فیلم «۱۲۷ ساعت» فیلمی درام و زندگینامه به کارگردانی دنی بویل است. فیلمنامه بر مبنای داستان واقعی کوهنوردی به نام آرون رالستون با بازی جیمز فرانکو ساخته شده است.
نام فیلم: ۱۲۷ ساعت
نام انگلیسی: ۱۲۷ Hours
سال ساخت: 2010
امتیاز: 7.6 از 10
کارگردان: دنی بویل
موسیقی: ای. آر. رحمان
فیلمبرداری: انریکه چدیاک
نویسنده: بر اساس کتاب در میان صخره ها نوشته آرون رالستون
بازیگران: جیمز فرانکو، کیت مارا، آمبر تامبلین، کلیمانس پوزی
آرون راستون یک کوهنورد نیمه حرفه ای همانند هر آخر هفته تصمیم می گیرد به کوه های کلرادو آمریکا سفر کند تا عطش ماجراجویی خود را سیراب کند. او در راه با چند نفر دیگر همراه شده و بخشی از مسافرت خود را با آن ها سپری می کند. ولی در بخشی از راه مسیر خود را با این تیم چند نفره تغییر داده و به پیاده روی تک و تنها در میانه یک دره صخره ای کم عرض مشغول می شود.
در ادامه این پیاده روی حادثه ای رخ می دهد و دست او در میان دو صخره گیر می کند و او چاره ای جز زنده ماندن میان این دره کم عرض آن هم با دستی که به علت نرسیدن خون به آن در حال مرگ است را ندارد.
دنی بویل علاقه شدیدی به ساخت فیلم های در سبک «فیلم های ماجراجویی در طبیعت» دارد. از همین رو «فیلم ۱۲۷ ساعت» را می توان اوج کاری وی در این سبک از فیلمسازی نام برد، چرا که بویل با این فیلم توانسته است نامزد شش جایزه اسکار شود. فیلم دیگر دنی بویل در سبک ماجراجویی و سفر به دل طبیعت وحشی. فیلم ساحل (The Beach) محصول سال ۲۰۰۰ است.
آقای بویل چند سال قبل بالاخره با فیلم میلیونر زاغه نشین توانست به آرزوی دیرینه خود، یعنی موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین کارگردانی شود. فیلم میلیونر زاغه نشین نیز دارای رگه های از فیلم های ماجراجویی است.
در فیلم ۱۲۷ ساعت، دنی بویل با کمک گیری از تجربه های قبلی خود از «فیلم های ماجراجویی و طبیعتگردی» به خوبی کمک جسته و فیلم را همانند آثار قدیمی خود، با یک شروع دل چسب و شاد به همراه نشان دادن محیط های طبیعی بکر و وحشی آغاز می شود.
ولی بر حسب عادت همیشگی، چند ده دقیقه ای نمی گذرد که این بهشت زیبا تبدیل به جهنمی مرگبار می شود. پس از گذشت یک پنجم از کل اثر، تمام لوکیشن فیلم محدود به یک مکان می شود. این محدودیت در نوبه خود منجر به کند شدن ریتم فیلم و تا حدی حوصله بر شدن اش می شود، اما کارگردان با بهره گیری از برخی ترفندها این تعلیق را به نفع خود مصادره کرده است.
اکثر لحظات فیلم در یک لوکیشن ثابت به وقوع می پیوندد و در طول فیلم تنها چند شخصیت انگشت شمار نشان داده می شود، ولی روند روایتی فیلم به قدری جذاب طراحی شده است که بیننده را در جای خود میخکوب می کند.
فیلم «۱۲۷ ساعت» بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده و به خوبی توانسته تمام ابعاد شخصیتی آقای آرون راستون را به زیبایی به تصویر بکشد. در واقع تمام سرمایه گذاری فیلم از نظر خلق پس زمینه شخصیتی بر روی این شخصیت است و سایر شخصیت های فیلم در همان حد سطحی رها شده اند. پرداختن به شخصیت اصلی داستان نه یک ضعف بلکه باید یک نقطه مثبت تلقی شود چرا که می توان آن را ایجاد زمینه ای تاریک برای بهتر دیده شدن شخصیت قدرتمند آرون راستون دانست.
