فرهاد مِهراد معروف به فرهاد؛ خواننده، آهنگ‌ساز و نوازندهٔ پاپ بود. فرهاد از خوانندگان راک ایرانی بود که نخستین آلبوم راک اند رول ایران را منتشر کرد. آنچه فرهاد را از دیگر همدورههایش متمایز می‌کند، ترانه‌های پوچ‌گرا و فرهنگ خیابانی است که در موسیقی او متبلور شده است. صدای فرهاد را خیلی دوست دارم. صدایش به زندگی من خیلی نزدیک است. هر وقت آهنگ هایش را گوش میدهم به آرامش دست پیدا میکنم. انگار برای دل من می خواند.
فرهاد به عنوان یکی از سیاسی‌ترین خوانندگان ایران شناخته می‌شود. فرهاد در اوایل دهه 50 شعرهایی با مضامین سیاسی می‌خواند و مدتی زندانی سیاسی بود. فرهاد در زمستان 57 ترانه انقلابی «وحدت» را خواند، اما پس از انقلاب تا سال 1372 از ادامه کار منع شد. از معروف‌ترین آهنگ‌های او می‌توان به «جمعه»، «کودکانه»، «وحدت»، «گنجشکک اشی مشی»، «شبانه» اشاره کرد. فرهاد آهنگهایی به زبان‌های غیرفارسی نیز دارد.
سال‌های کودکی
فرهاد 29 دی 1322 در تهران متولد شد. پدرش رضا مهراد، کاردار ایران در کشورهای عربی بود. فرهاد تا 8 سالگی که به همراه خانواده به تهران بازگشت در عراق زندگی می‌کرد. برادر بزرگ فرهاد ویولن می‌نواخت. یکی از دوستان برادرش متوجه علاقهٔ فرهاد به موسیقی می‌شود و از خانواده فرهاد می‌خواهد که سازی برای او تهیه کنند. با اصرار برادرش یک ویولن‌سل برای او تهیه می‌کنند و تمرینات فرهاد آغاز می‌شود. ولی عمر تمرینات ویولن‌سل از 3 جلسه فراتر نرفت.
سال‌های جوانی و شهرت
بعد از ترک تحصیل در کلاس یازدهم با یک گروه نوازندهٔ ارمنی آشنا می‌شود و با استفاده از سازهای آنان به صورت تجربی نواختن را می‌آموزد و مدتی بعد به عنوان نوازندهٔ گیتار در همان گروه شروع به فعالیت می‌کند. فرهاد دو سال نیز به انگلستان رفت و در آنجا با موسیقی پاپ آن سال‌های انگلستان آشنا شد.
پس از بازگشت به ایران فرهاد اولین اجرای موسیقی خود را در هتل ریمبو در خیابان ایرانشهر تهران اجرا کرد. سپس به اجرای برنامه در رستوران کوچینی ادامه داد و در آنجا به فرهاد بلک‌کَتس مشهور شد. در این دوران به خواندن آوازهایی از گروه‌های معروف موسیقی آن زمان از جمله بیتل‌ها، الویس پریسلی، و ری چارلز می‌پرداخت. در همین دوره ترانهٔ «اگه یه جو شانس داشتیم» را برای دوبلهٔ فیلم بانوی زیبای من خواند که در فیلم استفاده شد.
در 1348 فرهاد برای ترانهٔ «مرد تنها» (با آهنگ اسفندیار منفردزاده و شعر شهیار قنبری) در فیلم رضا موتوری (به کارگردانی مسعود کیمیایی) آواز خواند. این ترانه در سال 1349 هم‌زمان با اکران فیلم به شکل صفحهٔ موسیقی منتشر شد. در 1350 ترانهٔ «جمعه» (کار منفردزاده و قنبری) را برای فیلم خداحافظ رفیق (به کارگردانی امیر نادری)، در 1351 ترانهٔ «خسته» را برای فیلم زنجیری، و در 1356 ترانهٔ «سقف» (کار منفردزاده و ایرج جنتی عطایی) را برای فیلم ماهی‌ها در خاک می‌میرند خواند.
در اواخر دهه 50 فرهاد با خانم پوران گلفام ازدواج کرد و تا پایان عمر با او زندگی کرد. تا سال 57 و انقلاب ایران کنسرت‌های فراوانی داد. در بهمن 57 هم‌زمان با انقلاب ترانهٔ معروفش «وحدت» (آهنگ از منفردزاده، شعر از سیاوش کسرایی) را ضبط کرد.
در سال 1369 آلبوم خواب در بیداری را منتشر کرد که چند ترانهٔ فارسی و چند ترانهٔ انگلیسی داشت. در این نوار فرهاد پیانو هم می‌نواخت و بعضی از آهنگ‌ها را هم خود ساخته بود. در 1374 نیز اولین کنسرت بعد از انقلابش را در کلن اجرا کرد. در 1376 آلبوم وحدت او نیز منتشر شد که شامل ترانه‌های دههٔ 50 او بود. در 1377 توانست در هتل شرق تهران کنسرت اجرا کند و آلبوم برف را نیز منتشر کرد.
سال‌های پایانی و بیماری
پس از انتشار آلبوم «برف»، فرهاد درصدد تهیه آلبومی با نام «آمین» بود که ترانه‌هایی از کشورها و زبان‌های مختلف را در بر می‌گرفت. اما از مهرماه 79 بیماری او جدی شد. فرهاد به بیماری هپاتیت سی مبتلا بود و در نتیجهٔ عوارض کبدی ناشی از آن در خرداد 81 برای درمان به لیل در فرانسه رفت و در 9 شهریور همان سال پس از مدتی اغما در بیمارستان، در سن 59 سالگی درگذشت و در 13 شهریور در گورستان تیه (قطعه 110، ردیف 7، سنگ 23) در پاریس دفن شد. پس از درگذشت فرهاد، مجموعه آثار و فیلم مستندی از او منتشر شد.
آلبوم‌ها
اسیر شب
آئینه‌ها (مسخ) – موسیقی: حسن شماعی‌زاده – شعر: اردلان سرفراز
هفته خاکستری – موسیقی: واروژان – شعر: شهیار قنبری
وحدت – موسیقی: اسفندیار منفردزاده
فنجان چای (بیکلام)
عکس العمل
ققنوس
Alba
خواب در بیداری
برف – موسیقی: فرهاد و فریدون شهبازیان
فرهاد 159 – مجموعه کامل آثار فرهاد
بازم صدای نی میاد (لطفعلی خان)
از دورها
منبع: ویکی پدیا
بخشی از مـوزه سـینما به خانه فـرهاد اختصاص یافته است و وسایل شخصی او در آنجا نگـهداری می شود. این بخش به مناسبت سالروز تـولد فــرهاد از ساعت 2 تا 5 بعد از ظهر جـمعه 29 دی ماه پـذیرای دوستان و علاقمندان به فرهاد بود. بـه گفته بـانو گـلفام تمامی وسایل شخصی و هنری فرهاد بـه آنـجا منتقل شده و همه چـیز بـرای آن ها که دوست دارند او را بیشتر بشناسند، در این مجموعه موجـود است.
آدرس: تهران – خـیابان ولی عصر – نرسیده بـه میدان تجریش – محله باغ فردوس
وارد موزه سینما که می‌شوید، سالن شماره 3 پشت غـرفـه آقـای عـزت‌الله انتظامی، به خانه کوچکی می‌رسید که متعلق به فرهاد و یادگارانش است.
برای ورود به سایت رسمی فرهاد مهراد اینجا کلیک کنید.