با تأسف و تأثر فراوان مطلع شدیم؛ روز جمعه 24 آبان ماه 1392 مهندس «پرویز ستوده شایق» از کوهنوردان پیشکسوت و نام آشنا، بر اثر حمله قلبی در ارتفاعات پلنگچال (درکه)، به دیار باقی شتافته اند.
بعدازظهر جمعهای که دلتنگی از سر و رویش می بارید این پیامک دست به دست دوستان کوهنورد چرخید و چرخید تا همگان از دست دادن یک دوست و همنورد گرانقدر را خبردار شوند. خبر تلخ و غم انگیز چنین بود:
نشاط کوهستان دیگر بهروز نخواهد شد! پرویز ستوده شایق امروز (جمعه 24 آبان) در اثر حمله قلبی در ارتفاعات شمال تهران جان خود را از دست داد!
این ضایعه ی دردناک را به خانواده ی محترم ستوده شایق و جامعه ی کوهنوردی و کوهنویسی کشور تسلیت عرض می نمائیم. یاد و خاطرهاش گرامی باد.
به نقل از سایت فدراسیون کوهنوردی:
زمان مراسم تشییع و سپس خاکسپاری پیکر زنده یاد «پرویز ستوده شایق»، روز یکشنبه 26 آبان ماه ساعت 8 صبح از مقابل درب منزل وی به آدرس خیابان فرجام شرقی، خیابان حیدرخانی، خیابان ملک لو، پلاک 78 و ساعت 9 صبح از محوطه بخش عروجیان بهشت زهرا انجام خواهد شد.
همچنین مراسم سوم و ترحیم آن مرحوم نیز سه شنبه 28 آبان ساعت 15 الی 16:30 در مسجد سپه سالار واقع در خیابان فرجام شرقی، چهارراه ولی عصر، خیابان باقری منعقد میگردد.
و اما پرویز ستوده شایق کیست؟
پرویز ستوده شایق متولد 20 تیر ماه 1340 بود. در پروفایل وبلاگ نشاط کوهستان، پرویز در بارهی خود چنین نوشته است:
“من چه کسی هستم، من خویشاوند نزدیک هر انسانم. من کوهگردی بودم در دایره زندگی، در این دایره فرصتی دست داد کوهها را بپیمایم، طبیعت را و کوهستان را جور دیگری دیدم، قدرت و عظمت خدا را، خردی و ضعف انسان را، زیبایی طبیعت را، جلوههای بی بدیل الهی را همانند تابلوی زنده در کوهستان یافتم و عاقبت کوهنورد شدم. الان هم که عشق کوهام و نشاط کوهستان بستر شکوفایی من است. بدون حضور دیگران وحشت مرگ را زیر پوستم احساس میکنم. من به تو دوست مهربانم و دوستان تو نیاز دارم. من انسانی هستم میان انسانهای دیگر بر سیارهی مقدس زمین، که بدون دیگران معنائی ندارم …”
آدرس وبلاگ نشاط کوهستان: neshate-koohestan.blogfa.com
سلام چرا باشکاه چکاد برنامه نداره؟
روحش شاد و یادش گرامی.
روحش شاد و یادش گرامی. واقعا که خویشاوند همه بود با همه مهربان بود در واقع مهربانی و خویشاوندی ایشان 32 سال پیش برای ما ثابت شده بود.
متاسفانه من امروز تاریخ دوم آبان ماه 97 بعد از 5 سال روح سپاری در کوهستان مرحوم ستوده را شنیدم و متاثر شدم، اما درود بر ایشان که در کوه عروج نمودند. روحش شاد.
با تشکر از نویسنده و کوهنویسان
داریوش فیاضی سرعین