در ماه می 5 نوجوان هندی که در یک روستای دور افتاده زندگی می کردند، توانستند با اراده راسخ قله اوست را صعود کرده و نام خود را در تاریخ کوهنوردی حک کنند.
«هنوزم گاهی اوقات از خود می پرسم که آیا واقعا ما این کار را به سر انجام رسانده ایم». این جملات را مانیشا دورو 18 ساله می گوید که پرچم هند را بر فراز کوه اورست در ساعت 4:30 بعد از ظهر در تاریخ 16 می برافراشته است.
وی همچنین به خبرگزاری BBC گفت: صعود به قله اورست همان چیزی بود که یک سال پیش حتی به ذهنم هم خطور نمی کرد. اما زمانی که به قله رسیدم در چند ثانیه تمام زندگی ام همانند فیلمی کوتاه در برابر چشمان تداعی شد.
مانیشا یکی از اعضای تیم کوهنوری 10 نفره بود که گام بزرگی در تحقق این هدف برداشتند. این کوهنورد که از یک منطقه بسیار معمولی در ایالت غربی ماهاراشترا هند رشد یافته، توانست با پشتکار فراوان بلندترین قله ی پوشیده از برف هیمالیا را فتح کند، این همان رویای دیرینه هر کوهنورد است. این در حالی است که تنها 5 نفر از اعضای این تیم موفق به فتح قله شدند که مانشا هم جزء آنان بود.
قله اورست با ارتفاع 8.848 متر از سطح زمین بلندترین قله جهان به حساب می آید و تمام کوهنوردان از شهرت این قله به علت صعب العبور بودن آن آگاهی دارند. تاکنون بیش از 200 از کوهنورد در این راه جان خود را از دست داده اند.
یکی دیگر از اعضای تیم کوهنوردی دختری به نام مالانا پورنا است که موفق شد در سن 13 سالگی قله اورست را فتح کند. به گفته سایر اعضای تیم این نوجوان به آنان برای رسیدن به این هدف بزرگ روحیه بسیار داده است.
«من کمپ اصلی را رها کردم، اما دوستم که با من همراه بود متاسفانه در میان راه مریض شد و از ادامه راه باز ماند. پس مجبور شدم از ارتفاع 21.000 فیت به پایین قله به همراه دوست بیمارم بازگردم چراکه اگر حتی لحظه ای درنگ می کردم با مرگ رفیقم رو به رو می شدم. اما این اتفاق مرا از رسیدن به رویاهایم باز نداشت. بسیار مصمم بودم و توانستم بار دیگر به کوه اورست بروم و کار ناتمام خود را به سر انجام برسانم». این جملات را ویکاس 19 ساله از خاطرات سفر بیان کرده است.
همانند سایر کوهنوردان آنان کار خود را از سمت نپال و در فصل بهار شروع کردند. در واقع زمانی که چند هفته از فصل بهار گذشته و قدرت وزش باد کمتر شده است. در این فصل به بیش از 300 کوه نورد اجازه داده می شود تا قدم به کوه اورست بگذارند. ناگفته نماند که این سفر هزینه بسیاری را بر دوش کوهنوردان به جای می گذارد، بیش از هزاران دلار در این مسیر خرج می شود.
یکی از مقامات ارشد که برای اولین بار این ایده به دهنش خطور کرد تا جوانان روستای دور افتاده را به این ماموریت خاص بفرستد، موفق شد تا دولت ماهاراشترا هند را متقاعد کند که مبلغ 40 میلیون روپیه یعنی چیزی معادل (570.560 دلار یا 443.703 پوند) را به این سفر اختصاص دهد.
47 تا دانش آموزان از سراسر منطقه چاندراپورهند انتخاب شدند، اما تنها نفر 10 از آن ها توانستند طی 10 ماه آموزش سنگین سربلند بیرون بیایند. دانش آموزان انتخاب شده در منطقه ای پوشیده از تپه تمرین های صخره نوردی را شروع کردند و در موئسسه کوهنوردی هیمالیا به ادامه فعالیت های آماده سازی سفر مشغول شدند. در نهایت به منطقه شمالی لاداخ رفتند تا با تمرین در این منطقه کوهستانی به قله های مرتفع عادت کنند.
این ماموریت هیچان انگیز یک ماه کامل به طول انجامید. علیرغم تمامی مشکلات از جمله کمبود اکسیژن و دمای طاقت فرسای زیر 45 درجه فارنهایت کوهستان و خستگی همیشگی کوه نوردان، در نهایت پنج تن از کوهنوردان توانستند قله را فتح کنند. چهار تن از آن ها در مراحل مختلف سفر به علت بیماری مجبور شدند تا به کمپ اصلی باز گردند و نفر پنجم برای نجات یکی دیگر از اعضای گروه مجبور می شود تا از بقیه گروه جدا شود و به پایین دامنه کوه باز گردد.
دو نفر از اعضای این تیم کوهنوردی قصد دارند تا با پولی که به آنان داده شده است، خانه قدیمی خود را تعمیر کنند و یک چاه برای آبیاری مزرعه حفر کنند.
