در پاییز سال 1999 هوای خوب کمپ اصلی شیشاپانگما برای اعضای تیم آمریکایی که برای صعود به این هشت هزار متری و فیلم برداری و فرود با اسکی از قله آن در منطقه حضور داشتند، بسیار وسوسه انگیز بود.
کنراد آنکر در باره آن روز می گوید: “آن روز روز استراحت بود ولی ما سه نفر تصمیم گرفتیم یک ساعتی در اطراف کمپ اصلی راه برویم. همه چیز بی دلیل خوب بود هوای بسیار صاف و آفتاب و آسمان بدون یک لکه ابر. ما در حال عبور از یک پهنه برفی بودیم که بهمن بسیار بزرگی از بالای کوه ریزش کرد. از آن بهمن هایی که همه ما از دور در کوه های بلند دیده و زیباییش را تحسین کرده بودیم ولی این بار داستان دیگری بود. ما زیر بهمن قرار داشتیم.”
آنکر در باره مواجه با بهمن و وقایع بعد از آن این طور ادامه می دهد: “من به سمت پایین دویدم و آلکس و نفر سوم به سمت جلو. چند دقیقه بعد باد بهمن مرا بلند کرد و به زمین کوبید اما من از مسیر بهمن اصلی دور شده بودم. هنگامی که به خود آمدم هیچ اثری از آن دو نبود.”
بدین سان آلکس لو یکی از برترین و قوی ترین کوهنوردان دنیا با این جهان خداحافظی کرد. قدرت بدنی آلکس در کوهستان بین کوهنوردان ضرب المثل بود و او بارها از این توانایی اعجاب آور در امدادرسانی به دیگر کوهنوردان استفاده کرد. که یکی از شاخص ترین این نمونه ها به دوش کشیدن و پایین آوردن یک کوهنورد مصدوم بر روی یخچال های کوه دنالی (مک کینلی) از ارتفاع 6000 متری بود.
شهرت آلکس لو تنها به خاطر صعودهای بی نظیر و پر تعدادش در تمام گوشه و کنار دنیا نبود. او به معنی واقعی یک انسان بود. او بارها صعود های خود را برای امدادرسانی به کوهنوردان سانحه دیده نیمه تمام گذاشت.
کدخدای یک دهکده کوچک در بالتورو پاکستان در باره او چنین می گوید: خارجیان زیادی از دهکده من عبور کردند اما فقط او بود که جلو آمد با من صحبت کرد و اجازه گرفت به ده وارد شود و به خانه من بیاید. خدا او را حفظ کند. در خانه من همیشه بر روی او باز است.
دامنه فعالیت های او از دو صعود بر تارک اورست تا گشایش مسیر در بلندترین و دورافتاده ترین رخ های سنگی دنیا از یخنوردی در مسیرهایی که هیچکس دیگر قادر به تکرار آن نشد تا صعودهای سنگنوردی در مسیرهای 5.13 گسترده بود.
یکی از آخرین فعالیت های او صعود دیواره جنوب غربی عظیم Great Trango Tower به همراه تیم کمپانی The North Face بود. صعودی که برای اولین بار در جهان لحظه لحظه ی مراحل آن بر روی شبکه اینترنت پخش می شد.
در آخرین مرحله صعود آن ها بیش از 12 روز مدام بر روی دیواره به سر برده بودند در آخرین روز و در حالی که می دانستند اگر از هوای خوب آن روز استفاده نکنند دیگر هیچ شانسی نخواهند داشت خود را به انتهای طناب های ثابت رساندند. نفراتی که در کمپ اصلی بودند دیدند که آلکس اولین طول را سرطناب صعود کرد. بعد طول دوم. بعد طول سوم بعد طول چهارم و بعد طول پنجم! پنج طول طناب گشایش مسیر در ارتفاع بالای 6000 متر آن هم در یک روز.
چند ماه بعد از این صعود، آلکس برای برای همراهی تیم فیلم برداری فرود با اسکی از قله شیشاپانگما به تیت رفت و در روزی آفتابی در مسیری ساده برای همیشه به کوهستان پیوست.
از او سه پسر به یادگار مانده است. پسرانی که همه می دانستند بسیار بیش تر از کوهستان به آن ها عشق می ورزد.
سرانجام 16 سال و 6 ماه و 22 روز پس از بهمن جبهه جنوبی شیشاپانگما جسد آلکس لو و دیوید بریجز که در روز 5 اکتبر 1999 بر اثر سقوط بهمن جان باخته بودند، توسط اولی اشتک سوئیسی و همنوردش دیوید گوتلر پیدا شدند.
