پاییز امسال برای دومین بار تعدادی کوه نورد از سمت نپال برای ایجاد مسیری جدید برای صعود به چوآیو تلاش خواهند کرد.
زمستان سال گذشته دو تیم نپالی که در انتها به یک تیم تبدیل شدند تلاشی ناموفق به دلیل دشواری مسیر، شرایط جوی بد و پایان فصل زمستان داشتند، تیم نخست، پایونیر ادونچر به سرپرستی مینگما دورچی از سمت روستای Thame تا ارتفاع 7770 متر و تیم جلجه شرپا از سمت یال جنوب شرقی تا ارتفاع 7900 متر قله چوآیو پیشروی داشتند.
امسال پایونیر ادونچر که مورد حمایت مینگماجی است، مجددا برای «صعود به چوآیو» اعلام آمادگی کرده و مدعی شده که هشت کوه نورد خارجی در کنار 18 کوه نورد و خدمه نپالی این برنامه را اجرا خواهند کرد. نپالی ها تا دو یا سه روز آینده وارد کمپ اصلی خواهند شد و کوه نوردان خارجی 20 سپتامبر وارد نپال خواهند شد تا پس از اخذ مجوز به نپالی ها ملحق شوند. در میان نپالی ها سانوشرپا و مینگمادورچی شرپا نیز دیده می شوند.
کشور چین از زمان شروع کرونا مرزهای خود را به روی کوه نوردان بسته است، بنا بر این ایجاد یک مسیر از سمت نپال، می تواند سختگیری های مداوم چینی ها را خنثی سازد اگرچه ظاهرا مسیرهای احتمالی بسیار دشوار است و شاید مناسب صعودهای تجاری نباشند.
منبع خبر: اورست تودی
قله چوآیو با ارتفاع ۸۲۰۱ متر، ششمین کوه مرتفع جهان است. این قله در رشته کوه های هیمالیا و ۲۰ کیلومتری غرب کوه اورست در مرز بین چین و نپال قرار دارد.
چوآیو یا چو اویو (به انگلیسی: Cho Oyu) به معنی «الهه فیروزه» است. «الهه فیروزه» از chomo=الهه و yu=فیروزه. این اشتقاق نام قطعی نیست و سایر «ترجمه های» نام شامل «سر توانا» (تیچی) و «سر خدا» (هارر) است. یکی دیگر از ترجمه های جایگزین این نام «خدای طاس» است. این نام بر اساس برخی افسانه های تبتی مرتبط به نظر می رسد. در این افسانه ها آمده است که الهه مادر (اورست) پیشنهاد ازدواج الهه طاس را رد کرد و از آن روی برگرداند.
امروزه این کوه پس از اورست بیش ترین صعود یک ۸۰۰۰ متری را داراست و البته از نظر نسبت آمار کشته ها به صعودها، در رده آخر قلل ۸۰۰۰ متری قرار دارد.
