در ارتفاعات فوق العاده بلند، کوهنوردان، اغلب در معرض ابتلاء به یک حالت روانی خاص و نوعی اختلال حواس قرار می گیرند که در آن فرد از حالت طبیعی و دنیای واقعی خارج می شود.
کوهستان ها و قله های مرتفع، می توانند کسانی را که قصد فتح آنها را دارند، به تدریج دیوانه کرده و از بین ببرند. در حال حاضر، محققان اذعان دارند که، این داستان های روان پریش گونه، بخشی از شرایط نابسامان ذهنی شخص کوهنورد است.
به گزارش لایو ساینس، دکتر هرمان بروگر، سرپرست موسسه طب اورژانس کوهستانی در مرکز تحقیقاتی ایراک در بولزانوی گفت: «کوه ها به طور دیوانه کننده زیبا هستند اما ما انتظار نداریم که این زیبایی منحصربفرد بتواند ما را به جنون بکشاند.»
محققان یافته های خود را در 5 دسامبر سال 2017 در مجله پزشکی روانشناختی بطور دقیق بررسی و اذعان کردند که تحقیقات آتی در ارتباط با این اختلال و ناهنجاری روانی می تواند سایر قسمت های تاریک این بیماری را روشن کند.
در ارتفاعات فوق العاده بلند، کوهنوردان، اغلب در معرض ابتلا به یک حالت روانی خاص و نوعی اختلال حواس قرار می گیرند که در آن فرد از حالت طبیعی و دنیای واقعی خارج می شود.
در این حالت، علائم اختلالات روانی، شامل: توهم، تجسم های غیرواقعی و افکار بیهوده است. به طور مثال، زمانی که دکتر جرمی ویندزر متخصص بیهوشی و کوهنورد معروف، در سال 2008، از قله اورست صعود کرد، دستخوش تجربه ای این چنینی و عجیب در کوهنوردی خویش شد.
او گفت: زمانی که تنها و در ارتفاع بیش از 5.1 مایل و معادل با 8.2 کیلومتری اورست بودم، گرفتار حالت هذیانی شدیدی شدم و در تمام مدت روز، مردی به نام جیمی، برای مدت طولانی من را همراهی می کرد و با سخنان دلگرم کننده اش به من امید می داد و پس از آن، بدون اینکه هیچ ردی از خود باقی بگذارد، ناپدید می شد.
به طور کلی پزشکان تصور می کنند که این اختلال ها و داستان های روان پریش گونه علائمی مانند سردردهای شدید، سرگیجه و اختلال حواس و ناپایداری تعادلی را به همراه داشته باشند.
در واقع این گونه بیماری های ارتفاعی، ناشی از کمبود اکسیژن بوده و معمولا در ارتفاعات بالا بروز می کند و می تواند باعث ایجاد مایعی کشنده در ریه ها یا مغز شود.
ویندزر و همکارانش در مطالعات جدید خود و با استفاده از تجزیه و تحلیل 83 داستان و اختلال روانی در ارتفاعات مختلف، به نتایج جدیدی در اینخصوص و پدیده روانی با نام “اختلال شدید ایزوله شده در ارتفاعات بالا دست یافتند.
آنها لیستی از علایم روان پریشی، مانند شنیدن صداهای گوناگون را در ارتفاعات گوناگون تهیه کردند، اما این علایم بطور واضح به هیچ یک از علائم فیزیکی مربوط به بیماری ارتفاع و یا بیماری های روانی مشابه مرتبط نبودند و در واقع، افرادی که دچار این حالات غیرعادی می گردند، کاملا سالم بوده و هیچ گونه استعدادی در ابتلاء به بیماری های روانی نخواهند داشت.
محققان بر این باورند که به احتمال زیاد، این پدیده و اختلال روانی، در ارتفاع بیش از 22.965 پا و معادل با 7000 متر بالاتر از سطح دریا رخ خواهد داد. آنها هنوز مطمئن نیستند که به طور قطع چه چیزی ممکن است باعث بروز چنین اختلالاتی شود و در واقع، شاید کمبود اکسیژن یا مراحل اولیه تورم در مناطق خاصی از مغز علت بروز این اختلال باشند.
محققان در این مطالعه اذعان کردند که ظاهرا به محض اینکه کوهنوردان منطقه مرگ را ترک کنند، علائم این سندرم به طور کامل ناپدید می شود و در واقع آنها بطور کامل بهبود می یابند.
با این حال، این سندرم، به وضوح خطر مشخصی را نمایش می دهد و در واقع، حتی کوچک ترین اشتباه در ارتفاعات زیاد می تواند مرگبار باشد. مهم است که کوهنوردان از این خطر آگاهی داشته باشند و باید بدانند که این توهم ها واقعی نبوده و این حالات ناپایدار برگشت پذیر هستند.
دانشمندان در تحقیقات جدید خود، با قرار دادن داوطلبان در اتاق هایی با شرایط اکسیژن کم و فشار هوای پایین، به دنبال شبیه سازی این پدیده و مقایسه آن با حالت طبیعی و شرایط قرارگیری در ارتفاعات بالا هستند.
