مهم ترین اهداف اکوموزه سوگا توسعه اقتصادی و اجتماعی جامعه است. این اکوموزه در اکتبر 1998 میلادی همراه با مرکز اسناد افتتاح شد.
سوگا منطقه ای در استان گیزو چین است. اکوموزه سوگا اولین اکوموزه چین به شمار می رود و گروه منحصربه فرد نژادی از ملیت میائو را معرفی می کند. میائو ملتی با 5 هزار سال تاریخ است. در ابتدا این قوم در پایین دست رودخانه های «یانگ» و «زرد» زندگی می کردند و بر اثر جنگ های مداوم مجبور به مهاجرت به جنوبی ترین قسمت چین شدند. برخی محققان تاریخ میائو را تاریخ جنگ و مهاجرت بیان کردند. کوچک ترین و نادرترین شاخه از میائو با هویت فرهنگی خاص در سوگا و در ارتفاع 1400 تا 2000 متری از سطح دریا زندگی می کنند.
تا اواخر دهه 1980 قبل از آنکه راه سازی به این منطقه برسد مردم آنجا با مردم دیگر ارتباطی نداشتند. این فرهنگ منحصر به فرد و باستانی میائو است که مشخص کننده آن تزئینات سر با شاخ های بلند گاونر است. مردم میائو در سوگا دو شاخ بر سر می گذارند که هر دو حدود 60 سانتی متر طول دارد. خانم ها موهای خود را که طول آن به سه متر می رسد با رشته های پشمی به دور این شاخ می بندند که وزن آن در مجموع به 11 کیلوگرم می رسد و آن را با باندهای سفید می بندند. مردم عادی به آنها شاخ بلند میائو می گویند ولی مردم آنجا معمولا لفظ کینگ میائو را به کار می برند؛ به معنای اینکه مردم میائو مردمی هستند که در کوه های بلندی با درختان بزرگ و مراتع پر علف زندگی می کنند.
ویژگی های روستاهای منطقه سوگا
مستندات تاریخ بومی و تاریخ گفتاری آنها توسط بزرگان میائو جمع آوری شده است. این مستندات نشان می دهد این گروه از مردم میائو در قرن هفدهم به علت جنگ مهاجرت کرده و به این مکان آمده اند. با توجه به شرایط جغرافیایی، در این منطقه جاده وجود ندارد یا صعب العبور است. روستاها 2 تا 15 کیلومتر با جاده اصلی فاصله دارند. مردم کینگ میائو این محدوده جغرافیایی خاص را به دلایل نظامی انتخاب کردند، زیرا به راحتی می توانند دفاع کنند و به سختی مورد تهاجم قرار می گیرد. اقتصاد این روستاها براساس اقتصاد طبیعی است. مردها کشاورزی می کنند و زنان پارچه هایی از جنس گونی می بافند. با توجه به کوه های بلند و کمبود آب، مردم آنجا مجبور هستند زمین های بایر را برای پرورش ذرت و سیب زمینی مرمت کنند.
احشام، ماکیان و اردک نیز پرورش می دهند. سقف خانه هایشان از نی و دیوارهایش از چوب و گل درست شده است. وسایل خانه نیز از چوب درست می شود که امروزه بسیار گران است. موسیقی، پوشاک و صنایع دستی این منطقه از اهمیت زیادی برخوردار است. مراحل تهیه جوهر چاپ که از رنگ طبیعی گیاهان درست می شود قابل توجه است و هر خانواده خمره رنگ مخصوص به خود را دارد. قلاب دوزی نیز نقش مهمی دارد و دختران از سنین کم قلاب دوزی را یاد می گیرند. برای ایجاد اکوموزه سوگا روستای لونگا انتخاب شد. این روستا در مرکز سوگا قرار دارد و یکی از روستاهای اولیه مردم کینگ میائو است. لونگا 97 خانه و 490 نفر جمعیت دارد. در اکتبر 1998 میلادی اکوموزه سوگا همراه با مرکز اسناد افتتاح شد. عملکرد مرکز اسناد در راستای ارائه این خدمات است:
– راه اندازی بانک اطلاعاتی از تاریخ کینگ میائو و خاطرات جمع آوری شده؛
– راه اندازی مرکز بازدید همراه با نمایشگاهی برای شناخت منطقه؛
– راه اندازی مرکز اجتماعات و مرکز فرهنگی که مردم محلی بتوانند یکدیگر را برای فعالیت های اجتماعی ملاقات کنند؛
– راه اندازی مرکز فرهنگی که مردم محلی بتوانند در آن مکان جشن ها و آیین های خود را برپا کنند.
یکی از مسائل اساسی اکوموزه سوگا، حفاظت و مستندسازی خاطرات جمع آوری شده با مشارکت مردم محلی است. اهداف این پروژه نیز به این شرح است:
– افزایش اهمیت میراث در جامعه سوگا
– افزایش اعتماد به نفس مردم کینگ میائو
– افزایش ظرفیت مسوولیت پذیری اکولوژیکی و آینده پایدار
– افزایش منابع علمی مادام العمر.
از مهم ترین اهداف این اکوموزه توسعه اقتصادی و اجتماعی جامعه است. از جمله کارهای انجام شده در این زمینه، تاسیس مدرسه در لونگا و اشتغال زایی از طریق به کارگیری مردم بومی در مرکز اسناد است. همچنین توسعه اکوموزه در این روستا باعث فعالیت شرکت های گردشگری در این مکان شده است.
نویسنده: زهرا حبیبی زاد
منبع: کتاب اکوموزه، انسان و بوم