ما خم شدیم و زباله های رها شده در پناهگاه قدیمی ارتفاع 4200 متری دماوند را جمع کردیم. اکنون پناهگاه قدیمی بارگاه سوم قابل اسکان است.
روز سیزدهم تیرماه مصادف با روز ملی دماوند همراه دوستانی از پاریس، پراگ و اوستراوا (جمهوری چک)، مشهد و تهران در بارگاه سوم (رخ جنوبی دماوند) بودیم. کثیفی و زباله های موجود در پناهگاه سنگی قدیم برایمان تاسف آور بود. خارجی ها می گفتند اولین چیزی که توجه ما را جلب کرد همین حجم زیاد زباله در این ارتفاع است.
حجم زباله ها آنقدر زیاد بود که مدت ها بود کوهنوردی وارد این پناهگاه نشده بود و عملا غیر قابل استفاده شده بود.
به راستی حق این پناهگاه زیبا، سالم و دوست داشتنی نبود که این گونه مورد بی توجهی و بی مهری کوهنوردان قرار گیرد! باید کاری می کردیم.
سالیان دور؛ انسان هایی زحمتکش و دلسوز با تلاش فراوان سنگ روی سنگ گذاشتند، فلز را به فلز جوش دادند تا پناهگاه ساخته شود؛ برای من، برای شما و برای همه کوهنوردان. واقعا بی انصافی بود که تبدیل به یک زباله دان شده بود. با کلی زباله! زباله هایی که حتی زیر برف و یخ مانده از زمستان های سالیان قبل در پناهگاه مدفون شده بودند.
این رسم مرام و معرفت نیست. یاد یک ضرب المثل قدیمی افتادم: «نو که بیاد به بازار کهنه بشه دل آزار»! به بهانه اینکه پناهگاه جدید و مدرن تری ساخته شده؛ نباید این پناهگاه دوست داشتنی تبدیل به سطل آشغال شود و یادگاری بزرگانی که آن را ساخته اند این گونه مورد بی مهری قرار گیرد.
فقط می توانم بگویم با عشق به کوهستان و احترام به تک تک دست هایی که سنگ ها را روی هم گذاشتند تا پناهگاه ساخته شود؛ اقدام به پاکسازی پناهگاه قدیمی کردیم.
هر کدام کیسه ای برداشتیم و زباله ها را جمع کردیم، جمع کردیم و جمع کردیم اما تمامی نداشت. بخشی از زباله ها که لای یخ ها مدفون شده بود را با میلگردهای تختخواب های موجود در پناهگاه با شکستن یخ ها جداسازی کردیم. در نهایت تمیز و مرتب شد و آن شب چراغش روشن شد.
این پیر پناهگاه ارتفاع 4200 دماوند، این دل آزرده ی زیبا؛ چه مهربان ما را در خود به آغوش کشید و شباهنگام اقامت، دورهمی و خواب شیرینی به ما هدیه داد.
بعد از پایان صعود که قصد بازگشت کردیم، خارجی ها برای اقامت در این پناهگاه صف کشیده بودند. لبخندی از سر خوشحالی و رضایت زدم و به امید دیداری دوباره، با پناهگاه دوست داشتنی دماوند خداحافظی کردم.
پناهگاه قدیمی اینک برایم حکم قلبی را دارد که می شود روی طبقات تخت هایش آرام گرفت. پناهگاه دنج پیر، پناهگاه دوست داشتنی.
نویسنده: فاطمه تیموری / تیر 96
کار درستی کردید. خیلی ممنون