سفر به خارج از ایران برای سالیان دراز آرزوی من بوده و همیشه این سوال را داشتم که به راستی برای سفرهای خارجی و دیدن دنیا باید از کجا شروع کرد؟
سفر به خارج از ایران برای سالیان دراز آرزوی من بوده و همیشه این سوال را داشتم که به راستی برای سفرهای خارجی و دیدن دنیا باید از کجا شروع کرد؟ البته همیشه یک جواب دم دستی براش داشتم: باید پولدار باشی که چنین سفری را تجربه کنی. و چون از نظر خودم پول کافی نداشتم مرحله بعدی این می شد که باید حسابی کار کنم و پس انداز کنم تا بتوانم هر چند سالی یک سفر خارجی داشته باشم.
خوب اکنون که می توانم هر سال، آن هم بیش از یک سفر به خارج ایران داشته باشم. علت اش این است که به پاسخ هایی به غیر از آن پاسخ های اولیه رسیدم. در این مطلب این پاسخ ها را با هم مرور می کنیم.
شاید این طور به نظر برسد که اول باید هدف تان از سفر خارجی را مشخص کنید. ممکن است این جواب درست باشد اما اگر خیلی اهل فکر کردن به تمام زوایای سفر و ساعت ها تجزیه تحلیل و نوشتن همه چیز بر روی کاغذ نیستید، خیلی نگران نباشید. سفر کردن آن هم به یک کشور جدید با جاذبه های طبیعی، تاریخی و فرهنگی متفاوت، خودش به اندازه کافی جذاب است که نیاز به هیچ دلیل دیگری نداشته باشد.
چیزی که از تعیین هدف برای سفر خیلی خیلی مهم تر است مشخص کردن سبک سفر است. آیا سفر با تور، را دوست دارید؟ یا همانند من سفر با تورهای گردشگری اصلا برای تان جذابیت ندارد؟ البته سفر با تور بد نیست و من منظورم این نیست اصلا با تور سفر نکنید، بلکه من به شخصه سفر با تور را دوست ندارم. افراد زیادی هستند که علاقه ای به اختصاص زمان برای برنامه ریزی سفر ندارند (یا فرصت و زمان کافی ندارند) یا اینکه اصلا در سفرهای اول اعتماد به نفس لازم را ندارند. خود من اولین سفر خارج از کشور را به دلیل عدم آگاهی از اینکه با کمی مطالعه و تلاش می توانم در سفر خارجی همه کارهایم را خودم انجام دهم، با تور رفتم.
اگر قصد سفر با تور را ندارید باید یک سری موارد را از قبل تعیین کنید. با سبک سفر بک پکری دوست دارید سفر کنید (لزوما نباید کوله پشتی داشته باشید تا بک پکر باشید، با یک چمدان کوچک هم می شود سفرهای بک پکینگ را انجام دهید). قصد دارید فاصله بین شهرها را هیچهایک کنید، با حمل و نقل عمومی بروید یا با کشتی و هواپیما؟ محل اقامت تان چگونه باشد، کوچ سرفینگ، هاستل، هتل، ایر بی ان بی و یا …؟ از همه مهم تر تنهایی سفر می کنید یا گروهی؟
جواب دو تا سوال خیلی مهم را هم باید بدانید که با سوال های بالا هم پیوند می خورد: چقدر برای یک سفر قصد هزینه کردن دارید؟ و چقدر زمان دارید؟ مسلما سفر 7 روزه با سفر یک ماهه تفاوت هایی دارد. اما به طور کلی در سفرهای کوتاه گزینه هایتان کمتر می شود.
پس از اینکه دید کلی نسبت به سبک سفر را پیدا کردید، می توانید راجع به آن هفته ها و شاید ماه ها مطالعه و تحقیق کنید که بسیار هم خوب هست. اما یک گزینه خیلی بهتر از مطالعه صرف هم است: شروع کنید. تا وقتی که شروع به تجربه کردن نکنید اون اطلاعات که از طریق مطالعه کسب کردید ارزش چندانی ندارند (در مورد سفر واقعا اینطوره). بهترین کشور برای شروع به تجربه کردن نیز برای ما کشور خودمان ایران است. این نه به این دلیل است که بیش از اندازه نسبت به ایران و زیبایی هاش عرق دارم (که دارم)، بلکه به این خاطر است که تجربه کسب کردن هزینه دارد و پرداختن این هزینه توی ایران مسلما کم تر است. وقتی می گویم هزینه منظورم هزینه های مالی، جسمی و روحی هست. ضمن اینکه با آستانه تحمل خودتان در شرایط سخت، قدرت تان در صرفه جویی و پایین آوردن هزینه ها و به طور کلی توانمندی هایتان نیز بیشتر آشنا می شوید.
بهترین کار شروع کردن با قدم های کوچک است. از یک سفر یک روزه و حتی نیم روزه به دم دست ترین مکان های موجود در شهر و روستای خودتان شروع کنید. بعد فواصل دورتر و مدت بیشتر. سعی کنید همان سبکی که قصد دارید سفر خارجی تان را انجام بدهید، در ایران هم سفر بروید. اگر قصد بک پکری و کوله گردی در قاره های دیگر را دارید، توی ایران هم همین سبک سفر را تجربه کنید. مثلا اگر قصد دارید در یک سفر طولانی خودتان آشپزی کنید، آشپزی حین سفر را نیز در کشور خودتان هم تجربه کنید. این مساله در مورد حمل و نقل هم صادق است. اگر دوست دارید هیچهایک کنید، با اصول هیچهایک آشنا شوید و این کار را در ایران نیز انجام دهید.
هر زمانی که احساس کردید تجربه کافی کسب کرده اید و اعتماد به نفس لازم را دارید، بروید سراغ مرحله بعدی. منظورم آمادگی ۱۰۰ درصد نیست، چون چنین چیزی غیر ممکن است، ۵۰ درصد هم کافی است.
برای اولین سفرهای خارجی توصیه می کنم کشورهای همسایه را انتخاب کنید: ارمنستان، تاجیکستان، گرجستان و ترکیه. هر چهار کشور به ویزا احتیاج ندارند، کشورهای گرانی نیستند و به غیر از ترکیه که در یکی دو سال اخیر کمی مشکل پیدا کرده، همگی از نظر امنیت هم قابل قبول هستند. اگر به مشکلی نیز برخوردید، خسته شدید، پول تان زودتر از آن چیزی که انتظار داشتید تمام شد و یا دل تان برای ایران تنگ شد، کوتاه کردن سفر خیلی راحت است، فوری با یک بلیط اتوبوس یا هواپیما به کشور باز می گردید.
در این کشورها می توانید مهارت هایتان را افزایش بدهید و برای سفرهای دوردست و طولانی آماده بشوید. اگر در مرز زمینی ایران و ارمنستان به مساله غیر منتظره و ناخوشایندی برخورد کردید، طبیعتا راحت بر می گردید ایران؛ خیلی بهتر از این است که وسط آفریقا در مرز کنیا و اوگاندا اولین بار به اون مشکل برخورد کنید.
فراموش نکنید این مسیر پیشنهادی من است، قطعا راه های دیگری هم وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خودش را دارند. این مسیری بود که من رفتم و شاید اگر دوباره از اول شروع کنم همین راه را بروم.
اولین قدم خیلی مهم است، سفرهای کوچک تان را که می تواند به اندازه سفرهای طولانی لذتبخش باشد را زودتر شروع کنید.
