص یا همسایه و جایی یورش نبرده اند ولی همواره اسلحه در دست داشتند زیرا همیشه مورد هجوم قرار گرفته اند چنان چه هم اکنون در سنجار، شِنگال و کوبانی این رخ داده است.
منبع: امرداد
جالب بود. دوسش داشتم. ممنون