کوهپیمایی سبب افزایش تراکم استخوان می شود و اثرات ناشی از پوکی استخوان را معکوس می کند اما این تنها فایده ی کوهپیمایی و پیاده روی نیست.
کوهپیمایی هورمون های آدرنالینی که از یک هفته کاری پر استرس در بدن تولید شده است را آزاد می کند و باعث کاهش استرس و اضطراب می شود. کوهپیمایی هر نوع ورزش، خطر ابتلا به فشار خون، دیابت و انواع بیماری های قبلی را به شدت کاهش می دهد و می تواند تراکم استخوان را افزایش دهد و به طور موثر اثرات ناشی از پوکی استخوان را معکوس کند.
کسانی که هفت ساعت در هفته فعالیت فیزیکی دارند، 40 درصد کمتر از کسانی که فقط 30 دقیقه در هفته فعالیت می کنند، در معرض خطر مرگ قرار دارند.
به نوشته مجله علم و اخلاق در ورزش، همچنین ثابت شده که پیاده روی و کوهپیمایی خواب شب را بهبود و سیستم قلبی و تنفسی را سالم نگه می دارد. ضمن این که به عضلات نیز استقامت بیشتری می دهند.
تاثیر کوهپیمایی در باز شدن مویرگ های بدن
مویرگ های بدن در شرایط عادی و در موقع استراحت به مقدار 15 درصد ظرفیت خودشان باز و فعال هستند، ولی در حین کوهپیمایی مویرگ ها 95 درصد فعال می شوند، چون اکسیژن و غذای مورد نیاز بدن از طریق مویرگ ها به نقاط مختلف بدن می رسد. بنا بر این با باز شدن و فعال تر شدن مویرگ ها مواد غذایی و اکسیژن با سرعت بیشتر و کیفیت سودمندتر به مغز و عضلات بدن می رسد.
تاثیر کوهپیمایی در جلوگیری از بیماری های دیابت
در موقع کوهپیمایی متابولیسم (سوخت و ساز) مواد شناور در خون مانند قند، کلسترول، پروتئین ها و اسید اوریک به بهترین وجه صورت می گیرد و در نتیجه سوخت و ساز کامل خون از ابتلا به بیماری قند جلوگیری به عمل می آورد.
تاثیر کوهپیمایی در از بین رفتن چربی بدن
در موقع فعالیت ورزشی به ویژه کوهپیمایی کالری مورد نیاز بدن به سه برابر افزایش پیدا می کند. بدن برای تامین کالری مورد نیاز خود بالجبار چربی های بدن را می سوزاند و مصرف می کند. از طرفی در موقعیت فعالیت ورزشی انسان به شدت عرق می کند و مقدار چربی های زیر پوست در اثر تعریق دفع می شود.
تاثیر کوهپیمایی در زیاد شدن میزان خون در عضلات
در موقع کوهپیمایی مقدار خون موجود در عضلات بدن 20 برابر افزایش پیدا می کند و پر خون شدن عضلات سبب می شود که غذای بیشتری به عضلات برسد و عضلات قوی تر شوند.
