آشنایی با قله توچال، بام تهران

توچال قله ای است در شمال تهران و به ارتفاع 3962 متر که بخشی از دامنه رشته کوه های البرز است. دامنه جنوبی توچال مجاور با شهر تهران و قله آن مشرف به این شهر است.

این قله در جنوب منطقه کوهستانی البرز مرکزی و بر روی خط الراس شرقی – غربی واقع شده است که از سمت شرق به قله های لزون، کلکچال و دارآباد و از سمت غرب به قله شاه نشین و منطقه امامزاده داود منتهی می شود.

قله توچال از شمال به دره رودخانه‌های جاجرود و شهرستانک و از غرب توسط خط الراس کم ارتفاع‌تری به قلل شمالی کوه‌های استان البرز (کرج) متصل می‌باشد. بلندترین ارتفاع شمال تهران از طریق شانه غربی خود موسوم به هومند به ارتفاع 3900 متر به گردونه 3700 متری شهرستانک و سپس به قله شاه نشین بزرگ به ارتفاع 3850 متر متصل می شود و از سمت شرق توسط خط الراس قوسی شکلی پس از تشکیل قلل پیازچال و لزون از طریق گردنه کوتاه لوپهنه به قلل دارآباد ارتباط می‌یابد.

قله از طریق جناح شمالی هومند به قله قزقونچال و یال‌های فرعی منطقه آهاربشم و شهرستانک منتهی می‌گردد این خط الراس شمال توچال را از طریق قله قلعه دختر و سی چال به گردنه دیزین و سپس به سایر بلندی‌های البرز مرکزی متصل می‌سازد.

توچال به معنی چال آبگیر و دریاچه‌ کوچک است. چون قله‌ توچال در کنار دریاچه از یخ طبیعی قرار دارد آن را بدین نام خوانده اند.

مشهورترین و پر رفت و آمدترین پناهگاه ها و جانپناه های توچال به ترتیب از شرق به غرب دارآباد، کلک چال، شروین، شیرپلا، جانپناه قله توچال، امیری، هتل اوسون، ایستگاه پنجم تله کابین توچال، اسپیدکمر و پلنگ چال هستند که همگی آن ها مشرف به تهران هستند. توچال در تقسیمات کشوری جزو استان تهران و شمال شهر تهران به عنوان بلندترین ارتفاع نزدیک به تهران است.

موقعیت: رشته کوه توچال از جنوب، به شهر تهران و از شمال به آهار، شکراب و شهرستانک مشرف است.

پیست اسکی و تله کابین: تله کابین توچال دارای سه خط اصلی و سه خط “تله سی یژ” و یک خط “تله اسکی” است. روی هم رفته درازای سه خط اصلی این تله کابین، نزدیک به 7500 متر است که در میان تله کابین های نصب شده در دنیا یکی از طولانی ترین خطوط تله کابین پیوسته به شمار می رود. ایستگاه اول این تله کابین در ارتفاع 2000 متری، ایستگاه دوم در ارتفاع 2300 متری، ایستگاه پنجم در ارتفاع 3000 متری و ایستگاه هفتم در ارتفاع 3700 متری از سطح دریا قرار دارند.

کار ساخت تله کابین توچال، در سال 1353 به دست بهمن باتمانقلیچ و با همکاری شرکت فرانسوی «پوما» و شرکت اتریشی «دوپل مایر» آغاز شد و در سال 1357 پایان یافت.

از سال 2003 مهمان پذیری به نام «هتل توچال» در ایستگاه هفتم تله کابین توچال تکمیل و راه اندازی شده است. نمای این هتل از چوب بوده و به دامنه شمالی توچال و دامنه جنوبی البرز مرکزی و قلل کلون بسته و خلنو اشراف دارد. قدیمی ترین جانپناه کوهنوردی ایران (اسپید کمر) در جنوب قله توچال و شرق ایستگاه 5 قرار دارد.

مسیرهای صعود: قله توچال، به دلیل نزدیکی به تهران، همواره شمار زیادی صعود کننده دارد. صعود به توچال از مسیرهای مختلفی امکان پذیر است. مهم ترین این مسیرها عبارتند از:
– دربند، شیرپلا، سیاه سنگ، قله توچال (رایج ترین مسیر)
– بوستان جمشیدیه، پناهگاه کلک چال، دره پیازچال، قله پیازچال، قله توچال
– ولنجک، ایستگاه پنجم تله کابین، ایستگاه هفتم تله کابین، قله توچال
– درکه، پناهگاه پلنگ چال، ایستگاه پنجم تله کابین، ایستگاه هفتم تله کابین، قله توچال
– دارآباد، قله دارآباد، قله پیازچال، قله توچال
– دربند، دوراهی اوسون، دره اوسون، جان پناه اسپیدکمر، ایستگاه هفتم تله کابین، قله توچال (قدیمی ترین مسیر)
– دامنه شمالی و از آهار و شکراب به قله توچال
– دامنه شمالی روستای شهرستانک، قله توچال

برای صعود به قله توچال مناسب ترین مسیر، عمومی ترین و نزدیک ترین مسیر صعود به قله توچال از میدان دربند و پناهگاه شیرپلا است. قله توچال در بیشتر روز سال بروی آن باد شدید وجود دارد و برای صعودهای زمستانه و بهاره به دلیل ناپایداری هوا در قله توچال آب و هوای آن را چک نمایید.

مسیرهای فرود

– ایستگاه 7 تله کابین توچال، پیاده شدن در ولنجک (سریع ترین و بهترین راه)
– بازگشت از مسیر صعود (کوتاه ترین مسیر)
– برگشت با تله کابین از ایستگاه 7 تا ایستگاه 5 ، پیمودن دره اوسون به دربند (راهنما نیاز دارد)