ایرانی است و مقیم آمریکا و فعالیت خیریه اش برای کمک به دختران نپالی است. از او که بپرسید چرا به دختران ایرانی کمک نمی کند، می گوید خب چه فرقی دارد؟ همه ما انسان هستیم و فرقی ندارد مال کجای دنیا باشیم. می گوید در این دنیا که همه در اینترنت با هم در ارتباط هستند، دیگر فرقی ندارد از کجا باشی و به که کمک کنی و چه کسی به تو!
برنامه ای هم نداشته که به دختران نپالی کمک کند. دست روزگار او را به این سمت برده است. خلاصه بازی روزگار این طور است که «سارا سفری»، به یک کنفرانس رفته است. اواخر کنفرانس یکی از سخنرانان به شرکت کنندگان توصیه کرده که هدفی دست نیافتنی برای خودشان تعریف کنند و برای رسیدن به آن تلاش کنند. «سارا» هدف سخت خود را فتح قله اورست قرار می دهد. برای کسی که نهایت تجربه کوهنوردی اش تا سه سال پیش بالا رفتن از دربند و درکه و بازگشت به سطح تهران برای صرف نهار بوده، قطعا اورست هدفی دور از ذهن است!
چند قله مشابه را برای دست گرمی فتح می کند و در یکی از این سفرها، آنقدر به او سخت می گذرد که اصلا قید اورست را می زند. چندی بعد دانشکده ای در جنوب کالیفرنیا از او برای تدریس دعوت می کند. رشته اش مهندسی برق است. در آنجا با استادی آشنا می شود که مدیر سازمانی خیریه برای کمک به دختران نپالی است. آشنایی با قصه این دختران سبب می شود که او توانی دوباره برای تمرین به دست آورد.
فقر در نپال، به خصوص در میان جامعه روستایی، سبب می شود که آن ها به راحتی بچه هایشان را برای کار بفروشند و دخترها خیلی راحت تر فروخته می شوند. (متاسفانه درست حدس زده اید، برای بهره کشی جنسی!)
«سارا سفری» که جذب کارهای این گروه خیریه می شود تصمیم می گیرد هدف فتح اورست را به بهانه ای برای جمع کردن پول برای این دختران بدل کند. یعنی از دوستان و آشنایانش می خواهد او را در این کار حمایت کنند. او موفق می شود معادل ارتفاع اورست پول جمع کند. واحد اندازه گیری طول در آمریکا فوت (پا) است. و واحد پول این کشور دلار. سارا سفری برای فتح قله 29 هزار پایی، 29 هزار دلار جمع می کند.
در بازگشت به سطح زمین متوجه می شود که همه زیربناهای شهر و روستاها از بین رفته است و پولی که برای ادامه تحصیل دختران جمع کرده بود، حالا باید صرف بازسازی خانه ها و مدارس شود.
«سارا سفری» حالا در جمع های مختلف از جمله جمع های ایرانیان مقیم کالیفرنیا حاضر می شود و با بازگویی داستان کوهنوردی و دختران نپالی سعی می کند برای آن ها پول جمع کند. خودش را عضوی از دهکده جهانی می داند و دلیلی نمی بیند که به خاطر ملیت، کمک هایش را به توانمندسازی زنان نقطه دیگری از دنیا محدود کند.
منبع: بی بی سی
