اوخوس دل سالادو یا نوادو اوخوس دل سالادو واقع در مرز شیلی و آرژانتین بلندترین آتشفشان جهان است. این آتشفشان در 20 کیلومتری جنوب جاده ای که از مرز بین المللی پاسو در سان فرانسیسکو می گذرد و در مرکز زنجیره ای آتشفشانی به طول بیش از 80 کیلومتر قرار گرفته است. قله اوخوس دل سالادو همچنین دومین قلهٔ مرتفع در رشته کوه های آند پس از کوه آکونکاگوا در آمریکای جنوبی به شمار می رود.
مشخصات: قلهٔ مرکب اوخوس دل سالادو که در مسیری شمال شرقی – جنوب غربی امتداد یافته است و روی کالدرایی تقریبا مدفون را می پوشاند. این کوه دارای شمار زیادی دهانه، مخروط آذرآواری و گنبدهای گدازهٔ آندزیتی تا ریولیتی و منبع جریان های گدازهٔ هولوسینی است. همچنین مطالعات اکتشافی گونزالس فران (1977) و بیکر (1978) در منطقه، این احتمال را مطرح کرده است که تاریخ شکل گیری قلهٔ مرکب اوخوس دل سالادو ممکن است به اواخر دورهٔ پلیستوسن برسد.
مطالعهٔ این آتشفشان چینه ای در عین حال نشان می دهد که جدیدترین فعالیت های فورانی آن در اصل در امتداد کافتی شمالی – شمال شرقی به موازات قلهٔ مرکب کوه صورت گرفته و شامل شکل گیری جریان گدازه ای ضخیم و چسبناک و تشکیل دست کم 12 دهانهٔ انفجاری، گنبد گدازه و مخروط کوچک بوده است.
ارتفاع: برنامهٔ جهانی آتشفشانی (به انگلیسی: Global Volcanism Program) وابسته به مؤسسه اسمیتسونین ارتفاع کوه اخوس دل سالادو را 6887 متر اعلام کرده است. اما منابع دیگر این ارتفاع را تا 6893 متر نیز ذکر کرده اند. همچنین در سال 1956 یک گروه اکتشافی شیلیایی ارتفاع این آتشفشان را 7083 متر اعلام کردند، یعنی بلندتر از کوه آکونکاگوا و در نتیجه بلندترین قله در نیمکره غربی. اما درستی این گزارش تایید نشد.
دریاچه آتشفشانی: در ارتفاع 6390 متری در دیوارهٔ شرقی کوه، دریاچه آتشفشانی دائمی به قطر 100 متر و عمق احتمالی 5 تا 10 متر وجود دارد و گمان می رود که این دریاچه، مرتفع ترین دریاچهٔ جهان باشد.
آخرین فوران کوه آتشفشانی اوخوس دل سالادو در سال 700 میلادی بوده است و نخستین صعود آن در سال 1937 توسط تیمی از لهستان انجام گرفت.
