به دنبال بی نهایتیم در اوج که روح مان جز به پیوند خوردن با بی نهایت آرام نمی گیرد کوهنوردی ورزشی است که به نوعی می شود گفت که ابزار و وسیله اش طبیعت که همان کوه و قلل کوه هاست می باشد. کوهنوردی نه تنها ورزشی که باعث تقویت جسم بلکه مفرح روح هم است که جسم و روح همزمان با هم تقویت شده و باعث شده که آدمی در مقابل بسیاری از ناملایمات و سختی های زندگی ایستادگی و مقاومت کند.
ورزش کوهنوردی باعث تقویت اراده و اعتماد بنفس می شود درسی که یک کوهنورد از کوه و طبیعت می آموزد تواضع و فروتنی و افتادگی و همچنین مروت و مردانگی است. تنها ورزشی را می بینیم که در آن رقابت نیست بلکه رفافت است اگر رقابتی هم باشد برای گرفتن دست افتاده ایست.
کوهنوردی را در بالای کوه در ارتفاعات می بینی بدون اینکه شناختی از همدیگر داشته باشند چنان گرم و صمیمی با هم برخورد می کنند که انگار چندین سال همدیگر را می شناسند و خیلی بی ریا و بی غل و غش با یکدیگر به مصاحبت و به گفتگو می نشینند و اطلاعات و تجارب خود را به همدیگر انتقال می دهند یا چناچه لقمه نانی و غذای ساده ای داشته باشند در طبق اخلاص نهاده و با هم میل می کنند یک حس مشترک و یک حس همگرایی ناشناحته ای کوهنوردان واقعی را به هم پیوند می دهد. همه آن ها می خواهند به اوج به قله و در نهایت به آن هدف خود برسند این هدف چیست این چه عشقی است که آن فرد را با همه ی سختی و مشقت به نقطه هدف می رساند؟
ورزش کوهنوردی باعث شناخت انسان نسبت به فرهنگ انسان های آن منطقه و به دست آوردن اطلاعاتی در مورد نوع سنگ ها و پوشش گیاهی و جانوری است. ما ایرانیان می خواهیم ضرب المثلی بزنیم خیلی چیزها را به صلابت و استواری کوه تشبیه می کنیم. مثلا می گوییم فلانی مثل کوه ایستاده است یا می گوییم که مگر کوه کنده ای؟
تاریخچه ی کوهنوردی حرفه ای در ایران تقریبا به 70 سال می رسد. از دیرباز انسان های نخستین کوه ها و غارها را جایگاه امنی برای خود می پنداشتند که در مقابل حیوانات و سیل و بارندگی و سرما و گرما و بلایای طبیعی آنان را درامان نگه می داشت و از دیرباز بلندی قله ها و کوه ها برای بشریک پدیده ای بشمار می رفت که افکار آنان را به سمت خلقت و آفرینش سوق می داد.
انسان وقتی که چندین ساعت با کوله ای از وسایل لازم بر دوشش و پیمودن مسیر چندین ساعته آن هم در اوج گرما در تابستان یا در اوج برف و سرما در زمستان وقتی به کوه می رود و سختی ها ی بالا رفتن و صعود کردن و تشنگی و بسیاری از مسایل دیگر را تحمل می کند. وقتی که به هدف خود نزدیک می شود که همانا رسیدن به قله است به جای احساس خستگی احساس شور و نشاط ویک نیروی عجیبی نیز به او اضافه می شود و انرژی می گیرد.
برای هر کسی لازم است برای یک بار هم که شده کوهنوردی را تجربه کند تا لذت جاذبه های طبیعی طبیعت را لمس کند و جزء برنامه های همیشگی زندگی خود قرار دهند. ای کوه ها و صخره ها از تو سپاسگذارم که ضربه ها و گام های سنگینم را روی خود تحمل می کنی و دم بر نمی آوری و درس صبر استقامت را به من می آموزی.