رسم عاشقی

دوستت دارم ها را، نگه میداری برای روز مبادا … دلم تنگ شده ها را، عاشقتم ها را … این جمله ها را که ارزشمندند الکی خرج کسی نمیکنی باید آدمش پیدا شود. باید همان لحظه از خودت مطمئن باشی و باید بدانی که فردا، از امروز گفتنش پشیمان نخواهی شد!
سنت که بالا میرود کلی دوستت دارم پیشت مانده، کلی دلم تنگ شده و عاشقتم مانده که خرج کسی نکرده ای و روی هم تلنبار شده اند! فرصت نداری صندوقت را خالی کنی! صندوقت سنگین شده و نمیتوانی با خودت بکشیش … شروع میکنی به خرج کردنشان … توی میهمانی اگر نگاهت کرد اگر نگاهش را دوست داشتی … توی رقص اگر پابه پایت آمد اگر هوایت را داشت اگر با تو ترانه را به صدای بلند خواند … توی جلسه اگر حرفی را گفت که حرف تو بود اگر استدلالی کرد که تکانت داد … در سفر اگر شوخ و شنگ بود اگر مدام به خنده ات انداخت و اگر منظره های قشنگ را نشانت داد.
برای یکی یک دوستت دارم خرج میکنی برای یکی یک دلم برایت تنگ می شود خرج میکنی! یک چقدر زیبایی یک با من میمانی؟ … بعد میبینی آدمها فاصله میگیرند متهمت میکنند به هیزی … به مخ زدن به اعتماد آدمها! سو استفاده کردن به پیری و معرکه گیری. اما بگذار به سن تو برسند! بگذار صندوقچه شان لبریز شود آنوقت حال امروز تو را میفهمند بدون اینکه تو را به یاد بیاورند.
غریب است دوست داشتن. و عجیب تر از آن است دوست داشته شدن. وقتی میدانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد … و نفسها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده؛ به بازیش می گیریم هر چه او عاشقتر، ما سرخوشتر، هر چه او دل نازکتر، ما بی رحم تر.
تقصیر از ما نیست؛ تمامیِ قصه هایِ عاشقانه، اینگونه به گوشمان خوانده شده اند.