قطعا اگر توانایی اتصال به اینترنت بر روی تلفن همراه مورد نظر شخص باشد باید به سمت تلفن‌های هوشمند برود. در اغلب موارد تلفن‌های هوشمند به عنوان دستگاهی ترکیبی از تلفن‌های همراه و رایانه‌های دستی تلقی می‌شوند؛ هرچند که کمی متفاوت از مدل‌های فراوان و متنوع موجود در بازار است. قبل از این که به چگونگی نحوه پیدا کردن بهترین تلفن هوشمند برداخته شود، باید تلفن‌های همراه را بر اساس توانایی آن‌ها به سه دسته تقسیم کرد که شامل تلفن‌های گنگ، تلفن‌های دارای یک خصلت ویژه و تلفن‌های هوشمند هستند.
نخستین بار تلفن‌های گنگ (Dumbphone) یک انقلاب جهانی در ارتباطات به وجود آوردند؛ یعنی شرایطی برای تلفن‌های بوجود آوردند که می‌توانستند علاوه بر تماسهای صوتی، قابلیت پیام‌های متن و مدیریت لیست تماس‌ها را نیز در اختیار کاربران قرار دهند. استفاده عادی از تلفن‌های همراه برای عده زیادی از مردم حتی بیش از حد کفایت است اما با طلوع اینترنت یک نیاز برای دسترسی به انواع ارتباطات در حال حرکت به وجود آورد و این دقیقا زمانی بود که سرویس‌های دوم تلفن همراه یعنی “تلفن‌های با یک خصلت ویژه” پا به عرصه وجود گذاشتند.
هر چند این نوع نیز مانند تلفن‌های همراه سنتی کار می‌کند اما صحنه‌های بزرگ رنگی و سخت‌افزارهای قدرتمندتر آن‌ها به این معنی است که خصوصیات آن‌ها توانمندتر از مدل قبلی است. اکثر تلفن‌های این رده قابلیت انجام بازی‌های ساده، عکاسی با استفاده از دوربین تعبیه شده برروی آن و انجام کارهای یک mp3 player را دارا هستند اما جست‌وجوگر وب و ایمیل هم‌چنان برروی این رده وجود ندارد.
با نگاهی به انواع رده‌های تلفن‌های همراه درمی‌یابیم که اگر تمامی قدرت اتصال اینترنت یک رایانه برای شخصی برروی تلفن همراهش است باید به سمت تلفن‌های هوشمند برود. کیبورد تایپ حروف، ارتباطات سریع داده و توانایی نصب کاربردهای جدید برروی این سیستم‌های کوچک خارق‌العاده نشان از توانمندی آن‌ها همچون لپ‌تاپ‌ها دارد هرچند صفحه‌های نمایشگر کوچک‌تر آن‌ها به نسبت لپ‌تاپ‌ها، کمی محدودیت به آن‌ها تحمیل می‌کند.
من دوستدارم تلفن فقط در نقش خودش باشه یعنی یه وسیله برای تماسهای تلفنی همین