بایدها و نبایدهای مصرف کراتین در بین ورزشکاران

توسط

مصرف کراتین امروزه در بین ورزشکاران ایرانی و البته سایر کشورها شایع شده است، اما بسیاری از این ورزشکاران بدون اطلاع از عوارض مصرف بی‌رویه کراتین، با هدف رسیدن به اهداف خود در مدت کوتاه‌تری اقدام به مصرف بیش از اندازه مجاز این مکمل می‌کنند.

به گفته برخی پزشکان؛ کراتین محصول نهایی سوخت‌و‌ساز پروتئین است. پروتئین از آمینو اسیدها تشکیل شده و از ترکیب مشتقات آمینو اسیدها کراتین به وجود می‌آید. «با سوخت و ساز پروتئین‌ها در بدن، کراتین در کلیه و کبد از ترکیب سه آمینو اسید آرژنین، گلیسین و متیونین تولید می‌شود و به همین دلیل بعضی از افراد به اشتباه فکر می‌کنند این ماده در افزایش انرژی در ورزشکاران مفید است.»

تقریبا 95 درصد کراتین بدن در عضلات اسکلتی به کراتینین تبدیل شده و بعد درچرخش توسط کلیه ها به میزان 2 گرم درروز دفع می‌شود. خیلی مهم است که کراتین با کراتینین اشتباه گرفته نشود؛ در عضله اسکلتی کراتین نقش مهم و حیاتی به عنوان منبع انرژی آنی و در دسترس برای انقباض عضله بازی می‌کند، کراتین با فسفوکراتین در یک تعادل قابل برگشت قرار (A.T.P) دارد. (A.T.P) برای انجام فعالیت‌های فیزیکی و ورزشی در بدن نیاز است و تقریبا برای 3 الی 4 ثانیه انقباض عضلات کفایت می‌کند و بعد از آن تمام می‌شود.

هدف از مصرف مکمل‌های کراتینی بیشینه‌سازی ذخایر کراتین و فسفو کراتین بیشترعضله می‌باشد که باعث تولید سریعتر ATP در حین 10 الی 20 ثانیه نخست فعالیت‌های  شدید و بی هوازی خواهد شد و همچنین به طور بالقوه برای بافر کردن اسید لاکتیک و به تأخیر انداختن خستگی مناسب است. کراتین به عنوان یک ماده غذایی مکمل در زمان خاص و محدود و تنها باید توسط پزشک متخصص تجویز شود. در بدنسازی، کراتین طی 4-3 هفته به مقدار اندک 5-10 گرم تجویز می‌شود و تنها در عضله‌سازی مفید می‌باشد.

در باشگاه های بدنسازی، مربیان بدون اطلاع از عوارض استفاده بیش از حد کراتین، ورزشکاران را نسبت به مصرف چندین برابر این مکمل غذایی تشویق می‌کنند. در همین رابطه می‌طلبد مسئولان مربوطه نظارت بیشتری بر باشگاه‌های ورزشی و مکمل‌های غذایی موجود در بازار داشته باشند.

افزایش بار پروتئین ناشی از مصرف  بیش از اندازه کراتین در بلند مدت می‌تواند، اثرات مخربی برای کلیه داشته باشد. مصرف بیش از اندازه کراتین نه تنها باعث افزایش انرژی نخواهد شد بلکه پیری و فرسودگی زودرس را برای ورزشکاران به همراه خواهد داشت.

منبع: انجمن پزشکی کوهستان ایران

ارسال یک نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

همچنین ممکن است دوست داشته باشید