صعود قلم به عدد 8 هم رسید اما چالش های پیش روی این صعود همچنان بی شمار و قابل توجه است. هدف اعضای هیئت اجرایی صعود قلم پیشبرد اهداف در راستای هر چه بهتر برگزار شدن این برنامه می باشد. از تمام دوستان کوه نویس دعوت می کنیم در این مسیر ما را تنها نگذارند و با راهنمایی ها و نقد های سازنده ی خود ما را در اجرای هرچه بهتر این برنامه یاری نمایند.
“صعود قلم به یک دهه فعالیت و اجرا برنامه های موفق خود نزدیک می شود و شاید بد نباشد که کمی به پشت سر بنگرد و با مروری بر آن پوست اندازی کند و از وضعیت فعلی به هدفی بالاتر و والاتر نزدیک شود و البته فعلا یک قدم …
باید این زحمات و نزدیک شدن ها را در هدفی بالاتر ارج نهاد که گرچه دیدن دوستان همواره خالی از لطف نیست اما نظر به اینکه صعود قلم از حد یک تجمع دوستانه و خودمانی خارج شده و گاهی رسانه ای شده لازم است که بیشتر و عمیق تر فکر و برنامه ریزی نمائیم تا زحمات دوستان به صرف دور هم بودن و صعود و تجدید خاطره و صدور بیانیه ختم نشود و خدائی ناکرده “صعود قلم” به سرود قلم تبدیل نگردد.
یکی از پیشنهادات بنده برای بالا بردن وزن صعودهای قلم دعوت از چهره های خاص است اعم از قهرمانان، پیشکسوتان و … تا در هر برنامه بتوانیم لایه های پوست پیازی را برداریم و نسل های کنونی و قدیم با هم بیشتر نزدیک شوند که این نزدیک شدن، خود قلم ها را روان کرده و مانع فراموشی عده ای می شود از نقدهای گزنده پیشگیری کرده و مانع تخریب میگردد و حتی رفع کدورت ها می گردد.
از بابی دیگر باید به صعود قلم نگاه کرد صعود قلم برای خود “بزرگ” می خواهد اندیشمندی از بین قلم به دستان و از جنس خود می خواهد “پاک کن”می خواهد تا به وقت خود خطاهایمان را پاک نمائیم و قلممان را با احتیاط بفشاریم “خود تراش” می خواهد تا برخی رفتارهای خودمان را بتراشیم تا مباد دیگران را بخراشیم و “دل عاشق” می خواهد تا عاشقش باشیم و برایش لحظه شماری نمائیم تا به بهانه ای دعوتمان را لغو نکنیم.
صعود هشتم قلم هم به اتمام رسید همانند 7 صعود قبلی … رو به تکامل هستیم اما این تکامل نباید باعث رفاه مدعوین و دردسر 4-5 ماهه میزبانان شود زحمت انواع و اقسام مجوزها، هماهنگی ها و هزاران اما و اگر دیگر. باید به سمتی برویم که با این تورم افسار گسیخته، هزینه های اقتصادی میزبانان را کم کنیم و انگیزه میزبانی را بالاتر … شاید در صعود ششم تجربه ای کسب کردیم که همایش برگزار نمائیم و در صعود هشتم ایضا … اما هیچ اجباری در برگزاری تجملاتی در کار نیست و چه بسا باید به روح حاکم بر کوهنوردی کشور برگردیم که فرهنگ ” دونگی” و دوستی است.
در دعوت هایمان باید محتاط باشیم تا مبادا عده زیادی ثبت نام کنند و برایشان تدارک ببینیم و به اندک بهانه ای مثل “گرما” و “سرما” و “فاصله دور” دست میزبان را با آن همه دلهره و زحمت در “حنا” بگذاریم که این کار شدیدا مذموم و نکوهیده است و خدائی ناکرده از دایره ” ادب” به دور…
پیشنهاد می گردد با اعلام شماره حسابی میزبانان مبلغی را جهت همیاری واریز نمایند تا چنانچه امکانات میزبانی اجازه نداد از محل همین مبالغ، میزبان با دست باز اقدام نماید و چنانچه اسپانسری پیدا شد در نهایت مبلغ از طرف میزبان بر اساس لیست مسترد خواهد شد و در این بین هزینه مهمان توسط خود او پرداخت گردد تا همراه داشتن مهمان هم سر و شکلی مناسب به خود گیرد تا ضمن احترام از جایگاه مناسبی هم برخوردار گردد و چنانچه لوحی یا هدیه ای به وبلاگ نویسان تحویل میگردد آنان نیز به نحو دیگری و از محل پرداختی های خود ذینفع باشند که قطعا آنان نیز به همین موضوع واقف و راضی خواهند بود.
به هر حال صعود قلم بهانه ی خوبی است برای برخی بهانه هایی که کدورتی را در فضای مجازی ایجاد نموده و باید با فعالیت ارزشمند هیئت اجرائی همواره زنده باقی بماند نهالی است که دیگر سایه ساری دارد و هم اکنون در زیر سایه اش نشسته اینم و باید به سمت برداشت میوه و ثمره آن پیش رویم (مثلا صعودهای محدود و بین برنامه ای به قلل مرتفع کشور به نام صعود قلم).
دوستان ارجمند و گلم در وبلاگ هایی که بازدیدهای بیشتری دارند مطلع باشند که بچه ها قلبا دوستشون دارند و نباید غیبت مستمر داشته باشند که جای خالیشان بدجوری حس می شود. فیسبوک و سایر شبکه های اجتماعی بجای خود… اما وبلاگ را فراموش نکنید آنها نوادگان وبلاگ هستند و احترام بزرگتر واجب… مبادا فیسبوک باعث فراموشی وبلاگ گردد… مبادا فیسبوک مانع فیس تو فیس شدن ما شود.
امسال گذشت، اما دوستان عزیز از حالا برای سال بعد برنامه داشته باشید و به وقت خود برایش زمان بگذارید تا با تقویم سفرهای خانوادگی و درسی و ورزشی تداخلی ایجاد نشود به خدا می ارزد که سال بعد به بهانه ای دور هم باشیم … عمر ما را امروز و فردائی نیست … قدر این بودن ها را بدانیم و در مقابل از مدعوین ویژه هم انتظار داریم حتما حتما برای این چنین دعوت هایی بیشتر پذیرش داشته باشند تا در خدمتشون باشیم.
می شود برنامه ریزی بهتری کرد تا صعودهایمان در بهار یا پاییز باشد تا هم شاهد تراقیک جاده ای و حوادث نباشیم هم از دیدن گردشگرهای به ظاهر گردشگر در آبشارها و تفریحگاه ها نرنجیم که بدجوری آزاردهنده شده اند و چه بسا میزبان هم راحت تر کار را پیش برد. می شود وبلاگ صعود قلم را به عنوان مرجع معرفی کرد نه بعنوان یک وبلاگی که همچون رودی خشک سالی یک ماه در آن آب روان است. می شود صعود قلم را با قدم های استوار تری در بلندای وطن برداشت تا خروجی بهتری هم داشته باشد و صرفا یک صعود قدمی نباشد و قلم هم در آن صعود نماید.
از فواید ارزشمند وب نویسی همین بس که دیگر هیچ جای ایران غریبه نیستی و هر جا که گام بر میداری، شهر و دیار خود می دانی از خراسان و کردستان و گلستان گرفته تا بندرعباس و ارومیه و کرمانشاهان و خورستان و یزد و اصفهان و شیراز و همه جای ایران.
دوستان مطالب که در فوق آمد آن چیزی بود که ذهنم را مشغول کرده بود تا مباد خدائی ناکرده به فکر ترقی این برنامه ها نباشیم و نزدیکی به یک دهه صعود بهانه ای بود که بنویسم تا بهانه به دست کسان دیگر ندهیم.”
نویسنده: علی بیات / وبلاگ دیار الوند
درود بر میثم عزیزو ممنون که نوشته مارو قابل انتشار مجدد دانستی
موفق باشی