قله «کونیانگ کیش» با ارتفاع 7852 متر مانند یک تندیس تنومند بر یخچال هیسپار سایه افکنده است.
قله سترگی که 4000 متر از بیس کمپ خود بالاتر است و گستره ای 3 تا 4 برابر قله k2 را می پوشاند. این هفت هزاری همراه با قله تریور (7720 متر) و قله دیستاقیل سار (7885 متر) سه گانه عظیمی می سازد که یکی از اصلی ترین ورودی های هیسپار؛ یعنی یخچال کونیانگ؛ را در برمی گیرد.
اولین تلاش برای صعود این مجموعه در سال 1957 به سرپرستی آلفرد گریگوری روی «دیستاقیل سار» انجام شد که ناکام ماند اما سه سال بعد توسط هیئتی اتریشی صعود شد. تلاش دوم برای صعود کونیاگ کیش در سال 1962 توسط هیئتی انگلیسی بود که از همان ابتدای کار بر اثر سقوط بهمن تخته ای و کشته شدن دو تن از کوهنوردان متوقف شد.
در نهایت این قله که به تنهایی به تمام 8000 متری ها پهلو می زند توسط تیمی لهستانی در سال 1971 به سرپرستی آندره زاوادا صعود شد. آن ها به روش محاصره ای (یکی از تاکتیک های دیواره نوردی و صعود بلند کوهنوردی) چهار بارگاه برپا کردند؛ اما درست قبل از رسیدن به قله مجبور به شب مانی شدند و روز بعد قله را صعود کردند. در همان روز یان فرانچوک بر اثر سقوط در شکاف یخی جان باخت.
در سال های 1981 و 1982 تیم هایی از فرانسه و انگلستان سعی بر صعود این قله داشتند که ناموفق بودند. همچنین در سال 1987 یک تیم پنج نفره ژاپنی سعی در صعود سبکبار آن داشتند که هیچگاه بازنگشتند. در سال 1988 مسیر یال شمالی این قله توسط مارک لو و کیت میلن صعود شد. سرانجام 17 سال بعد این قله از مسیری سر راست تر و احتمالا ساده تر باز هم توسط آندره زاوادا صعود شد.
اسامی اولین صعود کنندگان به این قله دشوار: آندره زاوادا، ریزلرد سافرسکی، زیگمونت هاینریش و یان استریژینسکی.
بخش هایی از کتاب Gipfelsturm in karakoram نوشته آندره زاوادا
گردآوری: کیوان ودودی
