جامعه شناسی کوهنوردی: تجربیات سنگین کوهنوردان به لحظه هایی تبدیل می شوند که هویت آن ها را شکل می دهد.
تجربه مرزهای جسمی و روحی همیشه بخشی از کوهنوردی بوده است، با این حال طی ۱۵۰ سال گذشته شاهد روندی بوده ایم که در گزارش کوهنوردان، کوهنوردی به عنوان تجربیات تغییر باورها اهمیت بیشتری پیدا می کند در حالی که به اصطلاح «عصر طلایی کوهنوردی» نویسندگان خود را بر اولین صعودهای قله های معروف متمرکز کرده اند و در طول (کوهنوردی قهرمانانه) دهه ۱۹۳۰ در ابتدا مسیرهای دشوار را توصیف می کنند. آنچه که مورد توجه قرار می گیرد در آثار زندگی نامه ای معاصر کوهنوردان حرفه ای بازنمایی تجارب ذهنی و فردی است، در زندگی نامه های اخیر، کوهنوردی به عنوان جستجوی فردی برای تجربه اهمیت پیدا می کند و به عنوان شکلی از خودکفایی ارائه می شود.
تجربیات سنگین کوهنوردان به لحظه هایی تبدیل می شوند که هویت آن ها را شکل می دهد. این روند در سبک کوهنوردی منعکس شده است که از سفرهای جمعی به صعودهای انفرادی رادیکال تبدیل شده است. سرعت با صعودهای انفرادی رادیکال نمونه ای از چنین رویکردی فردگرایانه است که در آن تقلا با خود حداقل به اندازه درگیری با کوه مورد توجه قرار می گیرد. نویسندگان مقالات از منظر مطالعات ادبی و جامعه شناسی، بازنمایی تجربیات شرورانه را به عنوان لحظات شکل دهنده هویت در آثار زندگینامه ای معاصر به تصویر کشانده اند.
باید عنوان شود که آلمانی ها ملتی از قهرمانان جهان در سفر و علاقه مند به ورزش و ورزش های کوهستانی هستند. خیلی از آن ها سفر و تعطیلات خودرا به شکل «تعطیلات ورزشی» برنامه ریزی و سپری می کنند و این یک بهره برداری سودمند جسمانی، اطلاعاتی و روحی – روانی است. از طرفی امروزه تجارت صنعت گردشگری کوهستانی پول ساز نباید بطن ورزش های کوهستانی و پدیده کوهنوردی را به حاشیه براند. چنین سپری کردن اوقات فراغتی نباید وارد موضوع جامعه شناسی کوهنوردی شود و تعاریف جدید و خود درآوردی از این ها شود. هر زمان اوقات فراغت در دسترس است، نباید مشکلات اجتماعی شخصی که برخی از آن ها از بی برنامگی، عدم خلاقیت و فعالیت بی معنی هستند را به کوهستان انتقال داد.
آیا در جامعه شناسی کوهنوردی چرخشی وجود دارد؟
این واقعیت پشتیبانی می کند که تجسم اجرا کنندگان در این موضوع مورد بحث جامعه شناسی کوهنوردی، در ساختارهای اجتماعی به یک موضوع اصلی تحقیقات جامعه شناسی تبدیل می شود. تمرکز گسترده بر بدن، بر ذهنیت و تفکر، بر آگاهی و دانش، بر پسندیده ترین رفتارهای اجتماعی در ورزش های کوهستانی باید فرهنگ بالا و باکلاسی را ارائه دهند که چشم انداز های بیشتری برای چرخش تفکر در جامعه شناسی عمومی کوهنوردی ایجاد کنند.
رویدادهای آموزشی اجتماعی ورزش های کوهستانی در اوقات فراغت و در کوهستان ها باید با فهم مکان های طبیعت، طبیعت کوهستان ها فرآیندهای استفاده از این تفکرات نوین را مورد اتفاق و کارکرد قرار دهند. چرا افراد بیشتری زندگی خود را با ماجراجویی عجین می کنند و ورزش های کوهستانی و کوهنوردی را به گونه ای در معرض خطر قرار می دهند که در نگاه اول کاملا بی فایده به نظر می رسد. چنین انگیزه های این روش های پر خطر، نیازهایی است که از رده فهم پدیده کوهنوردی و ورزش های کوهستانی خارج شده اند و در جامعه مدرن ورزشی معاصر و استفاده از طبیعت به حاشیه رانده شده اند، در کوهنوردی های افراطی اجازه انگیزه های پر خطر و پر ریسک سبب می شوند که هر چه بیشتر و بیشتر ادراک و دانش از جامعه شناسی کوهنوردی به دور و یک نوع بهم ریختگی در اجرای ورزش های کوهستانی ایجاد شود و یک چنین عوامل خطرناکی درگیر تناقضات و تناقضاتی می شوند که بعضی از کوهنوردان نمی توانند از آن ها فرار کنند.
ما در ایران به یک جامعه کوهنوردی مدرن، با دانش و عملکردهای صحیح در این پدیده نیاز داریم. نگرش های غیر علمی ورزش های کوهستانی ناراحتی جدید جامعه شناسی پدیده کوهنوردی را بیش از سایر موضوعات تحت تاثیر قرار می دهد. موفقیت های واقعی باید بدون قید و شرط در مورد علوم اجتماعی و جامعه شناسی کوهنوردی صحبت کنند زیرا از نظر بهینه سازی استراتژی رفتارها، تحویل جامعه ای آگاه و با علم کوهنوردی به آینده گان، هر زمان بحران های موجود در ایران را کم و حرکت پدیده کوهنوردی ایران را به مسیر کوهنوردی مترقی و مدرن جهان نزدیک تر می کند. همه این ها بخشی از سفر به سوی خود است و تجربه های مرزی به عنوان لحظه هایی از هویت در زندگی نامه های کوهنوردی معاصر و عملکرد ما عمل می کنند و تاریخ ورزش و ورزش های کوهستانی گواه این سخن خواهد بود.
ترجمه: حمید خسروی
