مومیایی های معروف دنیای باستان

توسط

راز مومیایی های معروف «اوتسی، مرد یخی»، «مرد تولوندی»، فرعون «توت عنخ آمون»، «شین زویی»، «چینچورو»، «رامسس دوم» و «دوشیزه یخ زده سیبری» چیست؟

باستان شناسان در طول تاریخ با کاوش در نقاط مختلف جهان، مومیایی هایی که با اشیاء مختلف و لوازم شخصی دفن شده اند کشف کرده اند. این مومیایی ها در برخی از موارد اطلاعات زیادی درباره باورها و روش های زندگی مردم گذشته، ارائه می کنند. مومیایی ها و اشیایی که در کنار آن ها کشف می شوند از چیزهایی که برای مردم اهمیت داشتند و باورهای آن ها درباره زندگی پس از مرگ سخن می گویند. دانشمندان امروزی نیز با کالبدشناسی می توانند از رژیم غذایی این افراد، بیماری هایی که به آن ها دچار شده بودند و دلیل مرگ شان مطلع شوند.

انسان ها از دیرباز به ادامه زندگی پس از مرگ فکر کرده اند؛ مصریان باستان برای مراسم های تدفین پر زرق و برق و عقایدی درباره زندگی پس از مرگ شهرت دارند اما روند حفظ عامدانه اجساد، احتمالا به ۳۵۰۰ سال پیش از مومیایی های مصریان باستان باز می گردد.

در ادامه با هفت مومیایی و رازهایی که امروزه از آن ها مطلع هستیم آشنا می شوید:

مومیایی «اوتسی، مرد یخی»

زمانی که مومیایی «اوتسی، مرد یخی» در سال ۱۹۹۱ در «آلپ» کشف شد، مقام های اتریش در ابتدا فکر می کردند این جسد به یکی از کوهنوردان امروزی تعلق دارد؛ چراکه جسد خیلی سالم باقی مانده بود. پس از این که جسد از درون یخ بیرون آورده شد، دانشمندان دریافتند این جسد به مردی از عصر مس تعلق دارد.

«اوتسی» در کوهستان و در ارتفاع 3210 متری بالاتر از سطح دریا کشف شد. کارشناسان معتقدند او در 5300 سال پیش زندگی می کرده است. او مرگ خشونت باری داشته است؛ پس از این که هدف اصابت تیر قرار گرفت، بر اثر جراحات ناشی از ضربه سر جانش را از دست داده است.

مومیایی این مرد اطلاعات بسیار زیادی درباره زندگی در عصر مس اروپا ارائه کرد. دانشمندان بر اساس ژن های او دریافتند اوتسی یکی از بومیان اروپای مرکزی بوده است. همچنین بررسی محتوای شکم این مومیایی نشان داد او از گوشت بز کوهی استفاده کرده است. او در زمان مرگ حدودا ۴۰ ساله بوده و به آرتروز مبتلا بوده، اما برای التیام درد از گیاهان دارویی استفاده می کرده است.

مومیایی «مرد تولوندی»

«مرد تولوندی» جسدی آغشته به باتلاق است که در سال ۱۹۴۰ در دانمارک کشف شد. این مومیایی بسیار سالم به مردی تعلق دارد که در طول عصر آهن، یعنی بین ۴۰۵ تا ۳۸۰ پیش از میلاد زندگی کرده است. او در آخرین روز زندگی اش حریره جو و ماهی خورده بود و سپس به دار آویخته شده بود. محققان معتقدند این امکان وجود دارد که مرگ این مرد بخشی از یک مراسم قربانی کردن باشد؛ چرا که جسد «مرد تولوندی» به حالت جنینی قرار داده شده بود و دهان و چشمان او هم با دقت بسته شده بودند. جسد اغلب افراد در این دوره از تاریخ سوزانده می شدند، بنابراین دفن شدن این جسد در زمین های باتلاقی به فرضیه قربانی کردن انسان دامن می زند.

این مومیایی اکنون در «موزه سیلکبورگ» نگهداری می شود و بر اساس اطلاعات این موزه، «مرد تولوندی» در زمان مرگ بین ۳۰ تا ۴۰ سال داشته و قد او حداقل ۱۶۳ سانتی متر بوده است. او کلاهی از پشم گوسفند و کمربندی چرمی به همراه داشته و طنابی که با آن به دار آویخته شده است نیز در زمان کشف هنوز دور گردن او بوده است.

مومیایی فرعون «توت عنخ آمون»

احتمالا مومیایی «توت عنخ آمون»، فرعون جوان مصر، مشهورترین مومیایی جهان باشد. این فرعون در حدود ۳۰۰۰ سال پیش و در سن ۱۹ سالگی درگذشت. گشایش مقبره او در سال ۱۹۲۲ یک موفقیت جهانی به شمار می آید؛ چراکه مقبره «توت عنخ آمون» به رغم سایر مقبره های سلطنتی هدف حمله غارتگران قرار نگرفته بود. مقبره این فرعون جوان در حالی کشف شد که مومیایی او در سه تابوت قرار داشت که یکی از آن ها از طلای خالص ساخته شده بود.

اشیاء نفیسی که در مقبره «توت» قرار داده شده بودند، اطلاعاتی از تاریخچه مصر باستان را در اختیار محققان قرار دادند و جزئیات بیشتری درباره سبک زندگی و تغییرات فرهنگی که در حوالی ۱۳۲۴ پیش از میلاد به وجود آمد را آشکار کردند. محققان با بررسی دی ان ای «توت» توانستند دو مومیایی را به عنوان والدین این فرعون شناسایی کنند. بررسی دی ان ای «توت» همچنین نشان داد، این فرعون به مالاریا و نوعی ناهنجاری نادر در استخوان پا مبتلا بوده است و در نهایت مالاریا یا نوعی عفونت دیگر جان «توت عنخ آمون» را گرفته است.

مومیایی «شین زویی»

جسد مومیایی ها اغلب سفت و خشک شده است، اما مومیایی «شین زویی» که با نام «بانو دای» هم شناخته می شود این طور نیست. مومیایی این زن ثروتمند که در طول سلسله «هان» در چین زندگی می کرد در سال ۱۹۷۱ درون مقبره ای مجلل و مُهر و موم شده کشف شد. این جسد به نحوی در مقبره قرار داده شده بود که فضای پیرامون آن عاری از اکسیژن باشد و درون تابوت «شین زویی» نیز نوعی ماده ریخته شده بود که از جسد حفاظت می کرد. مومیایی «شین زویی» در حالی کشف شد که اعضای بدن او همچنان منعطف بودند، پوستش نرم بود و حجم قابل توجهی مو بر سرش باقی مانده بود.

این مومیایی به سال ۱۶۸ پیش از میلاد تعلق دارد و اکنون در موزه «هونان» در چین در کنار صدها شئ دیگر که به همراه جسد او دفن شده بودند، نگهداری می شود. از جمله این اشیاء به سرویس غذاخوری مجلل، سازهای موسیقی و ابریشم های نقاشی شده می توان اشاره کرد. محققان با توجه به اطلاعاتی که در مقبره وجود دارد دریافتند، «شین زویی» همسر «لی کانگ» بوده است. همسرش نیز در همان نزدیکی دفن شده است. همچنین جسد یک مرد حدودا ۳۰ ساله که گمان می رود فرزند و یا برادر «لی کانگ» باشد نیز در یک مقبره دیگر دفن شد.

محققان توانستند کالبد شکافی کامل روی جسد «شین زویی» انجام دهند و در نهایت دریافتند او در حوالی ۵۰ سالگی و بر اثر حمله قلبی درگذشته است.

«مومیایی های چینچورو»

«مومیایی های چینچورو» در مکانی کشف شدند که امروزه به عنوان بخشی از کشور «شیلی» شناخته می شود. این مومیایی ها در زمره قدیمی ترین اجسادی هستند که توسط انسان مومیایی شده اند و به هفت هزار سال پیش، یعنی دو هزار سال قبل از قدیمی ترین مومیایی مصری تعلق دارند.

بر اساس گزارش «مجله باستان شناسی»، این مومیایی ها همچون مومیایی های سلطنتی مصریان باستان با دقت مومیایی شده اند. اعضای داخلی بدن آن ها از بدن خارج شده اند. سپس از ساقه گیاهان و گِل برای جایگزین کردن امعاء و احشاء استفاده شده و پوست به رنگ سیاه و یا قرمز، رنگ آمیزی شده است. در نهایت نیز کلاه گیس و نقاب های رُسی روی مومیایی قرار داده شده است.

مردم «چینچورو» که این اجساد را مومیایی کرده اند، هیچ اسناد مکتوبی از خود به جای نگذاشته اند، در نتیجه این اجساد اطلاعات بسیار ارزشمندی درباره باورها و فرهنگ این مردم ارائه می دهند. به گفته «مجله باستان شناسی»، مردم «چینچورو» همه افراد را فارغ از موقعیت اجتماعی، یعنی حتی نوزادان را نیز مومیایی می کردند.

مومیایی «رامسس دوم»

«رامسس دوم» که با نام «رامسس کبیر» هم شناخته می شود، به مدت ۶۸ سال بر مصر حکومت کرد. «معبد رامسیوم» یکی از بناهای مجللی است که «رامسس دوم» در دوران حیاتش ساخت. بسیاری از آثار مربوط به دوران حکومت «رامسس دوم» همچنان پابرجا هستند و از جمله آن ها به یک مجسمه ۸۳ تنی گرانیتی این فرعون می توان اشاره کرد.

مومیایی «رامسس دوم» همچنان تا به امروز باقی مانده است. با آغاز تزلزل «پادشاهی نوین» مصر باستان در قرن یازدهم پیش از میلاد، کاهنان مومیایی های سلطنتی را جا به جا کردند تا از آن ها در مقابل غارتگران حفاظت کنند. در نهایت مومیایی «رامسس دوم» از یک تابوت ساده در انبار مخفی مومیایی های سلطنتی سر درآورد. مومیایی او در سال ۱۸۸۱ کشف شد.

بر اساس تحقیقات صورت گرفته، «رامسس دوم» حدود یک متر و ۸۰ سانت قد داشته و در زمان مرگ ۹۰ ساله بوده است. مومیایی «رامسس دوم» اکنون در موزه ملی تمدن مصر نگهداری می شود.

مومیایی «دوشیزه یخ زده سیبری»

«دوشیزه یخ زده سیبری» در عصر خود زن مهمی محسوب می شد. او یکی از اعضای «فرهنگ پازیریک» بود و در قرن پنجم پیش از میلاد زندگی می کرد. مقبره او در سال ۱۹۹۳ و در جمهوری آلتای واقع در روسیه کشف شد. جسد او در حالی کشف شد که در یک تابوت چوبی قرار داشت و در نزدیکی او شش اسب دفن شده بودند.

«دوشیزه یخ زده سیبری» احتمالا در زمان مرگ ۲۵ ساله بوده است. پیش از دفن جسد، چشم ها و مغز او را خارج کرده بودند و در کاسه چشم هایش خز حیوان قرار داده بودند. روی سر او سربند قرار داده شده بود. او موهای رنگ شده قرمز، خرمایی و زرد داشت و پیراهنی از جنس پشم شتر بر تن داشت.

این مومیایی در مجموع رازهای شگفت آوری را درباره مردم «پازیریک» آشکار کرد که در فاصله بین قرن ششم تا سوم پیش از میلاد زندگی می کردند، برای مثال یکی از لباس های این مومیایی از ابریشمی درست شده بود که از هند وارد شده بود. این مسأله نشان می دهد، در حدود ۲۴۰۰ سال پیش مردم این منطقه به مسیرهای تجاری طولانی دسترسی داشتند.

ارسال یک نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

همچنین ممکن است دوست داشته باشید