بخش اعظم حادثه دیدگان حوادث کوهنوردی، یا از آموزش لازم برخوردار نبوده اند و یا آموزش های دیده شده را بکار نگرفته اند!
بیش از 30 دوره آموزشی! در زمینه های سنگنوردی، یخنوردی، کوهپیمایی، پزشکی، امداد و نجات، غارنوردی، دره نوردی، اسکی و … وجود دارد. آموزش هایی که با تایید سازمان های معتبری مانند UIAA و حتی IFMGA اثبات کرده است که از کیفیت و کمیت لازم برخوردار هستند.
سوال اینجاست که با این همه آموزش، چرا حادثه؟
اگرچه حوادث کوهنوردی (دره و غارنوردی) نیازمند بررسی دقیق و موشکافانه است ولی با یک بررسی اجمالی (خصوصا در حوادث داخل کشور) به این نتیجه می رسیم که بخش اعظم حادثه دیدگان یا از آموزش لازم برخوردار نبوده اند و یا آموزش های دیده شده را بکار نگرفته اند!
عواملی نظیر:
– صعود فنی بدون ابزار لازم
– صعود غیرفنی بدون ابزار لازم
– فرود و پیمایش بدون ابزار لازم
– صعود و فرود در مناطق ناشناخته و بدون بررسی مسیر و آب و هوا
– صعود و فرود بدون آمادگی جسمی مناسب
– عدم توجه به علائم ارتفاع زدگی و هیپوترمی
– عدم استفاده از ابزار همراه و توجه به ایمنی مسیر
دلایلی از این دست بخش مهم حوادث کوهنوردی را در بر می گیرد. آنچه از آن با نام Subjective Hazards یا خطرات وابسته به شخص یا خطرات انسانی در طبیعت یاد می کنند. دلایلی که تمامی آن ها را می توان با صرف «زمان» و «هزینه» در آموزش های کوهنوردی، دره نوردی و غارنوردی فرا گرفت.
جالب اینجاست که حتی حوادث ظاهرا طبیعی، مانند «بهمن» نیز در کشور ما عموما به دلیل عوامل انسانی به وجود می آیند.
در مجموع می توان گفت بخش اعظم حوادث کوهنوردی در کشور ما به دو دلیل رخ می دهند:
1. دانش گریزی افراد در کوهنوردی و دیگر رشته ها به بهانه های مختلف از قبیل: گران بودن دوره ها! زمان بر بودن دوره ها! آرزوی پیمودن راه های صد ساله در یک شب!
2. عدم استفاده از فنون آموخته شده! در بهترین حالت به دلیل تنبلی!
منبع: کانال گرین مونت
