کوهنوردانی که در بلندای برفی کوه ها گم می شوند را باید به دست زمان سپرد؛ شاید سال ها طول بکشد تا بتوان اجساد آن ها را از میان برف و یخ پیدا کرد. برف ارتفاعات بر اثر بالا رفتن دمای جهانی در حال آب شدن است. آیا می توان با توجه به افزایش گرمای جهانی و آب شدن برف ها، کوهنوردان مفقود شده را از میان خروارها یخ و برف پیدا کرد؟ خانواده های این کوهنوردان سال ها است که چشم انتظار اجساد عزیزان شان هستند تا بتوانند برای بار آخر با آن ها خداحافظی کنند.
گرولد باینر، سرگروه تیم نجات کوه های آلپ می گوید: «همیشه به دنبال رنگ هایی می گردم که به طبیعت تعلق ندارد. زیاد پیش می آید که کوله پشتی و چنگک را بین برف ها مشاهده کنیم. بخش شرقی کوه ماترهورن در آلپ پر از این چیزها است. اگر آن ها را جمع کنید می توانید یک فروشگاه کوهستانی افتتاح کنید.»
اما دو سال پیش اتفاقی متفاوت افتاد. او داشت برای تعمیر یک کلبه کوهستانی در دامنه کوه ماترهورن به آن جا بتن می برد که چشمش به چیز عجیبی خورد. آن چیز عجیب در واقع جسد کوهنورد بریتانیایی «جاناتان کانویل» بود که در سال 1979 میلادی در کوه ماترهورن مفقود شده بود. جسد جاناتان در طول این 34 سال به تدریج از دامنه کوه پایین آمد و در پایین یخچال، جایی که یخ آب می شود، پیدا شد.
ماه سپتامبر آخرین ماه فصل گرما است و پوشش یخی نیز به کمترین حد خود می رسد. جسد جاناتان هم در ماه سپتامبر پیدا شد. سال بعد از آن، باز هم در ماه سپتامبر، اجساد دو کوهنورد دیگر در دامنه یخچال ماترهورن یافت شد. این بار یک کوهنورد دیگر آن دو جسد را پیدا کرد. پس از انجام آزمایش های DNA، مشخص شد که آن دو جسد مربوط به ماسایوکی کوبایاشی و میچیو اویکاوا است. این دو کوهنورد ژاپنی در جریان یک کولاک در سال 1970 مفقود شدند.
گرمایش جهانی باعث آب شدن یخچال های طبیعی و در نتیجه پیدا شدن کوهنوردان مفقود شده، شده است. جسد کوهنورد فرانسوی «پاتریس ایوه» چند هفته پیش از کشف اجساد دو کوهنورد ژاپنی، در نزدیکی کوه مون بلان (بلندترین کوه رشته کوه آلپ) پیدا شد. پاتریس در سال 1982 میلادی مفقود شده بود. همچنین جسد یک کوهنورد غیرحرفه ایِ اهل کشور چک که بر اثر سقوط بهمن در سال 1974 میلادی جان داده بود، چند هفته بعد در کوه های آلپ پیدا شد.
اجساد کوهنوردان تنها چیزهایی نیست که در کوه های آلپ یافت می شود. بقایای یک بمب افکن آمریکایی که در جریان جنگ جهانی دوم در آن جا سقوط کرده بود هم پیدا شده است. علاوه بر آن، کمی یاقوت و زمرد پنهان شده در پرواز «ایر ایندیا» که در سال 1966 میلادی در کوه مون بلان سقوط کرده بود هم یافت شده است.
آب شدن یخچال ها در طول دو دهه اخیر سرعت گرفته تا جایی که مارتین گروسیان، متخصص مسائل یخچال های طبیعی در دانشگاه برن اوشگِر نسبت به این مسئله ابراز نگرانی کرده است. وی می گوید: «چندین هزار سال است این یخ ها وجود دارند و حالا آن ها هم در حال آب شدن هستند.» این مسئله از نظر او منجر به ایجاد یک رشته علمی جدید با عنوان «باستان شناسیِ یخچالی» می شود.
اوتسی در سال 1991 در نزدیکی مرز اتریش و ایتالیا کشف شد، اما به غیر از آن چندین قطعه مربوط به البسه و لوازم خانگی با قدمتی 5000 ساله در کوه های جنوب برن یافت شد. این یافته تاریخی و مهم ابعادی جدید از تمدن عصر برنزِ کوه های آلپ را آشکار کرده است.
گروسیان می گوید: «این واقعا باورنکردنی است! هر کدام از این میخ ها نوعی بارکد دارند که بر روی آن سال ساخت، محل ساخت و نوع استفاده نظامی یا غیرنظامی درج شده است.»
با این اوصاف این سوال مطرح می شود که آیا بهتر نیست به جای اتکا به تلاش چند تیم کوچک نجات، یک اقدام جامع و هماهنگ شده انجام شود؟ زیرا ماه سپتامبر بهترین زمان ممکن برای چنین اقدامی است. تعداد کوهنوردان مفقود شده کم نیست و بسیاری دوست دارند که از سرنوشت این کوهنوردان باخبر شوند. خانواده هایی که عزیزان خود را در این راه از دست داده اند، بسیار مشتاق اند که برای آخرین بار این کوهنوردان را ببیند و با آن ها خداحافظی کنند. کاترینا، خواهر جاناتان کانویل می گوید: «مادرم می گفت که نه! او نمرده است.» آن ها به یاد دارند که به سوئیس رفتند تا نمونه DNA بدهند و جسد برادرشان را پس از 34 سال تحویل بگیرند.
لرد فرانسیس داگلاس یکی از اعضای تیم چهار نفره ای بود که کوه ماترهورن را در سال 1865 میلادی برای اولین بار فتح کردند. او در هنگام بازگشت جان خود را از دست داد و جسدش هنوز پیدا نشده است. او از اعضای خانواده های درباری انگلستان بود. مارکیز کوئینزبری می گوید: «تمام عمرم منتظر پیدا شدن او بودم. خانواده ما همیشه منتظر خبری از او بوده است. ماریتن گروسیان علیرغم تلاش های انجام شده می گوید که بعید است او پیدا شود، چرا که یخچال در طول این 150 سال کمی جا به جا شده است. مارتین می گوید اگر چیزی در یخچال طبیعیِ آلپ مفقود شده باشد، بین 20 تا 50 سال زمان می برد تا پیدا شود. اگر این مدت تمام شود، احتمال پیدا شدن کوهنورد مفقود شده بسیار ناچیز است.
اما گرولد باینر و کاترینا چندان از ایده عملیات نجات هماهنگ شده پشتیبانی نمی کنند. آن ها می گویند که هلی کوپترهای نجات می توانند اجساد را پیدا کنند و نجات جان افراد نیازمند، از کوهنوردان دفن شده ضروری تر است. کاترینا می گوید: «قبل از هر چیز ما دوست داریم که کوهنوردان را سالم پیدا کنیم، اما وقتی آن کوهنورد جان داده باشد دیگر چه فرقی می کند. هر شخصی که گام اول در مسیر کوه ماترهورن را بر می دارد، باید خطر مرگ را بپذیرد. من به شخصه اصلا دوست ندارم کسی جانش را برای پیدا کردن جسد برادر من به خطر بیندازد. اصلا چرا باید پیدا کردن اجساد، جان چند آدم زنده را به خطر انداخت؟»
گفتنی است سه کوهنورد ایرانی به نام های آیدین بزرگی، پویا کیوان و مجتبی جراحی دو سال پیش هنگام بازگشت از قله برودپیک واقع در هیمالیای پاکستان دچار سانحه شدند و تلاش ها برای نجات آن ها بی نتیجه ماند.
هم چنین، در 22 مهر 1391، مهدی عمیدی (تنها هیمالیانورد ایرانی که توانسته قله اورست را بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود نماید) که برای صعود قله مون بلان، عازم فرانسه شده بود، در این منطقه مفقود شد. با گذشت چند هفته بی خبری از او، ژاندارمری منطقه شامونیکس فرانسه گزارش عملیات خود برای یافتن این کوهنورد را این گونه اعلام کرد: «… با توجه به زمان سپری شده از تاریخ ناپدید شدن مهدی عمیدی و بارش برف تا سطح یک متر در ارتفاعات مون بلان احتمال زنده پیدا کردن وی بسیار ضعیف است. بر همین اساس دادگاه بوننوال اطلاعات مهدی عمیدی شامل DNA را در فهرست ناپدیدشدگان قرار داده تا در صورت پیدا کردن وی در آینده بتوان مهدی عمیدی را شناسایی کرد تا بستگانش مطلع شوند.»
یادشان گرامی باد …
منبع: فرادید
بسیار زیبا. ممنون از متن زیباتون. کوهنورد عشقش اینه در کوهستان از دنیا بره …
چه غم انگیز
ممنون از مطالب مفیدی که گذاشتی.متاثر شدم
ممنون خیلی زیبا و غم انگیز بود
میثم یاد مهدی و بچه های برودپیک تو دلم زنده شد، و چقدر دلتنگ مهدی شدم.