به دنبال بروز حادثه کوهنوردی در دماوند و مفقود شدن یکی از کوهنوردان هرمزگانی یکی از کوهنوردان دلنوشته ای ارائه کرده اند که در ذیل می آید:
امروزه با گسترش ارتباطات و اینترنت به ویژه اپلیکیشن تلگرام شاهد این هستیم که هر کس که برای چند بار پا به کوهستان و مناطق کوهستانی گذاشته و چند مسیر کوهنوردی را رفته و در طول مسیر با چند نفر آشنا شده، یک گروه تلگرام درست می کند و خودش را به عنوان یک لیدر و کوهنورد معرفی کرده و شروع به بردن و همراه کردن افراد و دوستان به کوهستان می کند، بدون اینکه آموزشی دیده باشد و اطلاعات کافی از اصول صحیح کوهنوردی داشته باشد. از میان همین تیم ها نیز لیدرهای جدیدی ظهور پیدا می کنند و به شیوه قبلی شروع به جمع آوری اعضا برای گروه شان می کنند.
خلاصه داستان همین طور ادامه پیدا می کند و بدون هیچ آموزشی این گروه ها رشد پیدا می کنند، تا در مسیری دچار حادثه می شوند و در این هنگام است که یک جامعه رو دچار مشکل می کنند از امدادگر گرفته تا سایر کوهنوردان و ارگان های مرتبط با ورزش کوهنوردی نظیر هیات ها و فدراسیون، گروه ها و باشگاه های کوهنوردی.
حتما از این موارد دیده اید و تعدادشان هم کم نیست، در این شرایط سرپرست گروه با کپی برداری مطالب از گروه های دیگر سعی بر این می کنند که خودشان را یک انسان مطلع از کوهستان جلوه بدهند.
متاسفانه هیچ قانونی نیز وجود ندارد که بتوان به وسیله آن از فعالیت این گروه ها جلوگیری کرد، فدراسیون هم در این مورد نمی تواند کار جدی و با ضمانت اجرایی انجام دهد و تنها می تواند فرهنگ سازی کند.
از میان همین گروه ها افرادی بعد از چند صعود، عزم شان را جزم می کنند و بار را برای صعود به قله دماوند می بندند، بدون اینکه اطلاعات کافی درباره بیماریهای کوهستان و مشکلاتش داشته باشند، این افراد در هوای خراب و طوفانی صعود کرده و باعث مرگ خودشان و یا دیگران و آسیب به جامعه کوهنوردی و ورزشی کشور و به خطر انداختن جان نیروهای امدادی می شوند.
از این اتفاقات بسیار شنیده ایم، ولی این را باید بدانیم که در کوهستان مردن، شهید شدن نیست، افتخار نیست.
افرادی که قصد عضو شدن در گروه های کوهنوردی را دارند باید بدانند:
آیا اصلا این گروه مجوز برای برگزاری برنامه های کوهنوردی دارد یا نه؟
آیا سرپرستان گروه آموزش لازم را دیده اند یا خیر؟
آیا سرپرست در صورت بروز مشکل و حادثه ای دارای شرایط لازم جهت نجات جان همنوردان خود را دارد؟
آیا کارت مربیگری یا راهنمای کوهستان دارد یا نه؟
آیا اگر مشکل جدی پیش بیاید توانایی پرداخت مالی لازم جهت دیه و یا هزینه های جاری را دارد؟
آیا اعضاء گروه بیمه هستند و اگر اعضاء بیمه شدند، مجوز لازم برای ارائه گزارش به مراجع قضایی و قانونی را دارد؟
آیا می دانید اگر بیمه هم باشید ولی مجوز رسمی جهت اجرای برنامه کوهنوردی نداشته باشند بیمه هیچ اقدامی برای مصدوم انجام نمی دهد، درست مثل ماشینی که بیمه دارد ولی راننده گواهینامه ندارد.
پس حالا که قصد داریم به انجام فعالیت های کوهنوردی برویم بهتر است در باشگاه ها و گروه هایی عضو شویم که دارای مجوز رسمی فعالیت هستند، و این موضوع را می توان از هیات های کوهنوردی هر استان یا شهر جویا شد.
با عضویت در این گروه ها و آموزش دیدن از حوادث کوهنوردی جلوگیری کنید تا دیگر شاهد هیچ حادثه ناگواری در کوهستان نباشیم.
نویسنده: علی عسگری – مربی و راهنمای کوهستان
