در ادامه با ده «مکان ممنوعه» که هرگز اجازه ورود به آن ها را نخواهید داشت آشنا خواهید شد.
با این که همیشه برای سفر، گزینه های متنوعی پیش رو است، اما نقاط جالب توجهی در جهان وجود دارد که گردشگران اجازه ورود به آنجا را ندارند.
فضای مجازی شاید مملو از تصاویر کسانی باشد که برای تابستان به نقاط عجیب و غریبی سفر کرده اند، اما مکان های مشخصی در کره زمین وجود دارد که مردم اجازه ورود به آن ها را ندارند.
دلایل مختلفی باعث شده است نقاط بسیار زیادی در جهان به طور دائمی به روی عموم مردم بسته باشند؛ برخی از این مکان ها به دلیل وجود موجودات سمی و انتقال بیماری، بعضی دیگر به دلیل مقدس بودن و برخی از عجایب طبیعی هم با احتمال تخریب، در فهرست مکان های ممنوعه قرار گرفته اند. غاری ۱۷ هزار ساله و جزیره ای که بازدیدکنندگانش به دست ساکنان آن جزیره کشته می شوند، از جمله این مکان ها هستند.
در ادامه با ۱۰ مکانی که هرگز اجازه ورود به آن ها را نخواهید داشت، آشنا می شویم.
«جزیره مارها»، بزریل
«جزیره مارها» زمانی خانه کسانی بود که در دهه ۲۰ میلادی، پس از به کار افتادن ناگهانی و اتومتیک وارِ فانوس دریایی، آن را ترک کردند. از آن زمان تاکنون ورود عموم مردم به این جزیره ممنوع شده است؛ چراکه تخمین زده می شود در هر متر مربع این جزیره ۴۳۰ هزار متر مربعی، یک مار وجود داشته باشد.
این جزیره، زیستگاه «افعی سرنیزه ای زرین» و سایر مارها است و درحال حاضر فقط نیروی دریایی برزیل و تیم های تحقیقاتی بیومدیکال اجازه ورود به آن را دارند.
«غارهای لاسکو»، فرانسه
از سال ۱۹۶۳ تاکنون، از ورود بازدیدکنندگان به مجموعه غارهای لاسکو در جنوب غربی فرانسه جلوگیری شده است.
این مکان که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد، توسط چهار نوجوان در سال ۱۹۴۰ میلادی کشف شد و هشت سال بعد به روی بازدیدکنندگان باز شد تا امکان بازدید از هنر ماقبل تاریخ که روی دیوارهای آن نقش بسته است، وجود داشته باشد. قدمت نقاشی های این غار به بیش از ۱۷هزار سال پیش باز می گردد.
در این غار حدود شش هزار نقاشی با استفاده از رنگ های معدنی و زغالِ چوب وجود دارد که به شدت تحت تاثیر دی اکسید کرین و دمای هوا قرار گرفته بودند که توسط بازدیدکنندگان غار تولید می شد.
غارهای دیگری که براساس غارهایی شبیه لاسکو بازآفرینی شده اند، هرساله هزاران گردشگر را جذب می کنند.
«جزایر هرد و مک دونالد»، استرالیا
«جزیره هرد و جزایر مک دونالد»، از جمله دورافتاده ترین مکان های کره زمین هستند که دسترسی به آن ها فقط به وسیله قایق ممکن است. برای سفر به این مکان باید دو هفته از استرالیا به سمت جنوب غربی دریانوردی کرد.
این جزایر که در بین جنوبگان و ماداگاسکار واقع شده اند، نخستین بار در اواسط قرن نوزدهم میلادی کشف شدند و خانه پنگوئن ها، مرغ های دریایی و انواع مختلفی از گل ها و گیاهان هستند.
این جزایر به دلیل گدازه ای که از دهانه آتشفشان جاری است و همچنین به دلیل آب و هوای غیرقابل پیش بینی، به روی عموم مردم بسته است.
«جزیره نورث بوردر»، نیویورک
در میانه یکی از پربازدیدترین شهرهای جهان، جزیره پنج هکتاری وجود دارد که ورود به آن ممنوع است.
در این جزیره زمانی بیمارستانِ مبتلایان به امراض مسری وجود داشت. این جزیره اکنون به طبیعت واگذار شده و به زیستگاه پرندگان تبدیل شده است. در حال حاضر دسترسی به این مکان فقط برای اهداف دانشگاهی و تحقیقاتی امکان پذیر است.
«معبد ایسه»، ژاپن
«معبد ایسه» در جزیره «هونشو» واقع شده است و یک مجموعه معبد «شینتو» محسوب می شود که برای «آماتراسو»، الهه آفتاب در قرن چهارم پیش از میلاد ساخته شده است.
این معبد که گفته می شود محل نگهداری از نوعی آینه مقدس است و عموم مردم اجازه ورود به آن را ندارند، فقط به روی راهبان و اعضای خانواده سلطنتی ژاپن باز است.
«جزیره سنتینل شمالی»، هند
این جزیره در خلیج بنگال واقع شده است و خانه قبیله «سنتینلی»ها است که دست کم در ۳۰هزار سال اخیر در این جزیره زندگی کرده اند.
این قبیله به شکلی داوطلبانه در انزوا نسبت به سایر مردم جهان زندگی می کنند و بر اساس دستور دولت محلی، سفر به این جزیره ممنوع شده است و کسی نباید از شعاع ۹ متری به آن نزدیک شود. نیروی دریایی هند نیز از این منطقه حفاظت می کند.
بومیان این قبیله به سمت قایق هایی که به جزیره نزدیک شوند، تیر پرتاب می کنند؛ در دو دهه اخیر دو نفر به دلیل شکستن قانونِ نزدیک نشدن به این جزیره، کشته شده اند.
«جزیره نیهاو»، هاوایی
سرشماری سال ۲۰۲۰ ایالات متحده امریکا، جمعیت این جزیره که در ۲۸ کیلومتری جنوب غرب «کائوآئی» واقع شده را فقط ۸۴ نفر اعلام کرده است.
این جزیره که از آن به عنوان «جزیره ممنوعه» یاد می شود در سال ۱۸۴۶ میلادی توسط یک کشاورز اسکاتلندی از «پادشاهای هاوایی» به مبلغ ۱۰ هزار دلار خریداری شد.
دسترسی به این جزیره فقط برای نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا، مقامات دولتی و نوادگان مالک آن، امکان پذیر است.
«Pravcicka Brana»، چک
در قسمتی از کوهستان «البه» (Elbe) که بین آلمان و جمهوری چک واقع شده است، طاق سنگ آهکی طبیعی وجود دارد که با نام «Pravcicka Brana» شناخته می شود و ۱۶ متر ارتفاع دارد.
این مکان که زمانی یکی از مقاصد گردشگری محسوب می شد، از سال ۱۹۸۲ به روی عموم مردم بسته شده است. به گفته مقامات محلی، تعداد زیاد بازدیدکنندگان روند فرسایش این مکان را تسریع کرده و نگرانی هایی درباره فروریختن آن به وجود آمده است. البته این طاق در نهایت روزی ریزش خواهد کرد، اما دلیل آن احتمالا عوامل طبیعی خواهد بود.
«سورت»، ایسلند
در نزدیکی سواحل جنوبی ایسلند جزیره ای وجود دارد که در فاصله سال های ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۷ به لطف فوران آتش فشانی زیرآبی به وجود آمده است.
ورود عموم مردم به این جزیره ممنوع است و فقط محققان برای تحقیق درباره این که چطور اکوسیستم می تواند بدون دخالت بشر گسترش پیدا کند، می توانند وارد آن شوند.
دانشمندان تخمین می زنند این جزیره در قرن آینده زیر موج دریا ناپدید شود.
«دژ بانگاره»، هند
بازدید از این دژ باستانی واقع در راجستان هندوستان در طول روز برای گردشگران و بازدیدکنندگان امکان پذیر است، اما پس از غروب آفتاب ورود به این دژِ قرنِ شانزدهمی ممنوع است. این ممنوعیت از افسانه های قومی نشأت گرفته است که بر اساس آن، کسانی که در تاریکی وارد این مکان شده اند هرگز دوباره دیده نشده اند.
