عبدالله امیدوار، از اولین جهانگردان ایرانی در سن ۸۹ سالگی در کشور شیلی درگذشت.
عبدالله امیدوار در حالی که یکی از پیشگامان جهانگردی معاصر در ایران است، در شیلی، کشوری که سال ها در آن زندگی می کرد، به عنوان نمادی از سینمای شیلی معرفی شده است. مرکز فرهنگی لاموندا در سانتیاگو شیلی که عبدالله امیدوار یکی از پایه گذاران و همکاران آن بوده است، با تایید خبر درگذشت او، اعلام کرد که شیلی با یکی از نمادهای سینمای خود خداحافظی کرد.
در بیانیه این مرکز فرهنگی که بامداد جمعه ۲۴ تیرماه ۱۴۰۱ به وقت تهران، منتشر کرده، آمده است: «عبدالله امیدوار (۲۰۲۲ – ۱۹۳۲) تهیده کننده و فیلمسازی بود که به بیش از ۱۰۰ کشور جهان سفر کرد و بیش از ۱۲۰ فیلم مستند ساخت. او در ۸۹ سالگی درگذشت و ما امروز با نمادی از سینمای شیلی خداحافظی می کنیم.»
«عبدالله امیدوار»، حدود ۶۸ سال پیش، همراه برادرش «عیسی» به سرزمین های ناشناخته در قاره آمریکا، آفریقا و قطب جنوب و شمال قدم گذاشت. سفر کم نظیر این دوبرادر ماجراجو از سال ۱۳۳۳ خورشیدی آغاز شد. آن ها نخست یک سفر هفت ساله با موتورسیکلت «ماچلس» انگلیسی به قدرت cc ۵۰۰ که روی گلگیر چرخ جلوی آن شعار «همه متفاوت، همه خویشاوند» نوشته شده بود، داشتند و بعد هم یک سفر سه ساله را با اتومبیل سیتروئن دو سیلندر که هنگام بازگشت از سفر اول، شرکت سیتروئن فرانسه آن را هدیه داد، انجام دادند.
عبدالله امیدوار در پایان این ماجراجویی کاوشگرایانۀ ۱۰ ساله در قاره ی سیاه، جنوبگان (قطب جنوب)، آسیا، قطب شمال، اروپا، آمریکا و استرالیا، در کشور شیلی ساکن شد و به حرفه سینما پرداخت، اکنون از او به عنوان یکی از نمادهای سینمای شیلی یاد می شود. عیسی امیدوار پس از پایان آن سفرها به ایران برگشت و همین جا ماندگار شد. در کاخ سعدآباد موزه ای به برادران امیدوار اختصاص داده شده که داشته های و یادگاری های خود از ماجراجویی ۱۰ ساله را به نمایش گذاشته اند و ماجرای این سفرها در کتابی به نام «سفرنامه برادران امیدوار» به قلم عیسی و عبدالله منتشر شده است.
برادران امیدوار، پیشگامان جهانگردی معاصر و همچنین از اولین جهانگردان ایرانی شناخته می شوند.
یادشون گرامی