هر کاری و هر مکانی قوانین خاص خودش را دارد. یکی از مکان هایی که قوانین بسیار ریز و اجتناب ناپذیری دارد کوهستان است، رعایت نکردن این قوانین جریمه ای دارد به قیمت از دست دادن جان!
یکی از این قوانین رعایت قانون «ساعت 14» است و جزو قوانین نانوشته کوه و کوهنوردی به شمار می رود و مانند بسیاری از قوانین مشابه عمل کردن یا نکردن به آن بستگی به خود کوهنورد دارد. گرچه در بیش تر مواقع نادیده گرفتن این قوانین مشکلی به همراه ندارد، اما به طور کل رعایت آن می تواند بسیاری از دردسرهای پیش رو را منتفی کند.
بر اساس این قانون، در ساعت 14 کوهنوردان ملزم هستند از هر جای مسیر که قرار دارند، حتی نزدیک ترین فاصله تا قله به سمت کمپ آخر خود بازگردند. این قانون فصل و ماه نمی شناسد، ارتفاع قله چندان در تغییر آن موثر نیست و برای کم تجربه و با تجربه یکسان است.
گرچه صعودهای بلند عمومی از چارچوب تفکرات منطقی به دور است و میل و علاقه دستیابی به قله موجب می شود افراد تا سرحد توان رو به بالا حرکت کنند، اما این نادیده گرفتن زمان معمولا عواقب تلخی به همراه دارد!
بنابراین برای مقابله با این نقصان مهم ترین اصل، شروع صعود در نیمه های شب است. زمانی که سرما در اوج خود قرار دارد، اما کوهنوردان به دلیل استراحت در کمپ انرژی لازم برای مقابله با آن را دارند و فقط کافی است عزم اولیه را برای خروج از کمپ داشته باشند. بدین صورت در ساعات آغازین طلوع آفتاب که به طور معمول هوای مناسب و کم ابر ارتفاعات را در بر دارد می توانند خود را به قله برسانند.
همچنین در صورت هرگونه مشکل اعم از دشواری مسیر، طولانی بودن راه و پُرتعداد بودن نفرات، تیم قادر خواهد بود پیش از ظهر خود را به قله رسانده راه بازگشت را در پیش گیرد.
