تعرض و تجاوز به حریم های خصوصی تبعاتی به دنبال دارد که گاهی از آن غافل می شویم، این در حالی است که زیاده خواهی های ما روز به روز در حال فزون و حریم های خصوصی در حال گسترش است. از زن و شوهر و فرزندان که شبکه های اجتماعی و گوشی خود را حریم خصوصی پنداشته و دیگران را از ورود بدان منع می کنند تا نشستن خانواده ای در پارک که شعاع 50 متری خود را حریم خصوصی می دانند و ورود خانواده ای دیگر را تعدی به حریم خود تلقی می کنند.
در کوهنوردی هم وجود چنین قاعده و قانون نانوشته ای مستثنی نیست و باید برای حریم های خصوصی احترام قائل شد که احترام بدان، احترام به خود و شخصیت مان است. از چادر زدن در منطقه ای فراخ در همسایگی چادری دیگر، تا صعود از دیواره و انتخاب مسیری جهت صعود، هر یک حریمی دارد که ما ملزم به رعایت آن هستیم.
در امر گردشگری هم از این قاعده مستثنی نیستیم و باید بدانیم که هر منطقه گردشگری و ساکنانش برای خود حریمی دارد و حرمتی، که شکستن آن، نوعی بی احترامی به خود تلقی شده، که دامنه این بی احترامی در نهایت به خود ما و گردشگرانی ختم خواهد شد که بعد از ما بدانجا وارد خواهد شد.
نمونه بارز این نوع برخورد قهرآمیز را شاید بتوان در روستای “مارین” شهر گچساران سراغ گرفت که به هر دلیلی دل خوشی از گردشگران ندارند و در ورودی روستا موانعی جهت عدم ورود گردشگران نصب کرده اند.
اما هدف از این نوشتار پرداختن به همین موضوع در حیطه کوهنوردی است، به طور مثال در عرصه ورزش کوهنوردی می توان به روستای دره مرادبیگ همدان اشاره کرد که مبدا بسیاری از علاقمندان جهت صعود به قله یخچال است. این روستا در جنوب همدان واقع شده و در روزهای جمعه میزبان کوهنوردان فراوانی است که با خود صدها خودرو همراه دارند به نحوی یکی از معضلات کوهنوردان و مردم بومی، پارک و پارکینگ خودرو هست.
اینکه ساعت 4 صبح کنار پنجره منزل مسکونی اهالی روستا، خودرو خود را پارک و با سروصدا کوله خود را برداری و باعث بیداری اهالی شوی جز مزاحمت نام دیگری را نمی توان بر آن گذاشت که خود نوعی وندالیسم و مردم آزاری است، بخصوص اینکه همین میزبانان هم در روز تعطیل “میزبان مهمانان خانواده” و فرزندانی هستند که جایی برای پارک ندارند.
اینکه اهل منزل صبح شاهد پارک خودرو شما در مقابل درب خروجی پارکینگ منزل خود باشد و تا بازگشت شما چشم انتظار باشد امر نکوهیده ای است که علی القاعده نمی توان از رضایت ساکنین روستا در چنین مواردی سراغ گرفت.
لذا نتیجه چنین رفتارهایی، آنی می شود که در اخبار منتشر شده که عده ای به خودروهایی که در روستا و کوچه باغ های روستا، پارک شده بود آسیب رسانده اند که این کار مورد اعتراض بسیاری واقع شده است.
ضمن رد این اقدام نابخردانه، باید دلیل این اتفاق نامیمون را در درون خود و رفتارمان کنترل کنیم چرا که گاهی با رفتار خود، چاره ای جز اقدام قهری برای میزبان قایل نیستیم.
امیدواریم که این نوع اقدامات ناپسندیده از سوی دو طرف اصلاح و شاهد دوستی و رفاقت بین میزبان و مهمان باشیم.
نویسنده: علی بیات
