شاید اطلاق لقب نگین پنهان قره قورم به این کوه سنگی رفیع و زیبا بهترین عنوانی باشد که بتوان بر آن داد. زیرا تا وقتی که کسی دقیقا در روبروی این دیواره بلند و قله 5900 متری آن نه ایستاده باشد نمی تواند آنرا ببیند.
در پشت مجموعه Trango Towers و به فاصله چند ساعت راهپیمایی یکی از زیباترین دیواره های دنیا قرار دارد. دیواره ای که هنوز کیسه بار کوهنورد فقید ژاپنی که قصد صعود آن انفرادی آن را داشت بر رویش آویزان مانده است.
این مناظر عظیم گرانیتی که از دل یخچال سر به آسمان کشیده امروزه بعنوان یکی از بهترین مکان های صعود دیواره ای بلند در دنیا تلقی می شود. از سال 1992 توجه سنگنوردان به این دیواره بزرگ جلب شد و یک تیم آمریکایی سعی در صعود آن کرد.
این تلاش در 250 متری قله بعلت هوای بد ناکام ماند. در سال 1995 کوهنورد ژاپنی Ryuchi Taniguchi قصد صعود انفرادی این دیواره را کرد که متاسفانه بعلت ریزش های شدید سنگ کشته و به پایین دیواره پرت شد. تیم آمریکایی مجددا در سال 1996 به قره قوروم بازگشت و موفق شد با صعود 36 طول طناب تا 10 متر آخر دیواره را صعود کند! 10 متر آخر در آن سال یک نقاب برفی بسیار شکننده و خطرناک بود. در حالی که اگر از آن فاصله یک گلوله برفی پرتاپ می کردند آن گلوله به قله می خورد آنها ترجیع دادند ریسک را قبول نکنند و راه برگشت را بدون ایستادن بر فراز قله در پیش گرفتند.
مطبوعات و جامعه خبری در بازگشت آنها جنجال بسیار بزرگی را آفریدند که در آن اولین صعود بدون ایستادن بر فراز قله نقد شده بود. جدل های بسیار زیاد و هیاهوی بسیار بر سر هیچ. دو کوهنورد جوان آمریکایی مارک سینوت و جراد اودگن در سال 1997 بدون توجه به این هیاهو و مسایل حاشیه ای و بدون اعتنا به اولین بودن در سال بعد برای صعود مناره شیتون عازم شدند. آنها دو نفره مسیر خود را تا قله صعود کردند. مارک سینوت در سایت خود گزارش بسیار زیبایی را از این صعود فوق العاده منتشر کرده است.
صعودی زیبا با شب مانی های متعدد بر روی دیواره که در آخرین مرحله طی 24 ساعت صعود و فرود مدام تکمیل شد. مارک سینوت می گوید: در آخرین بخش من تکه سنگی را دیدم که آنرا از عکس تیم سال قبل به عنوان آخرین مرحله صعود به یاد داشتم. از آن بالا رفتم برفی که سال قبل بصورت سست و خطرناک بود به یمن زمستان سرد هم اکنون بصورت یک سطح صاف و مستجکم در آمده بود.
بالای آن یک تکه سنگ کوتاه بود که به نظر می رسید قله اصلی باشد. از آن بالا رفتم و دیدم قله چند متر آن طرف تر است. بالاترین بخش قله حالتی داشت که نمی شد بر روی آن ایستاد و امکان نصب حمایت میانی هم نداشتم. از یک بلوک سنگی برای خودم یک حمایت گرفتم و به قله نزدیک شدم. هوا نیمه تاریک بود و من در جایی ایستاده بودم که ار کمپ اصلی بسیار دست نیافتنی به شمار می آمد.
شصت ثانیه بعد مسیر را برگشتم (Down Climb) تا جراد به قله برود. بازگشت آن ها تا پاسی از شب طول کشید. آن ها در بازگشت هیچ گاه خود را درگیر بحث های اولین صعود نکردند. کوهنورد ایتالیایی ماریو بوبو در سال 2001 موفق شد بر روی این دیواره صعودی اعجاب آور انجام دهد.
مسیر Woman And Chalk اولین مسیر 5.13 بود که در ارتفاع بالای 5000 متر صعود می شد.
