منطقه مرگ شاید نام مناسبی باشد برای دنیای آن بالا. آن بالا در مرتفع ترین نقاط کره زمین که پای انسان های زیادی به آن ها نرسیده و نخواهد رسید. در دنیای کوهنوردی از هشت هزار متر که بالاتر بروی وارد منطقه مرگ شده ای.
جایی که شرایط جوی دقیقه به دقیقه تغییر می کند و میزان اکسیژن در هوا به کم ترین میزان خود می رسد. در دنیا تنها چهارده قله وجود دارد که از هشت هزارمتر بلندتر است. چهارده قله ای که در چین، پاکستان، نپال و هند و رشته کوه های هیمالیا و قراقروم قرار دارد و در طول تاریخ، تنها سی و چهار نفر توانسته اند پا روی این قله ها بگذارند و فتح شان کنند. تنها سی و چهار نفر! آن هم در طول حدود ده ها سالی که کوهنوردی دارد به طور حرفه ای و امروزی اش پیگیری می شود.
این ها را چرا گفتیم و ارتباطش با ما چیست؟ یک رابط مهم و به عبارت بهتر یک شخص بزرگ ما را به این ماجرا مربوط می کند. مردی که شهریور سی و شش سال پیش در «لیل آباد» تبریز به دنیا آمده و حالا نامش دارد برای همیشه در تاریخ ماندگار می شود. چرا؟ قرار است او سی و پنجمین نفر فهرست بالا باشد!
عظیم قیچی ساز از حدود 9 سال پیش صعودهایش به قله های هشت هزار متری دنیا را آغاز کرد. اولین صعودش همراه تیم ملی و تیمی بود اما پس از آن با حمایت های شهرداری تبریز به صعودهای انفرادی روی آورد و در طول سال های گذشته دوازده قله دیگر را فتح کرده تا در مجموع روی سیزده قله هشت هزارمتری ایستاده باشد. حالا می ماند یکی که قرار است صعودش همین روزها آغاز شود.
سومین تلاش برای فتح لوتسه
عظیم قیچی ساز دو سال پیش به جایی رسید که امروز ایستاده! او دو سال پیش سیزده قله اش را صعود کرده بود و چنین روزهایی راهی نپال شد تا «لوتسه»، تنها قله باقی مانده را هم صعود کند اما نتوانست. زلزله بزرگ و تلخ نپال در آن سال تعداد بسیاری از صعودها را با شکست مواجه کرد و بسیاری از محلی ها و باربرها را هم به کام مرگ کشاند. عظیم هم آن سال به ایران بازگشت تا یک بار دیگر شانس اش را امتحان کند. این کار را هم کرد اما در بار دوم هم شانس یارش نبود و شرایط نامساعد جوی او را به خانه فرستاد. عظیم با این حال در صعود سال گذشته اش توانست برای بار دوم و این بار بدون استفاده از کپسول اکسیژن قله اورست را فتح کند اما فتح «لوتسه» ماند برای امسال!
صعود بدون باربر و اکسیژن!
شرایط کوهنوردی در هیمالیا و قله های خیلی مرتفع، با کوهنوردی آماتور تفاوت های بسیاری دارد. یکی از این تفاوت ها استفاده از شرپا در صعودهاست. شرپا نامی محلی است برای باربرهایی که البته جایگاهی فراتر از این دارند و به نوعی بلد راه و راهنما هم به حساب می آیند. آن ها بارها به قله های منطقه خود صعود کرده اند و حالا دیگر این صعودهای جانفرسا به کسب و کارشان تبدیل شده است. کسب و کاری که مرگ را همواره در یک قدمی خودش دارد.
عظیم قیچی ساز در اکثر صعودهایش، در صعود پاپانی هیچ کمکی از شرپاها نمی گیرد و صعودش را به تنهایی انجام می دهد. این یکی از ویژگی های صعودهای عظیم به حساب می آید که از شرپا یا همان باربر استفاده نمی کند. ویژگی دیگر این صعودها عدم استفاده او از اکسیژن مصنوعی است. برخلاف نظر خیلی ها غلظت اکسیژن در هوا با افزایش ارتفاع تغییری نمی کند و دلیل کمبود اکسیژن خون، کمبود فشار هوا و در نتیجه فشار این عنصر است. با صعود تا ارتفاع 3500 متری، میزان اکسیژن خون چهل درصد کاهش پیدا می کند و به همین ترتیب تا بالای هشت هزار متر، میزان کاهش به بالای هشتاد درصد می رسد! این موضوع استفاده از کپسول اکسیژن در هیمالیانوردی و صعودهای هفت و هشت هزار متری را به امری معمول و البته واجب تبدیل کرده است. با این حال قیچی ساز تمام صعودهایش را بدون اکسیژن مصنوعی انجام داده. کاری که در میان همان 34 نفر هم تنها 15 نفر از پسش برآمده اند و باقی نفرات صعودهایشان را با استفاده از کپسول اکسیژن انجام داده اند.
منبع: ایران ورزشی