کوه غول (Ogre) در قره قورم واقع شده و بسان غولی عظیم چشم براه کسانی است جرات مصاف با آن را در خود می یابند.
نامگذاری هر کوهی دلیل خاصی دارد. و با شنیدن نام هر کوه و دانستن معنی آن شاید بتوان جنبه ای از حالت کوه را بدون دیدن آن احساس کرد. همان گونه که نانگاپاربات را کوه عریان می نامند و اورست نام اصلی اش الهه مادر برف ها است. اما نام غول (Orge) براستی شایسته این کوه رفیع 7285 متری است.
این قله در قره قورم واقع شده و بسان غولی عظیم چشم براه کسانی است جرات مصاف با آن را در خود می یابند. اولین صعود این قله فنی و سرسخت توسط سر کریس بانیگتون کوهنوردی و نظریه پرداز بزرگ انگلیسی به همراه داگ اسکات در سال 1977 انجام شد. آن ها بروش آلپی و طی 4 روز موفق شدند به قله این کوه صعود کنند. اما بازگشت آن ها براستی از صعود قله دشوار تر بود. بر اثر کنده شدن کارگاه تنها چند ده متر پایین تر از قله هر دو پای داگ اسکات شکست! در ارتفاع بالای 7000 متر بدون هیچ طناب ثابتی در مسیر و امید به رسیدن تیم امداد.
اما این دو کسانی نبودند که تسلیم یاس و ناامیدی شوند. تجارب قبلی آموزش ها و توان روحی و جسمی که طی سال ها کوهنوردی در رفیع ترین قلل دنیا کسب کرده بودند در این کوه به محک تجربه گذاشته شد و حاصل آن چه شیرین بود. آن دو توانستند طی 6 روز زنده به کمپ اصلی خود جایی که دو نفر دیگر اعضای تیم حضور داشتند برسانند.
Ogre بعد از این صعود بین کوهنوردان بسیار معروف شد اما تا 22 سال بعد روی خوش به هیچ کوهنوردی نشان نداد! 22 سال و بیش از 15 تیم از برترین سنگنودان و هیمالیانوردان دنیا تلاش کردند به این کوه سرسخت صعود کنند اما هر بار این غول بود که پیروز می شد!
در سال 1999 بالاخره براردان “هوبر” موفق به شکستن دوباره دندان این غول سرکش شدند. آن ها در صعود خود از تمام امکانات و ابزار دیواره نوردی استفاده کردند. صعود بانیگتون و اسکات با توجه به زمان اجرا و کیفیت آن یکی از نمونه های درخشان صعود های آلپی در کوه های بلند محسوب می شود.
